عبدالرحمن اوزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

در مباحث مربوط به [[امامت]] و قیام به سیف، اوزاعی به شیوۀ سنتی [[اصحاب حدیث]]، بر ضرورت پیروی از جماعت پای فشرده است<ref>نک‍: ابونعیم، ۶/ ۱۴۲</ref>. در برخورد با [[خلافت]] و [[امامت]] [[عثمان]] و [[علی بن ابی طالب|علی(علیه‌السلام)]]، وی که بیزاری خود را از رسم معمول در عهد امویان مبنی بر برائت از حضرت علی(علیه‌السلام) اعلام می‌داشت<ref>نک‍: همو، ۳/ ۳۱۲-۳۱۳: به اشاره</ref>، با نفی دیدگاه‌های شیعه از یک سو و عثمانیه از سویی دیگر، در جست‌وجوی راهی میانه بر آن است که دوستی علی و عثمان جز در قلب فردی مؤمن جمع نمی‌گردد<ref>نک‍: ذهبی، سیر، ۷/ ۱۲۰؛ برای اخباری از او در باب امارت، نک‍: شعار، ۶۲۶ بب‍؛ برای دیدگاه خاص او در باب امر به معروف و محدود كردن آن، نک‍: ابن بطه، ۲/ ۵۴۱</ref>.