احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث''' معروف به «ابن باغندی». [[محدّث|محدث]] و راوی. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی [[مذهب شیعه|شیعه]] است که از جمله آنها حدیث [[توبه]] [[حضرت آدم|حضرت آدم (علیه السلام)]] است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) [[سوگند]] به [[اصحاب کساء|پنج تن آل عبا (علیه السلام)]] معرفی شده است. همچنین روایتی در باب [[عصمت]] امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه السلام)]] بیان شده است. | '''احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث''' معروف به «ابن باغندی». [[محدّث|محدث]] و راوی. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی [[مذهب شیعه|شیعه]] است که از جمله آنها حدیث [[توبه]] [[حضرت آدم|حضرت آدم (علیه السلام)]] است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) [[سوگند]] به [[اصحاب کساء|پنج تن آل عبا (علیه السلام)]] معرفی شده است. همچنین روایتی در باب [[عصمت]] امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه السلام)]] بیان شده است. | ||
== ولادت == | |||
احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث، (000 - 326ق) ابوذر. معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. تاریخ تولد او در دست نیست اما وفات او در 326 هجری در بغداد روی داد. «شیخ صدوق» (م381ق) با یک واسطه از او نقل حدیث میکند، بنابراین وی میبایست در دهههای نخستین سده چهارم زنده بوده باشد. | احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث، (000 - 326ق) ابوذر. معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. تاریخ تولد او در دست نیست اما وفات او در 326 هجری در بغداد روی داد. «شیخ صدوق» (م381ق) با یک واسطه از او نقل حدیث میکند، بنابراین وی میبایست در دهههای نخستین سده چهارم زنده بوده باشد. | ||
== محل زندگی == | |||
وی اصالتاً اهل «واسط» حد فاصل میان کوفه و بصره از قبیله »أزد» است، اما نیاکان او سالها در بغداد سکونت داشتهاند. وی خود در بغداد پرورش یافت و نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت. جد او «[[محمد بن سلیمان بن حارث]]» معروف به «[[باغندی كبیر|باغندی کبیر]]»(م283ق) از راویان حدیث بوده است. پدرش «محمد بن محمد بن سلیمان» (م312ق) نیز از راویان حدیث است و ظاهراً در پرورش علمی او نقش داشته است، هر چند خود او پدرش را در نقل حدیث تکذیب میکرده است. شاید بیتوجهی او نسبت به احادیث پدرش، نشأت گرفته از بیاعتنایی پدر درباره روایات او بوده باشد زیرا پدرش نیز وی را در نقل حدیث دروغ‌گو معرفی نموده بوده است. | وی اصالتاً اهل «واسط» حد فاصل میان کوفه و بصره از قبیله »أزد» است، اما نیاکان او سالها در بغداد سکونت داشتهاند. وی خود در بغداد پرورش یافت و نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت. جد او «[[محمد بن سلیمان بن حارث]]» معروف به «[[باغندی كبیر|باغندی کبیر]]»(م283ق) از راویان حدیث بوده است. پدرش «محمد بن محمد بن سلیمان» (م312ق) نیز از راویان حدیث است و ظاهراً در پرورش علمی او نقش داشته است، هر چند خود او پدرش را در نقل حدیث تکذیب میکرده است. شاید بیتوجهی او نسبت به احادیث پدرش، نشأت گرفته از بیاعتنایی پدر درباره روایات او بوده باشد زیرا پدرش نیز وی را در نقل حدیث دروغ‌گو معرفی نموده بوده است. | ||
== | |||
درباره | == مذهب == | ||
درباره شیعه او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما از برخی احادیث او میتوان گرایشات [[شیعی]] او را استفاده کرد. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی [[مذهب شیعه|شیعه]] است که از جمله آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) سوگند به پنج تن آل عبا(علیه السلام) معرفی شده است. همچنین روایتی در باب [[عصمت]] امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی امام صادق (علیه السلام) بیان شده است. درباره تألیفات او خبری در منابع گزارش نشده است. | |||
== استادان == | == استادان == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۲: | ||
# العمده، ابن بطریق، ص379 حدیث745؛ | # العمده، ابن بطریق، ص379 حدیث745؛ | ||
# خصائص الوحی المبین، ابن بطریق، ص130 حدیث72. | # خصائص الوحی المبین، ابن بطریق، ص130 حدیث72. | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۲
| احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث |
| نام‌های دیگر | ابن باغندی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال درگذشت | 326 ق، ۳۱۷ ش، ۹۳۸ م |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث و راوی |
احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی شیعه است که از جمله آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) سوگند به پنج تن آل عبا (علیه السلام) معرفی شده است. همچنین روایتی در باب عصمت امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی امام صادق (علیه السلام) بیان شده است.
ولادت
احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث، (000 - 326ق) ابوذر. معروف به «ابن باغندی». محدث و راوی. تاریخ تولد او در دست نیست اما وفات او در 326 هجری در بغداد روی داد. «شیخ صدوق» (م381ق) با یک واسطه از او نقل حدیث میکند، بنابراین وی میبایست در دهههای نخستین سده چهارم زنده بوده باشد.
محل زندگی
وی اصالتاً اهل «واسط» حد فاصل میان کوفه و بصره از قبیله »أزد» است، اما نیاکان او سالها در بغداد سکونت داشتهاند. وی خود در بغداد پرورش یافت و نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت. جد او «محمد بن سلیمان بن حارث» معروف به «باغندی کبیر»(م283ق) از راویان حدیث بوده است. پدرش «محمد بن محمد بن سلیمان» (م312ق) نیز از راویان حدیث است و ظاهراً در پرورش علمی او نقش داشته است، هر چند خود او پدرش را در نقل حدیث تکذیب میکرده است. شاید بیتوجهی او نسبت به احادیث پدرش، نشأت گرفته از بیاعتنایی پدر درباره روایات او بوده باشد زیرا پدرش نیز وی را در نقل حدیث دروغ‌گو معرفی نموده بوده است.
مذهب
درباره شیعه او سخن قاطعی نمیتوان گفت اما از برخی احادیث او میتوان گرایشات شیعی او را استفاده کرد. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی شیعه است که از جمله آنها حدیث توبه حضرت آدم (علیه السلام) است که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) سوگند به پنج تن آل عبا(علیه السلام) معرفی شده است. همچنین روایتی در باب عصمت امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی امام صادق (علیه السلام) بیان شده است. درباره تألیفات او خبری در منابع گزارش نشده است.
استادان
وی با پدرش مشترکاً از «محمد بن علی بن خلف عطار» روایت دارند. همچنین «عبیدالله سعد زهری» و «علی بن حسین بن اشکاب» هستند.
شاگردان
شاگردان او «علی بن فضل بن عباس بغدادی»(استاد شیخ صدوق)، «محمد بن عبیدالله بن شخیر» و «ابوالحسن دارقطنی» (م385ق) هستند.
منابع
- تاریخ بغداد، ج5ص291 شماره 2795؛
- الخصال، شیخ صدوق، ص270 حدیث8؛
- الامالی، شیخ صدوق، ص134 حدیث129؛
- معانی الاخبار، ص132 حدیث2؛
- العمده، ابن بطریق، ص379 حدیث745؛
- خصائص الوحی المبین، ابن بطریق، ص130 حدیث72.