افزودن پیوند

    ابوعمرو دمشقی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:قرن چهار.jpg|جایگزین= |بندانگشتی|]]
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | عنوان = أبو عمرو الدمشقی
    !نام
    | تصویر = قرن چهار.jpg
    !أبو عمرو الدمشقی
    | نام =  
    |-
    | نام‌های دیگر =
    |نام‎های دیگر
    | سال تولد =
    |
    | تاریخ تولد =  
    |-
    | محل تولد =  
    |درگذشت
    | سال درگذشت = 320 ق
    |320ق
    | تاریخ درگذشت =
    |}
    | محل درگذشت =
    </div>
    | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | [[ابوعبدالله الجلاء|ابوعبدالله جلاء]]| [[ذوالنون مصری]]}}
    | شاگردان = حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی
    | دین =
    | مذهب =
    | آثار =
    | فعالیت‌ها =  از علمای بزرگ [[اهل سنت]] و از بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری
    | وبگاه =
    }}
    '''أبو عمرو الدمشقی''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و از بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص215-217، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.


    '''أبو عمرو الدمشقی''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] و از بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص215-217، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>.
    ==دیدگاه بزرگان==
    ===ابوعبدالرحمن سلمی===
    سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگ‌ترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد<ref>همان</ref>.


    =دیدگاه بزرگان=
    ===ابونعیم اصفهانی ===
    او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.


    ==ابوعبد الرحمن سلمی==
    ==اساتید ==
    او با [[ابوعبدالله الجلاء|ابوعبدالله جلاء]] هم‌نشین و از اصحاب [[ذوالنون مصری|ذوالنّون مصری]] بود. او همچنین در علم [[حدیث]] شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.


    سلمی درمورد دمشقی چنین می گوید: یکی از بزرگترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می آمد<ref>همان</ref>.
    ==شاگردان==
    حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.


    ==ابو نعیم اصفهانی==
    ==گفتار==
     
    [[تصوف]] جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبرّاست چشم می‌دوزد<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مکتبة الخانجی، ط1994</ref>.
    او درباره دمشقی می گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت واز همه چیز رویگردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.
     
    =اساتید=
     
    او با [[ابو عبدالله الجلاء|ابو عبد الله جلاء]] هم نشین و از اصحاب [[ذو النون المصری|ذونون مصری]] بود. او همچنین درعلم [[حدیث]] شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبد العزیز را کرده است.
     
    =شاگردان=
     
    حسین بن علی الجعفی و عبد الرحمن بن عبد اللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده اند.
     
    =گفتار=
     
    [[تصوف]] جهان را به چشم نقص می بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می دوزد<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مكتبة الخانجی، ط1994</ref>.


    حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.
    حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.


    ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.  
    ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.  
     
    =درگذشت=


    ==درگذشت==
    به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D9%85%D8%B1%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أبو عمرو الدمشقی]</ref>.
    به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D9%85%D8%B1%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أبو عمرو الدمشقی]</ref>.


    =پانویس=
    ==پانویس==
    {{پانویس|2}}
    {{پانویس}}


    [[رده: تصوف]]
    [[رده:تصوف]]
    [[رده:صوفیه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۶

    أبو عمرو الدمشقی
    قرن چهار.jpg
    اطلاعات شخصی
    سال درگذشت320 ق، ۳۱۱ ش‌، ۹۳۲ م
    استادان
    شاگردانحسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی
    فعالیت‌هااز علمای بزرگ اهل سنت و از بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری

    أبو عمرو الدمشقی یکی از علمای بزرگ اهل‌سنت و از بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].

    دیدگاه بزرگان

    ابوعبدالرحمن سلمی

    سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگ‌ترین مشایخ شام بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد[۲].

    ابونعیم اصفهانی

    او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.

    اساتید

    او با ابوعبدالله جلاء هم‌نشین و از اصحاب ذوالنّون مصری بود. او همچنین در علم حدیث شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.

    شاگردان

    حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.

    گفتار

    تصوف جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبرّاست چشم می‌دوزد[۳].

    حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.

    ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت خدا در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.

    درگذشت

    به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت[۴].

    پانویس

    1. ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص215-217، دار الکتب العلمیة، ط2003
    2. ↑ همان
    3. ↑ طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مکتبة الخانجی، ط1994
    4. ↑ أبو عمرو الدمشقی
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=ابوعمرو_دمشقی&oldid=206865»