علی بن محمد الحبشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
علی بن محمد بن حسین الحبشی (۱۲۵۹-۱۳ ه پیشوای مذهبی و شاعر و استاد علوم دینی و موسس اولین مرکز علمی در حضرموت است.تاثیر تبلیغی قابل توجهی در بسیاری از کشورهای ها در شهرهای حضرموت داشت. در بین مردم سئون و اطراف آن دارای جایگاه ویژه اجتماعی بود به شکلی که در تاریخ ربیع الثانی هر سال هنوز برای او مراسم سالگرد برپا می شود. میلاد او «سمط الدرر» نام دارد. او اولین نفر از سادات باعلوی بود که مراسم مولد النبی را برپا کرد.
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = علی بن محمد الحبشی
| تصویر =
| نام = علی بن محمد الحبشی
| نام‌های دیگر =
| سال تولد = ۱۲۵۹ ق
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = حضرموت، یمن
| سال درگذشت = 1333
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت = حضرموت، یمن
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | أبوبکر بن عبدالله العطاس | محمد بن حسین الحبشی (پدر) | مادرش علویة بنت حسین الجفری | عبدالله بن حسین بن طاهر}}
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | جعفر بن عبدالرحمن السقاف | عبدالقادر بن عبدالرحمن السقاف | محمد بن هادی السقاف | محسن بن عبدالله السقاف}}
| دین = اسلام
| مذهب = اهل سنت، شافعی
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی | «سمط الدرر فی أخبار مولد خیر البشر | مجموع الوصایا والإجازات | مجموع کلامه وأنفاسه العلمیة والدعویة | الجوهر المکنون والسر المصون}}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه عمودی | تبلیغ دین اسلام | آموزش و تربیت عالمان دینی | موسس مرکز علمی الغیل و مرکز عینات و مرکز المصطفی در الشحر}}
| وبگاه =
}}
'''علی بن محمد بن حسین الحبشی''' (1259-1333 ه) پیشوای مذهبی و شاعر و استاد علوم دینی و موسس اولین مرکز علمی در حضرموت است<ref> الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام (PDF). الجزء الخامس. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 19. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 6 نوفمبر 2020.</ref>. تاثیر تبلیغی قابل توجهی در بسیاری از شهرهای [[حضرموت]] داشت. در بین مردم سئون و اطراف آن دارای جایگاه ویژه اجتماعی بود به شکلی که در تاریخ ربیع الثانی هر سال هنوز برای او مراسم سالگرد برپا می‌شود. او اولین نفر از [[سادات باعلوی]] بود که مراسم مولد النبی را برپا کرد. این جشن میلاد «سمط الدرر» نامیده شده است<ref>عیدید, محمد بن حسن (1433 هـ). إتحاف المستفید بذکر من أخذ عنهم وواخاهم السید محمد بن حسن عیدید. صفحة 157.</ref>.
==نسب==
علی بن محمد بن حسین بن عبدالله بن شیخ بن عبدالله بن محمد بن حسین بن أحمد صاحب الشعب بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر الصادق]] بن [[محمد بن علی (باقر العلوم)|محمد‌الباقر]] بن علی [[علی بن الحسین (زین العابدین)|زین‌العابدین]] بن [[حسین بن علی (سید الشهدا)|الحسین]] بن امام [[علی بن ابی‌طالب|علی بن أبی‌طالب]]، و امام علی شوهر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] بنت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]] هستند.<ref>ابن الشیخ أبی بکر بن سالم, سالم بن حفیظ (1426 هـ). منحة الإله فی الاتصال ببعض أولیاه. تریم، الیمن: دار المقاصد. صفحة 135.</ref>


او سی و سومین نوه حضرت محمد صلی الله علیه و آله است.


==تولد و تربیت==
او در روز جمعه ۲۴ شوال در سال ۱۲۵۹ ه. ق در شهر قسم در استان حضرموت به دنیا آمد<ref>باکثیر, عبدالله بن محمد (1405 هـ). رحلة الأشواق القویة إلى مواطن السادة العلویة. صفحة 5.</ref>. پدرش برای تبلیغ دین اسلام و آموزش مسایل دینی در این شهر سکونت کرده بود. سپس پدرش محمد بن حسین الحبشی در سال ۱۲۶۶ ه به منظور پیروی از خواسته‌های شیخ عبدالله بن حسین بن طاهر به حجاز مهاجرت کرد و او را تحت مراقبت مادرش علویه بن حسین بن احمد الجفری ترک کرد. او با تربیت مادرش رشد کرد و علوم مقدماتی را نزد او فراگرفت. خواندن قرآن را نزد یکی از اساتید آل ابوقشیر آموخت، سپس در سال ۱۲۷۱ ه .ق به همراه مادرش به سیئون رفت و برای دیدار با استاد پدرش عبدالله بن حسین بن طاهر به المسیلة رفت و برای او المختصر فی الفقه الشافعی را خواند و استاد نیز بر او خلعت پوشاند و به او اجازه نقل روایت داد. هنگامی که در سیئون ساکن شد، با دانش‌آموزان آنجا در مدارس و مباحث علمی آنها شرکت کرد و در سال ۱۲۷۶ به درخواست پدرش به نجف سفر کرد و نزدیک به دو سال در آنجا ماند و در آنجا علوم و دانش‌های مختلفی دریافت کرد و سپس دوباره به سیئون بازگشت<ref> المشهور, أبو بکر بن علی. لوامع النور. الجزء الأول. صنعاء، الیمن: دار المهاجر. صفحة 197.</ref>.


=نسب=
==اساتید==
علی بن محمد بن حسین بن عبدالله بن شیخ بن عبدالله بن محمد بن حسین بن احمد، مالک مردم بن محمد بن العاوی بن ابوبکر الحبشی بن علی بن احمد بن محمد اسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه سرهنگ محمد بن علی بن محمد صاحب مراباط بن علی خالق بن علاوی بن محمد بن علاوی بن ابیدالله بن احمد الموکر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر صادق بن محمد باقر بن علی زین العابدین بن الحسین الصباح بن امام علی بن ابو طالب و امام علی شوهر فاطمه بنت محمد هستند.
او از اساتید و خوبان زمان خود و علمای اهل تحقیق در حضرموت و [[حرمین شریفین]] کسب علم و فضیلت کرد، از جمله<ref>العطاس, علی بن حسین. تاج الأعراس فی مناقب الحبیب صالح بن عبدالله العطاس. الجزء الثانی (الطبعة الأولى). إندونیسیا: منارة قدس. صفحة 166.</ref>:
* أبوبکر بن عبدالله العطاس
* والده محمد بن حسین الحبشی
* والدته علویة بنت حسین الجفری
* عبدالله بن حسین بن طاهر
* عمر بن حسن الحداد
* شیخ بن عمرالسقاف
* محسن بن علوی السقاف
* حامد بن عمرالسقاف
* عبدالرحمن بن علی السقاف
* حسین بن أبی‌بکر السقاف
* عبدالقادر بن حسن السقاف
* محمد بن إبراهیم بلفقیه
* حسن بن صالح البحر
* أحمد بن محمد المحضار
* أحمد بن عبدالله البار
* محمد بن عبدالله بارجاء
* عیدروس بن عمرالحبشی
* عمر بن محمد بن سمیط
* أحمد بن زینی دحلان
* محمد بن سعید بابصیل
* فضل بن علوی مولى الدویلة
* عمر بن أبی‌بکر الجفری
* محمد العزب المدنی


او ۳۳ام نوه محمد پیامبر اسلام در سن و سال خود است.
==شاگردان==
گروهی از علمای ارشد حضرموت که رهبری روند تدریس و تبلیغ معاصر را بر عهده داشته‌اند، از شاگردان او بوده‌اند و از نزد او فارغ‌التحصیل شدند که اولین آنها فرزندانش عبدالله، محمد، احمد، علوی و برادرش شیخ بودند. از آن جمله شاگردان او عبارتند از<ref> السقاف, عبدالله بن محمد. تاریخ الشعراء الحضرمیین. الجزء الرابع. القاهرة، مصر: مطبعة العلوم. صفحة 128.</ref>:
* جعفر بن عبدالرحمن السقاف
* عبدالقادر بن عبدالرحمن السقاف
* محمد بن هادی السقاف
* محسن بن عبدالله السقاف
* سالم بن صافی السقاف
* علی بن عبدالقادر العیدروس
* عبدالله بن علوی الحبشی
* حسین بن عبدالله الحبشی
* محمد بن سالم السری
* عمر بن محمد مولى خیلة
* علوی بن عبدالرحمن المشهور
* محمد بن حسن عیدید
* حسن بن محمد بلفقیه
* علی بن عبدالرحمن المشهور
* عمر بن عیدروس العیدروس
* عبدالله بن عیدروس العیدروس
* عبدالله بن علی بن شهاب‌الدین
* عبدالله بن عمرالشاطری
* أحمد بن عبدالله الخطیب
* عبدالله بن محمد باکثیر
* سالم بن طه الحبشی
* عمر بن عبدالرحمن العیدروس
* محمد بن سالم العطاس
* حامد بن علوی البار
* محمد بن أحمد المحضار
* مصطفى بن أحمد المحضار
* محمد بن طاهر الحداد
* حسن بن محمد بارجاء
* طه بن عبدالقادر السقاف
* عبدالإله بن أحمد السقاف
* سالم بن حفیظ بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم
* أحمد بن عبدالرحمن السقاف
* أحمد بن علی مکارم
* أحمد بن عمر حسان
* محمد بن عبدالله باسلامة
* عبید بن عوض بافلیع


=تولد و تربیت=
==فعالیت‌های عملی او==
او در شهر حدراموت در روز جمعه ۲۴ شوال در سال ۱۲۵۹ ه.ش در جایی که پدرش برای گسترش فراخوان به خدا و آموزش عمومی زندگی می کرد به دنیا آمد، و سپس پدرش محمد بن حسین الحبشی در فضای سال ۱۲۶۶ ه .خ به منظور پیروی از خواسته های شیخ عبدالله بن حسین بن طاهر به حجاب مهاجرت کرد و او را در مراقبت از مادرش علویه بن حسین بن احمد الجفری ترک کرد و او تحت مراقبت مادرش که اصول علم را گرفت و تحصیلاتش را فراهم کرد، بزرگ و بزرگ شد.او در بسیاری از تعطیلات علمی خود قرآن را در یکی از شیخ های خانواده ابوقصر خواند، سپس در طول سال ۱۲۷۱ ه .ق به همراه مادرش به سیون رفت و برای دیدار شیخ پدرش عبدالله بن حسین بن طاهر به مسیسیلا راه یافت و آن را در مخفف فقه شفیع خواند و لباس و تعطیلات خواند. هنگامی که در بادون ساکن شد، با دانش آموزانش در مدارس و مطالعات علمی آن ها شرکت کرد و در سال ۱۲۷۶ به درخواست پدرش به نجف سفر کرد و نزدیک به دو سال در آنجا ماند و در آنجا علوم و دانش های مختلفی دریافت کرد و سپس دوباره به بادون بازگشت.  
وقتی او به سرزمین حضرموت و سیون بازگشت، با عزمی راسخ برای نشر علوم مختلف و فقه شافعی شروع به فعالیت کرد. تدریس درس‌های علمی در علوم مختلف را در مسجد الحنبل آغاز کرد، و در سال ۱۲۹۵ مسجد معروف خود (مسجد ریاض) را ساخت و در کنار آن اولین مرکز علمی را برای پذیرش دانش پژوهان از سراسر جهان در حضرموت تأسیس کرد و این مرکز علمی ریشه مراکز علمی دیگر حضرموت مانند مرکز علمی [[تریم]] و مرکز علمی الغیل وابسته به موسسه شیخ محمد بن عمر بن سلم و مرکز عینات و مرکز المصطفی در الشحر بود. این مراکز علمی سبک و سیاق علمی را در دره حضرموت ایجاد کرد.


=اساتید=
او بزرگترین گردهمایی را برای جشن تولد پیامبر ترتیب داد که در آخرین پنجشنبه ربیع الاول سال ۱۳۰۶ هجری قمری تأسیس کرد. این جشن به «سمط الدرر» نامیده شد<ref>السقاف, أحمد بن عبدالرحمن. الأمالی. تریم، الیمن: دار الأصول. صفحة 107.</ref>.
او از امامان زمان خود از علمای کارآگاهان و قدیسان درست کار هادرموت و دو حرامی مقدس، از جمله:


ابوبکر بن عبدالله ال، اتس
==تالیفات==
پدرش محمد بن حسین الحبشی
دارای آثار و نوشته‌های مشهوری است<ref>القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 190.</ref>:
مادرش علویه بنت حسین الجفری
* «سمط الدرر فی أخبار مولد خیر البشر» مختصر فی السیرة النبویة
عبدالله بن حسین بن طاهر
* «مجموع الوصایا والإجازات»
عمر بن حسن الحداد
* «مجموع کلامه وأنفاسه العلمیة والدعویة»
شیخ بن عمر السقاف
* «الجوهر المکنون والسر المصون» دیوان شعر
محسن بن الاوی سقف
* مکاتباته ورسائله
حامد بن عمر السقاف
* «حزب الفتح الکبیر»
عبدالرحمان بن علی السقاف
* «الدعاء المستجاب بآیات الکتاب»
حسین بن ابی بکر ال، سقاف
* «مقدمة فی الحج والعمرة»
عبدالقادر بن حسن السقاف
* «رسالة المقالة السویة»
محمد بن ابراهیم بلواکیه
* «مجموع خطب ومحاضرات»
حسن بن صالح ال بهر
* «الفتوحات الإلهیة فی الصلاة على خیر البریة»
احمد بن محمد المهدر
* «الموائد الرمضانیة».


گروهی از علمای ارشد هادرموت که رهبری این سفر را بر دست داشت، از روند تدریس و وکالت معاصر فارغ التحاحمد بن عبدالله ال، بار
==فرزندان==
محمد بن عبدالله براق
او پنج فرزند دارد: عبدالله، محمد (که جانشین او شد)، علوی (که هر ساله سالگرد پدرش را در سولو اندونزی برگزار می‌کند)، احمد (که در سولو فوت کرد) و خدیجه(که شاعر است)<ref> "ترجمة للإمام الحبیب علی بن محمد بن حسین بن عبدالله الحبشی". شبوة برس. مؤرشف من الأصل فی 2 ینایر 2019.</ref>.
عیدروس بن عمر الحبشی
عمر بن محمد بن اسمیت
احمد بن زینی دهلان
محمد بن سعید بابسیل
فاضل بن الاوی ملا ال داویلا
عمر ابن ابی بکر الجفری
محمد الازاب المدانی


=شاگردان=
==وفات==
گروهی از علمای ارشد هادرموت که رهبری این سفر را بر دست داشت، از روند تدریس و وکالت معاصر فارغ التحصیل شدند که اولین آن ها فرزندانش عبدالله، محمد، احمد، الوی و برادرش شیخ بودند که از آن جمله می توان به:
او ظهر روز بیستم ربیع الثانی سال 1333 هجری قمری در شهر سیئون درگذشت و زیر پای قبر مادرش مطابق با خواست خود دفن کردند و بر روی قبرش گنبد بزرگی برای بازدیدکنندگان ساختند و در آنجا کلاس‌ها و مجالس تا به امروز برگزار می‌شود، و هر ساله در ربیع الثانی مراسم سالگرد او برگزار می‌شود<ref>"کتاب سمط الدرر". Scribd. مؤرشف من الأصل فی 8 نوفمبر 2020.</ref>.


جعفر بن عبدال ، رحمان السقاف
== پانویس ==
عبدالقادر بن عبد ال رحمان السقاف
{{پانویس}}
محمد بن هادی ال، سقف
محسن بن عبد الله السقاف
سالم بن صافي السقاف
علي بن عبد القادر العيدروس
عبد الله بن علوي الحبشي
حسين بن عبد الله الحبشي
محمد بن سالم السري
عمر بن محمد مولا خيل
علوی بن عبدالرحمن ال مشهور
محمد بن حسن آید
حسن بن محمد بلفقيه
علي بن عبد الرحمن المشهور
عمر بن عيدروس العيدروس
عبد الله بن عيدروس العيدروس
عبد الله بن علي بن شهاب الدين
عبد الله بن عمر الشاطري
احمد بن عبدالله ال خطیب
عبدالله بن محمد باکاتیر
سالم بن طه الحبشی
عمر بن عبدالرحمن الایداروس
محمد بن سالم العطاس
حامد بن علوي البار
محمد بن أحمد المحضار
مصطفى بن أحمد المحضار
محمد بن طاهر الحداد
حسن بن محمد بار
طه بن عبدالقادر السقاف
عبدالعیل بن احمد السقاف
سالم بن حافظ بن شیخ ابوبکر بن سالم
أحمد بن عبد الرحمن السقاف
أحمد بن علي مكارم
أحمد بن عمر حسان
محمد بن عبد الله باسلامة
عبيد بن عوض بافليع


=آثار او=
[[رده:شخصیت‌ها]]
عاد إلى أرض حضرموت وإلى سيئون بالخصوص محملًا بعلم غزير وإطلاع متنوع ودراية شاملة بمذهب الإمام الشافعي فابتدأ بمسجد حنبل يلقي الدروس العلمية في مختلف العلوم، وفي سنة 1295 هـ بنى مسجده المعروف (مسجد الرياض) وأسس بجانبه أول رباط علمي يستقبل الطلبة من أنحاء العالم كنقلة نوعية في الساحة العلمية بحضرموت، وكان النواة الأولى لأربطة وادي حضرموت كرباط تريم العلمي، ورباط الغيل لمؤسسه الشيخ محمد بن عمر بن سلم، ورباط عينات، ورباط المصطفى بالشحر، فكانت هذه الأربطة تمثل المنهجية العلمية في وادي حضرموت من أقصى اليمن. ورتب بحضرموت أكبر مؤتمر للاحتفال بالمولد النبوي يختم بها في آخر خميس من شهر ربيع الأول حيث أسسه سنة 1306 هـ ويقرأ فيه مولد سمط الدرر.
[[رده:عالمان]]
 
[[رده:عالمان اهل سنت]]
=شعرهای او=
[[رده:یمن]]
يمتاز شعره بميزات جمال الأسلوب والمعاني والقوة و الطابع الخاص سواء القريضي أو الحميني، وهنا رؤوس من بعض قصائده:
من نبوية
 
هو النور يهدي الحائرين ضياؤه وفي الحشر ظل المرسلين لواؤه
تلقى من الغيب المجرد حكمة بها أمطرت في الخافقين سماؤه
ومشهود أهل الحق منه لطائف تخبر أن المجد والشأو شأوه
فلله ما للعين من مشهد اجتلا يعز على أهل الحجاب اجتلاؤه
أيا نازحًا عني ومسكنه الحشا أجب من ملا كل النواحي نداؤه
في المحجوبين
 
حجبوا وحسبهم الحجاب عذاب ياليتهم سمعوا الندا فأجابوا
عكفوا على كسب الذنوب وليت إذ عكفوا عليها بعد ذلك تابوا
فسيسألون عن الذنوب جميعها وعليهم بعد السؤال جواب
ماذا يفيد صفا المعاش وبعده غصص المعاد وكربة وحساب
دقق بفكرك يا فطين فإنها عبر بها قد حارت الألباب
في الحب
 
أعاتبها والحب لا يقبل العتبا وإن أذنبت ما كنت أشهده ذنبا
فهلا أجابت دعوتي عند صبوتي فإني ممن عند دعوتها لبى
عمرت بها قلبي وتلك عطية من الله أحيت مني الجسم والقلبا
تمكن مني حين شابت مفارقي فلله حب عندما شبت قد شبا
وأمر الهوى بين المحبين ظاهر سلوا عنه في شرع الهوى كل من دبا
في العلم
 
تنكر وقتي أورث الحزن والهما وكيف وأهل الوقت قد أهملوا العلما
این قطر علم یک ظاهر بود. و از خانواده اش خيلي چيزا دريافت کرد
جهل او را به آتش کشید. تنها نامی از علم شریعت باقی مانده است.
به خدا از شدت ناداني شکايت ميکنم که ما در نور صبح در یک شب بی عدالتی.
دوست داشتم چه کسی نادان است خدای او را بپذیرد به او اجازه داده شد که بفهمد.
 
=تالیفات=
دارای آثار و نوشته های مشهوری است:
 
«مدح الدردر اخبار وزش خوبان بشر » مخفف در زندگی نامه پیامبر
"دستورات کامل و ترک"
"مجموع سخنان او و نفس های علمی و وکالت او"
دیوان شعر «ماهویت مکانیزه و راز حفظ شده»
دفترها و نامه هاش .
حزب فتح بزرگ
"دعاهای پاسخ داده شده توسط آیات کتاب"
"آشنایی با حج و امه"
"پیام مقاله طبیعی است"
"کل سخنرانی ها و سخنرانی ها"
"فتح های الهی در دعا برای خوب وحشی"
"جداول رمضان"
 
=فرزندان=
او پنج فرزند دارد: عبدالله، محمد که پس از او، الوی، که سالانه در اطراف پدرش در سولو در اندونزی، احمد ال متوفی در سولو و خدیجه زندگی می کرد، در اطراف پدرش زندگی می کرد و اشعار حفاظتی دارد.
 
=وفات=
مرگ او در شهر سايون ظهر روز بیستم بهار دوم سال ۱۳ بود و پای قبر مادرش را مطابق با خواست خود دفن کرد، و بر روی قبرستانش گنبد بزرگی برای بازدیدکنندگان ساخت و کلاس ها و شوراها تا به امروز برگزار می شود، و در حدود سال هر بهار دوم برگزار می شود.
 
=منبع=
 
=پانویس=
 
[[رده: شخصیت های جهان اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۵۶

علی بن محمد الحبشی
نام کاملعلی بن محمد الحبشی
اطلاعات شخصی
سال تولد۱۲۵۹ ق، ۱۲۲۱ ش‌، ۱۸۴۳ م
محل تولدحضرموت، یمن
محل درگذشتحضرموت، یمن
دیناسلام، اهل سنت، شافعی
استادان
  • أبوبکر بن عبدالله العطاس
  • محمد بن حسین الحبشی (پدر)
  • مادرش علویة بنت حسین الجفری
  • عبدالله بن حسین بن طاهر
شاگردان
  • جعفر بن عبدالرحمن السقاف
  • عبدالقادر بن عبدالرحمن السقاف
  • محمد بن هادی السقاف
  • محسن بن عبدالله السقاف
آثار
  • «سمط الدرر فی أخبار مولد خیر البشر
  • مجموع الوصایا والإجازات
  • مجموع کلامه وأنفاسه العلمیة والدعویة
  • الجوهر المکنون والسر المصون
فعالیت‌ها
  • تبلیغ دین اسلام
  • آموزش و تربیت عالمان دینی
  • موسس مرکز علمی الغیل و مرکز عینات و مرکز المصطفی در الشحر

علی بن محمد بن حسین الحبشی (1259-1333 ه) پیشوای مذهبی و شاعر و استاد علوم دینی و موسس اولین مرکز علمی در حضرموت است[۱]. تاثیر تبلیغی قابل توجهی در بسیاری از شهرهای حضرموت داشت. در بین مردم سئون و اطراف آن دارای جایگاه ویژه اجتماعی بود به شکلی که در تاریخ ربیع الثانی هر سال هنوز برای او مراسم سالگرد برپا می‌شود. او اولین نفر از سادات باعلوی بود که مراسم مولد النبی را برپا کرد. این جشن میلاد «سمط الدرر» نامیده شده است[۲].

نسب

علی بن محمد بن حسین بن عبدالله بن شیخ بن عبدالله بن محمد بن حسین بن أحمد صاحب الشعب بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی شوهر فاطمه بنت محمد هستند.[۳]

او سی و سومین نوه حضرت محمد صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

او در روز جمعه ۲۴ شوال در سال ۱۲۵۹ ه. ق در شهر قسم در استان حضرموت به دنیا آمد[۴]. پدرش برای تبلیغ دین اسلام و آموزش مسایل دینی در این شهر سکونت کرده بود. سپس پدرش محمد بن حسین الحبشی در سال ۱۲۶۶ ه به منظور پیروی از خواسته‌های شیخ عبدالله بن حسین بن طاهر به حجاز مهاجرت کرد و او را تحت مراقبت مادرش علویه بن حسین بن احمد الجفری ترک کرد. او با تربیت مادرش رشد کرد و علوم مقدماتی را نزد او فراگرفت. خواندن قرآن را نزد یکی از اساتید آل ابوقشیر آموخت، سپس در سال ۱۲۷۱ ه .ق به همراه مادرش به سیئون رفت و برای دیدار با استاد پدرش عبدالله بن حسین بن طاهر به المسیلة رفت و برای او المختصر فی الفقه الشافعی را خواند و استاد نیز بر او خلعت پوشاند و به او اجازه نقل روایت داد. هنگامی که در سیئون ساکن شد، با دانش‌آموزان آنجا در مدارس و مباحث علمی آنها شرکت کرد و در سال ۱۲۷۶ به درخواست پدرش به نجف سفر کرد و نزدیک به دو سال در آنجا ماند و در آنجا علوم و دانش‌های مختلفی دریافت کرد و سپس دوباره به سیئون بازگشت[۵].

اساتید

او از اساتید و خوبان زمان خود و علمای اهل تحقیق در حضرموت و حرمین شریفین کسب علم و فضیلت کرد، از جمله[۶]:

  • أبوبکر بن عبدالله العطاس
  • والده محمد بن حسین الحبشی
  • والدته علویة بنت حسین الجفری
  • عبدالله بن حسین بن طاهر
  • عمر بن حسن الحداد
  • شیخ بن عمرالسقاف
  • محسن بن علوی السقاف
  • حامد بن عمرالسقاف
  • عبدالرحمن بن علی السقاف
  • حسین بن أبی‌بکر السقاف
  • عبدالقادر بن حسن السقاف
  • محمد بن إبراهیم بلفقیه
  • حسن بن صالح البحر
  • أحمد بن محمد المحضار
  • أحمد بن عبدالله البار
  • محمد بن عبدالله بارجاء
  • عیدروس بن عمرالحبشی
  • عمر بن محمد بن سمیط
  • أحمد بن زینی دحلان
  • محمد بن سعید بابصیل
  • فضل بن علوی مولى الدویلة
  • عمر بن أبی‌بکر الجفری
  • محمد العزب المدنی

شاگردان

گروهی از علمای ارشد حضرموت که رهبری روند تدریس و تبلیغ معاصر را بر عهده داشته‌اند، از شاگردان او بوده‌اند و از نزد او فارغ‌التحصیل شدند که اولین آنها فرزندانش عبدالله، محمد، احمد، علوی و برادرش شیخ بودند. از آن جمله شاگردان او عبارتند از[۷]:

  • جعفر بن عبدالرحمن السقاف
  • عبدالقادر بن عبدالرحمن السقاف
  • محمد بن هادی السقاف
  • محسن بن عبدالله السقاف
  • سالم بن صافی السقاف
  • علی بن عبدالقادر العیدروس
  • عبدالله بن علوی الحبشی
  • حسین بن عبدالله الحبشی
  • محمد بن سالم السری
  • عمر بن محمد مولى خیلة
  • علوی بن عبدالرحمن المشهور
  • محمد بن حسن عیدید
  • حسن بن محمد بلفقیه
  • علی بن عبدالرحمن المشهور
  • عمر بن عیدروس العیدروس
  • عبدالله بن عیدروس العیدروس
  • عبدالله بن علی بن شهاب‌الدین
  • عبدالله بن عمرالشاطری
  • أحمد بن عبدالله الخطیب
  • عبدالله بن محمد باکثیر
  • سالم بن طه الحبشی
  • عمر بن عبدالرحمن العیدروس
  • محمد بن سالم العطاس
  • حامد بن علوی البار
  • محمد بن أحمد المحضار
  • مصطفى بن أحمد المحضار
  • محمد بن طاهر الحداد
  • حسن بن محمد بارجاء
  • طه بن عبدالقادر السقاف
  • عبدالإله بن أحمد السقاف
  • سالم بن حفیظ بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم
  • أحمد بن عبدالرحمن السقاف
  • أحمد بن علی مکارم
  • أحمد بن عمر حسان
  • محمد بن عبدالله باسلامة
  • عبید بن عوض بافلیع

فعالیت‌های عملی او

وقتی او به سرزمین حضرموت و سیون بازگشت، با عزمی راسخ برای نشر علوم مختلف و فقه شافعی شروع به فعالیت کرد. تدریس درس‌های علمی در علوم مختلف را در مسجد الحنبل آغاز کرد، و در سال ۱۲۹۵ مسجد معروف خود (مسجد ریاض) را ساخت و در کنار آن اولین مرکز علمی را برای پذیرش دانش پژوهان از سراسر جهان در حضرموت تأسیس کرد و این مرکز علمی ریشه مراکز علمی دیگر حضرموت مانند مرکز علمی تریم و مرکز علمی الغیل وابسته به موسسه شیخ محمد بن عمر بن سلم و مرکز عینات و مرکز المصطفی در الشحر بود. این مراکز علمی سبک و سیاق علمی را در دره حضرموت ایجاد کرد.

او بزرگترین گردهمایی را برای جشن تولد پیامبر ترتیب داد که در آخرین پنجشنبه ربیع الاول سال ۱۳۰۶ هجری قمری تأسیس کرد. این جشن به «سمط الدرر» نامیده شد[۸].

تالیفات

دارای آثار و نوشته‌های مشهوری است[۹]:

  • «سمط الدرر فی أخبار مولد خیر البشر» مختصر فی السیرة النبویة
  • «مجموع الوصایا والإجازات»
  • «مجموع کلامه وأنفاسه العلمیة والدعویة»
  • «الجوهر المکنون والسر المصون» دیوان شعر
  • مکاتباته ورسائله
  • «حزب الفتح الکبیر»
  • «الدعاء المستجاب بآیات الکتاب»
  • «مقدمة فی الحج والعمرة»
  • «رسالة المقالة السویة»
  • «مجموع خطب ومحاضرات»
  • «الفتوحات الإلهیة فی الصلاة على خیر البریة»
  • «الموائد الرمضانیة».

فرزندان

او پنج فرزند دارد: عبدالله، محمد (که جانشین او شد)، علوی (که هر ساله سالگرد پدرش را در سولو اندونزی برگزار می‌کند)، احمد (که در سولو فوت کرد) و خدیجه(که شاعر است)[۱۰].

وفات

او ظهر روز بیستم ربیع الثانی سال 1333 هجری قمری در شهر سیئون درگذشت و زیر پای قبر مادرش مطابق با خواست خود دفن کردند و بر روی قبرش گنبد بزرگی برای بازدیدکنندگان ساختند و در آنجا کلاس‌ها و مجالس تا به امروز برگزار می‌شود، و هر ساله در ربیع الثانی مراسم سالگرد او برگزار می‌شود[۱۱].

پانویس

  1. الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام (PDF). الجزء الخامس. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 19. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 6 نوفمبر 2020.
  2. عیدید, محمد بن حسن (1433 هـ). إتحاف المستفید بذکر من أخذ عنهم وواخاهم السید محمد بن حسن عیدید. صفحة 157.
  3. ابن الشیخ أبی بکر بن سالم, سالم بن حفیظ (1426 هـ). منحة الإله فی الاتصال ببعض أولیاه. تریم، الیمن: دار المقاصد. صفحة 135.
  4. باکثیر, عبدالله بن محمد (1405 هـ). رحلة الأشواق القویة إلى مواطن السادة العلویة. صفحة 5.
  5. المشهور, أبو بکر بن علی. لوامع النور. الجزء الأول. صنعاء، الیمن: دار المهاجر. صفحة 197.
  6. العطاس, علی بن حسین. تاج الأعراس فی مناقب الحبیب صالح بن عبدالله العطاس. الجزء الثانی (الطبعة الأولى). إندونیسیا: منارة قدس. صفحة 166.
  7. السقاف, عبدالله بن محمد. تاریخ الشعراء الحضرمیین. الجزء الرابع. القاهرة، مصر: مطبعة العلوم. صفحة 128.
  8. السقاف, أحمد بن عبدالرحمن. الأمالی. تریم، الیمن: دار الأصول. صفحة 107.
  9. القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 190.
  10. "ترجمة للإمام الحبیب علی بن محمد بن حسین بن عبدالله الحبشی". شبوة برس. مؤرشف من الأصل فی 2 ینایر 2019.
  11. "کتاب سمط الدرر". Scribd. مؤرشف من الأصل فی 8 نوفمبر 2020.