سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نهاد | {{جعبه اطلاعات نهاد | ||
| عنوان = سپاه پاسداران انقلاب اسلامی | | عنوان = سپاه پاسداران انقلاب اسلامی | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| نام = سپاه پاسداران انقلاب اسلامی | | نام = سپاه پاسداران انقلاب اسلامی | ||
| مؤسس = [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] | | مؤسس = [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] | ||
| مدیر فعلی = حسین سلامی | | مدیر فعلی = [[حسین سلامی]] | ||
| مدیران سابق = {{فهرست جعبه عمودی | محسن رضایی | سید رحیم صفوی | عزیز جعفری}} | | مدیران سابق = {{فهرست جعبه عمودی | محسن رضایی | سید رحیم صفوی | عزیز جعفری}} | ||
| میزان تأثیرگذاری = | | میزان تأثیرگذاری = | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
'''سپاه پاسداران انقلاب اسلامی''' نهادی نظامی برای پاسداری از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن. | '''سپاه پاسداران انقلاب اسلامی''' نهادی نظامی برای پاسداری از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن. | ||
نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن، مهم‌ترین فلسفۀ وجودی و مبنای قانونی تشکیل سپاه پاسداران بود. | نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن، مهم‌ترین فلسفۀ وجودی و مبنای قانونی تشکیل سپاه پاسداران بود. امامخمینی در اواخر فروردین ۱۳۵۸ دستور تأسیس نیرویی مسلح و مکتبی، مستقل از دولت موقت و زیر نظر شورای انقلاب را صادر کرد. صلاحیت‌های مکتبی و نظامی و وابسته‌نبودن به گروه‌های سیاسی، از معیارهای اصلی گزینش در سپاه بود. سپاه در سال ۱۳۶۱ دارای وزارتخانه شد. | ||
سپاه پاسداران در حل بحران‌های ابتدای پیروزی انقلاب و نیز در طول جنگ تحمیلی، نقش کلیدی داشت؛ پس از پایان جنگ نیز از توان مهندسی رزمی خود برای سازندگی کشور استفاده کرد. | سپاه پاسداران در حل بحران‌های ابتدای پیروزی انقلاب و نیز در طول جنگ تحمیلی، نقش کلیدی داشت؛ پس از پایان جنگ نیز از توان مهندسی رزمی خود برای سازندگی کشور استفاده کرد. | ||
امامخمینی سپاه را از نهادهای بنیادین، جوشیده از متن ملت و مدافع ارزش‌های الهی نظام می‌خواند که تضعیف آن خیانت به کشور است. ایشان به پاسداران سفارش می‌کرد با حفظ روحیه رزمی، جهات معنوی خود را نیز تقویت کنند. امامخمینی همچنین نسبت به ورود اعضای سپاه به مناقشات سیاسی، هشدار جدی می‌داد. | امامخمینی سپاه را از نهادهای بنیادین، جوشیده از متن ملت و مدافع ارزش‌های الهی نظام می‌خواند که تضعیف آن خیانت به کشور است. ایشان به پاسداران سفارش می‌کرد با حفظ روحیه رزمی، جهات معنوی خود را نیز تقویت کنند. امامخمینی همچنین نسبت به ورود اعضای سپاه به مناقشات سیاسی، هشدار جدی می‌داد. | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
دولت موقت [[جمهوری اسلامی ایران]] که یک هفته پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در تاریخ پانزدهم بهمن ۱۳۵۷ با حکم امامخمینی به [[مهدی بازرگان]]<ref>امامخمینی، صحیفه، ۶/۵۴</ref>. شکل گرفت، در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، تأسیس نیرویی مسلح و مردمی را به نام «گارد ملی» با تأیید امامخمینی، تصویب کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در نهم اسفند ۱۳۵۷ نیرویی با همین نام به مسئولیت حسن لاهوتی و همکاری ابراهیم یزدی به عنوان معاونت نخست‌وزیر در امور انقلاب تشکیل شد<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق،۱/۸۸۱؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰.</ref>. چند گروهِ باسابقه اسلامی ـ انقلابی همچون گروه محمد منتظری و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، به موازات کمیته انقلاب اسلامی نیز به‌طور پراکنده در [[تهران]] به فعالیت‌های انقلابی مشغول بودند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰</ref>. امامخمینی و شورای انقلاب، اکبر هاشمی رفسنجانی را مأمور کردند تا گروه‌های نظامی طرفدار نظام را هماهنگ کند. سرانجام گروه جدیدی با شورای فرماندهی سیدمحمد غرضی، اصغر صباغیان، محسن رفیق‌دوست، یوسف کلاهدوز، عباس دوزدوزانی، جواد منصوری، عباس آقازمانی، محمد بروجردی، مرتضی الویری، محسن رضایی، یوسف فروتن و محسن سازگارا تشکیل شد. محسن رضایی، محسن رفیق‌دوست و عباس دوزدوزانی نمایندگان این تشکل جدید در اواخر فروردین ۱۳۵۸ با هدف تأسیس سپاه به دیدار امامخمینی به قم رفتند<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۵–۹۶.</ref>. | |||
دولت موقت جمهوری اسلامی ایران که یک هفته پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در تاریخ پانزدهم بهمن ۱۳۵۷ با حکم امامخمینی به مهدی بازرگان<ref>امامخمینی، صحیفه، ۶/۵۴</ref>. شکل گرفت، در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، تأسیس نیرویی مسلح و مردمی را به نام «گارد ملی» با تأیید امامخمینی، تصویب کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در نهم اسفند ۱۳۵۷ نیرویی با همین نام به مسئولیت حسن لاهوتی و همکاری ابراهیم یزدی به عنوان معاونت نخست‌وزیر در امور انقلاب تشکیل شد<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق،۱/۸۸۱؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰.</ref>. چند گروهِ باسابقه اسلامی ـ انقلابی همچون گروه محمد منتظری و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، به موازات کمیته انقلاب اسلامی نیز به‌طور پراکنده در تهران به فعالیت‌های انقلابی مشغول بودند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰</ref>. امامخمینی و شورای انقلاب، اکبر هاشمی رفسنجانی را مأمور کردند تا گروه‌های نظامی طرفدار نظام را هماهنگ کند. سرانجام گروه جدیدی با شورای فرماندهی سیدمحمد غرضی، اصغر صباغیان، محسن رفیق‌دوست، یوسف کلاهدوز، عباس دوزدوزانی، جواد منصوری، عباس آقازمانی، محمد بروجردی، مرتضی الویری، محسن رضایی، یوسف فروتن و محسن سازگارا تشکیل شد. محسن رضایی، محسن رفیق‌دوست و عباس دوزدوزانی نمایندگان این تشکل جدید در اواخر فروردین ۱۳۵۸ با هدف تأسیس سپاه به دیدار امامخمینی به قم رفتند<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۵–۹۶.</ref>. | |||
==تأسیس== | ==تأسیس== | ||
پس از مراحل یادشده، امامخمینی دستور داد نیرویی مسلح و مکتبی مستقل از دولت موقت زیر نظر شورای انقلاب تأسیس شود<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ۲۶۱–۲۶۲؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۴</ref>. و سپاه پاسداران از میان نیروهای یادشده و بخشی از نیروهای کمیته‌های انقلاب اسلامی<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲، الویری، خاطرات، ۸۲؛ خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۶۹، ۴۴۳.</ref> شکل گرفت. از محمد منتظری و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی نیز به عنوان طراح و بنیان‌گذار سپاه یادشده است<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸؛ نجفی کازرونی، مقدمه کتاب همپای انقلاب، ۱۴–۱۵</ref>. از مشکلات سپاه در آغاز تشکیل سازماندهی نیروهای جوان انقلابی در قالب نیرویی نظامی با حفظ ارزش‌ها و فرهنگ مردمی و تعیین تکلیف داوطلبان وابسته به سازمان‌های سیاسی مسلح و علاقه‌مند به حفظ انقلاب بود که با تدبیر و مدارای مسئولان سپاه حل شد<ref>یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۲؛ آقامیرزایی، مجنون دیروزها، ۱۲</ref>. | پس از مراحل یادشده، امامخمینی دستور داد نیرویی مسلح و مکتبی مستقل از دولت موقت زیر نظر شورای انقلاب تأسیس شود<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ۲۶۱–۲۶۲؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۴</ref>. و سپاه پاسداران از میان نیروهای یادشده و بخشی از نیروهای کمیته‌های انقلاب اسلامی<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲، الویری، خاطرات، ۸۲؛ خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۶۹، ۴۴۳.</ref> شکل گرفت. از محمد منتظری و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی نیز به عنوان طراح و بنیان‌گذار سپاه یادشده است<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸؛ نجفی کازرونی، مقدمه کتاب همپای انقلاب، ۱۴–۱۵</ref>. از مشکلات سپاه در آغاز تشکیل سازماندهی نیروهای جوان انقلابی در قالب نیرویی نظامی با حفظ ارزش‌ها و فرهنگ مردمی و تعیین تکلیف داوطلبان وابسته به سازمان‌های سیاسی مسلح و علاقه‌مند به حفظ انقلاب بود که با تدبیر و مدارای مسئولان سپاه حل شد<ref>یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۲؛ آقامیرزایی، مجنون دیروزها، ۱۲</ref>. | ||
==نخستین مسئولان== | ==نخستین مسئولان== | ||
مسئولیت‌های سپاه، در آغاز تأسیس، بر عهده این افراد بود: جواد منصوری فرمانده، یوسف کلاهدوز مسئول آموزش، علی محمد بشارتی مسئول اطلاعات و تحقیقات، سیداسماعیل داوودی مسئول اداری و مالی، مرتضی الویری مسئول روابط عمومی، یوسف فروتن معاون روابط عمومی،<ref>کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۴</ref> عباس آقازمانی معروف به ابوشریف مسئول واحد عملیات،<ref>دلدم، انقلاب به روایت انقلاب سازان، ۱۰۵–۱۰۶</ref> محسن رضایی مسئول سازمان اطلاعات،<ref>رضایی، آشنای غریب، ۹</ref> محسن رفیق‌دوست مسئول تدارکات<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۶۴–۱۷۲</ref> و سیدمهدی هاشمی مسئول واحد نهضت‌های آزادی‌بخش سپاه<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۲۵۱</ref>مدتی پس از تشکیل سپاه، عباس دوزدوزانی به سفارش امامخمینی فرماندهی سپاه را بر عهده گرفت.در سوم خرداد ۱۳۵۹ سیدابوالحسن بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت و فرمانده کل قوا، ابوشریف را به فرماندهی سپاه برگزید<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۰</ref>امامخمینی در ۲۸ تیر ۱۳۵۹ مرتضی رضایی که بنی‌صدر او را پس از ابوشریف برای فرماندهی سپاه معرفی کرده بود تأیید و به وی سفارش کرد مقررات اسلامی را در سپاه به اجرا گذارد <ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۳۸؛ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۹۱۰</ref>امامخمینی در شهریور ۱۳۶۰ محسن رضایی را به فرماندهی سپاه نصب کرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۲۲۴</ref>. و وی تا رحلت ایشان این مسئولیت را بر عهده داشت<ref>رضایی، آشنای غریب، ۱۰</ref>. | مسئولیت‌های سپاه، در آغاز تأسیس، بر عهده این افراد بود: جواد منصوری فرمانده، یوسف کلاهدوز مسئول آموزش، علی محمد بشارتی مسئول اطلاعات و تحقیقات، سیداسماعیل داوودی مسئول اداری و مالی، مرتضی الویری مسئول روابط عمومی، یوسف فروتن معاون روابط عمومی،<ref>کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۴</ref> عباس آقازمانی معروف به ابوشریف مسئول واحد عملیات،<ref>دلدم، انقلاب به روایت انقلاب سازان، ۱۰۵–۱۰۶</ref> محسن رضایی مسئول سازمان اطلاعات،<ref>رضایی، آشنای غریب، ۹</ref> محسن رفیق‌دوست مسئول تدارکات<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۶۴–۱۷۲</ref> و سیدمهدی هاشمی مسئول واحد نهضت‌های آزادی‌بخش سپاه<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۲۵۱</ref>مدتی پس از تشکیل سپاه، عباس دوزدوزانی به سفارش امامخمینی فرماندهی سپاه را بر عهده گرفت.در سوم خرداد ۱۳۵۹ سیدابوالحسن بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت و فرمانده کل قوا، ابوشریف را به فرماندهی سپاه برگزید<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۰</ref>امامخمینی در ۲۸ تیر ۱۳۵۹ مرتضی رضایی که بنی‌صدر او را پس از ابوشریف برای فرماندهی سپاه معرفی کرده بود تأیید و به وی سفارش کرد مقررات اسلامی را در سپاه به اجرا گذارد <ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۳۸؛ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۹۱۰</ref>امامخمینی در شهریور ۱۳۶۰ محسن رضایی را به فرماندهی سپاه نصب کرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۲۲۴</ref>. و وی تا رحلت ایشان این مسئولیت را بر عهده داشت<ref>رضایی، آشنای غریب، ۱۰</ref>. | ||
==عضوگیری و گسترش== | ==عضوگیری و گسترش== | ||
عضوگیری پاسداران از مساجد آغاز شد<ref>مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸</ref>. صلاحیت‌های مکتبی و نظامی<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۰۳</ref>و وابسته‌نبودن به گروه‌های سیاسی منحرف از معیارهای اصلی گزینش بود<ref>سپاه پاسداران، عدم تحزب و گروه‌گرایی در سپاه، ۱۹–۲۰</ref>. پس از تثبیت تشکیلات مرکزی سپاه، واحدهای شهرستان‌ها به‌طور خودجوش و به کمک روحانیان و معتمدان و روشنفکران محل تشکیل شد<ref>جمهوری اسلامی، ۹/۳/۱۳۵۸، ۳</ref>.سپاهیان در آغاز بدون تشریفات و درجه در کنار هم فعالیت می‌کردند<ref>خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۳۶</ref> و همه لباسی سبزرنگ بر تن داشتند<ref>مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸</ref>شمار اعضای سپاه به‌تدریج افزایش یافت.سخنگوی سپاه در خرداد ۱۳۵۸، تعداد افراد سپاه را جزو اسرار نظامی خواند و نیروی ذخیره آن را نیروهای مردمی و بسیجی و بیش از چند میلیون نفر شمرد<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۵۹</ref>. | عضوگیری پاسداران از مساجد آغاز شد<ref>مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸</ref>. صلاحیت‌های مکتبی و نظامی<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۰۳</ref>و وابسته‌نبودن به گروه‌های سیاسی منحرف از معیارهای اصلی گزینش بود<ref>سپاه پاسداران، عدم تحزب و گروه‌گرایی در سپاه، ۱۹–۲۰</ref>. پس از تثبیت تشکیلات مرکزی سپاه، واحدهای شهرستان‌ها به‌طور خودجوش و به کمک روحانیان و معتمدان و روشنفکران محل تشکیل شد<ref>جمهوری اسلامی، ۹/۳/۱۳۵۸، ۳</ref>.سپاهیان در آغاز بدون تشریفات و درجه در کنار هم فعالیت می‌کردند<ref>خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۳۶</ref> و همه لباسی سبزرنگ بر تن داشتند<ref>مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸</ref>شمار اعضای سپاه به‌تدریج افزایش یافت.سخنگوی سپاه در خرداد ۱۳۵۸، تعداد افراد سپاه را جزو اسرار نظامی خواند و نیروی ذخیره آن را نیروهای مردمی و بسیجی و بیش از چند میلیون نفر شمرد<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۵۹</ref>. | ||
در سال ۱۳۶۸ و پایان دفاع | در سال ۱۳۶۸ و پایان [[دفاع مقدس]]، سپاه پاسداران ۱۵ لشکر در اختیار داشت<ref>خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۶۸ ۳۵۰</ref> گروهی از زنان نیز با حفظ ارزش‌های اسلامی در سپاه به خدمت مشغول شدند و در امور فرهنگی، امنیتی و هدایت کمک‌های مردمی و پشتیبانی جبهه‌ها فعالیت می‌کردند<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۲</ref> در آغاز تشکیل سپاه در سال ۱۳۵۸ مرضیه حدیدچی (دباغ) در شورای فرماندهی سپاه شرکت می‌کرد<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۵؛ حدیده‌چی، خاطرات، ۱۸۳</ref>. وی در سازمان‌دادن به سپاه غرب کشور نقش ایفا کرد و فرمانده سپاه پاسداران انقلاب همدان شد<ref>حدیده‌چی، خاطرات، ۱۸۴–۱۸۵؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۵</ref>. | ||
پیش از تبدیل سپاه به وزارتخانه، هواداران انقلاب اسلامی به‌طور داوطلبانه به سپاه کمک می‌کردند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵</ref> بنیاد مستضعفان،<ref>هاشمی رفسنجانی، امید و دلواپسی، ۳۸۳</ref> شورای انقلاب<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵</ref> و نخست‌وزیر نیز در تأمین بودجه سپاه کمک می‌کردند و به افراد رسمی حقوق ماهیانه پرداخت می‌شد<ref>جنتی، خاطرات، ۱۶۸</ref> ارتش نیز در تهیه لوازم نظامی مورد نیاز، به سپاه یاری می‌رساند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶</ref>. پس از مدتی بودجه این نهاد، وابسته به دولت شد<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶</ref>. | پیش از تبدیل سپاه به وزارتخانه، هواداران انقلاب اسلامی به‌طور داوطلبانه به سپاه کمک می‌کردند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵</ref> بنیاد مستضعفان،<ref>هاشمی رفسنجانی، امید و دلواپسی، ۳۸۳</ref> شورای انقلاب<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵</ref> و نخست‌وزیر نیز در تأمین بودجه سپاه کمک می‌کردند و به افراد رسمی حقوق ماهیانه پرداخت می‌شد<ref>جنتی، خاطرات، ۱۶۸</ref> ارتش نیز در تهیه لوازم نظامی مورد نیاز، به سپاه یاری می‌رساند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶</ref>. پس از مدتی بودجه این نهاد، وابسته به دولت شد<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶</ref>. | ||
==جایگاه و هدف== | ==جایگاه و هدف== | ||
سپاه پاسداران مهم‌ترین بازوی انقلاب و نظام اسلامی است. بنا بر اصل ۱۵۰ قانون اساسی نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن مهم‌ترین فلسفه وجودی این نهاد ذکر شده‌است. امامخمینی پاسداری از اسلام و قرآن،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۸/۲۰۸ و ۲۶۰</ref> دفاع از دستاوردهای نهضت اسلامی<ref>همان، ۷/۱۸ و ۳۰</ref>، پاسداری از جمهوری اسلامی و مبارزه با توطئه‌های دشمنان اسلام،<ref>همان، ۸/۲۸۰ و ۱۲/۴۴۲</ref> پاسداری از استقلال کشور و انتظام امور،<ref>همان، ۱۵/۲۲۴</ref> و مراقبت از شخصیت‌های انقلاب در برابر تروریست‌ها<ref>همان، ۱۶/۳۷۴</ref> را از انتظارات خود از پاسداران انقلاب شمرده و از آنان خواسته ضمن هماهنگی با نیروهای دیگر<ref>همان، ۱۲/۴۴۲</ref> در رفع نابسامانی‌های عمومی به دیگر قوا یاری رسانند<ref>همان، ۷/۴۳۵</ref> مسئولان نظام نیز پاسداری از مهم‌ترین انقلاب دینی و ضد استبدادیِ تاریخِ معاصر و صیانت از دستاوردهای آن در برابر رقبای داخلی و خارجی در شرایط آماده‌نبودن ارتش و پلیس<ref>هاشمی رفسنجانی، مصاحبه‌ها، ۱۱</ref> و تربیت نیرویی آماده، کارآزموده، متخلق به اخلاق انقلابی و اسلامی را از اهداف تشکیل سپاه پاسداران برشمرده‌اند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸</ref>. | سپاه پاسداران مهم‌ترین بازوی انقلاب و نظام اسلامی است. بنا بر اصل ۱۵۰ قانون اساسی نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن مهم‌ترین فلسفه وجودی این نهاد ذکر شده‌است. امامخمینی پاسداری از اسلام و قرآن،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۸/۲۰۸ و ۲۶۰</ref> دفاع از دستاوردهای نهضت اسلامی<ref>همان، ۷/۱۸ و ۳۰</ref>، پاسداری از جمهوری اسلامی و مبارزه با توطئه‌های دشمنان اسلام،<ref>همان، ۸/۲۸۰ و ۱۲/۴۴۲</ref> پاسداری از استقلال کشور و انتظام امور،<ref>همان، ۱۵/۲۲۴</ref> و مراقبت از شخصیت‌های انقلاب در برابر تروریست‌ها<ref>همان، ۱۶/۳۷۴</ref> را از انتظارات خود از پاسداران انقلاب شمرده و از آنان خواسته ضمن هماهنگی با نیروهای دیگر<ref>همان، ۱۲/۴۴۲</ref> در رفع نابسامانی‌های عمومی به دیگر قوا یاری رسانند<ref>همان، ۷/۴۳۵</ref> مسئولان نظام نیز پاسداری از مهم‌ترین انقلاب دینی و ضد استبدادیِ تاریخِ معاصر و صیانت از دستاوردهای آن در برابر رقبای داخلی و خارجی در شرایط آماده‌نبودن ارتش و پلیس<ref>هاشمی رفسنجانی، مصاحبه‌ها، ۱۱</ref> و تربیت نیرویی آماده، کارآزموده، متخلق به اخلاق انقلابی و اسلامی را از اهداف تشکیل سپاه پاسداران برشمرده‌اند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸</ref>. | ||
در نخستین اطلاعیه شورای فرماندهی سپاه<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۶/۲/۱۳۵۸</ref> وظایف سپاه کمک به اجرای امور انتظامی امنیتی و دستگیری عناصر ضدانقلاب، مبارزه مسلحانه با جریان‌های برانداز و مخالف جمهوری اسلامی، دفاع از کشور در برابر اشغالگران بیگانه، همکاری با نیروهای مسلح، کمک به اجرای دستورهای دادگستری، حمایت از نهضت‌های آزادی‌بخش جهان اسلام با نظارت رهبری و استفاده از نیروهای انسانی سپاه برای مقابله با حوادث طبیعی و کمک به طرح‌های جمهوری اسلامی شمرده شده‌است<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۱۷–۲۱۸؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۷۲–۸۷۳</ref>. | در نخستین اطلاعیه شورای فرماندهی سپاه<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۶/۲/۱۳۵۸</ref> وظایف سپاه کمک به اجرای امور انتظامی امنیتی و دستگیری عناصر ضدانقلاب، مبارزه مسلحانه با جریان‌های برانداز و مخالف جمهوری اسلامی، دفاع از کشور در برابر اشغالگران بیگانه، همکاری با نیروهای مسلح، کمک به اجرای دستورهای دادگستری، حمایت از نهضت‌های آزادی‌بخش جهان اسلام با نظارت رهبری و استفاده از نیروهای انسانی سپاه برای مقابله با حوادث طبیعی و کمک به طرح‌های جمهوری اسلامی شمرده شده‌است<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۱۷–۲۱۸؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۷۲–۸۷۳</ref>. | ||
مقابله با گروه‌های ضدانقلاب و کارشکنی‌های طرفداران رژیم پهلوی از نخستین کارهای این نهاد بود. | مقابله با گروه‌های ضدانقلاب و کارشکنی‌های طرفداران رژیم پهلوی از نخستین کارهای این نهاد بود<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۱، ۷۱ و ۹۷</ref>. برخی از گروه‌های سیاسی و عمدتاً از احزاب چپ<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۰۹</ref> که تشکیل سپاه پاسداران را با برنامه‌های خود در تعارض می‌دیدند، با آن به مخالفت برخاستند. سازمان مجاهدین خلق ایران ضمن مخالفت با بقای ارتش، در برابر اعلان تأسیس سپاه پاسداران نیز واکنش نشان داد و آن را به «حرس القومی» کشورهای عربی برای نابودی انقلابیان تشبیه کرد<ref>همان</ref> شیوه برخورد با هواداران رژیم پهلوی از موارد اختلاف دولت موقت با سپاه بود<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۷۱؛ محمودی، شهید محمد منتظری، ۱/۱۸۹؛ اسماعیلی، دولت موقت، ۹۴</ref> بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت نیز با سپاه همراهی نمی‌کرد<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۰۳؛ خلخالی، خاطرات، ۳۱۹</ref> و مخالفان برای تحریک دیگر قوای مسلح علیه سپاه، آن را شبه‌نظامیان نامنظم، احساساتی و رقیب ارتش می‌خواندند<ref>وردی‌نژاد، جنگ روانی دشمنان انقلاب اسلامی علیه سپاه، ۱۰۳–۱۰۴</ref>. | ||
امامخمینی در برابر حمله مخالفان، از سپاه حمایت کرد و با اعلان اینکه سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می‌دارد، از آن راضی است و به هیچ‍رو نظر ایشان از آنها برنمی‌گردد، تصریح کرد اگر سپاه نبود، کشور هم نبود | امامخمینی در برابر حمله مخالفان، از سپاه حمایت کرد و با اعلان اینکه سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می‌دارد، از آن راضی است و به هیچ‍رو نظر ایشان از آنها برنمی‌گردد، تصریح کرد اگر سپاه نبود، کشور هم نبود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۱۴</ref> ایشان هراس دشمنان داخلی و خارجی از این نهاد<ref>همان،۱۶/۲۴۷</ref> و حمله آنان به سپاه و روحانیت<ref>همان،۱۵/۳۲۰</ref> را نشانه قدرتمندی و سودمندی این دو نهاد برای کشور خواند و ریشه مخالفت با سپاه را مخالفت با اسلام دانست<ref>همان،۱۷/۲۳</ref>. ایشان برای تشویق پاسداران و برای حمایت مردم از این نهاد نوپا، شغل پاسداری را حرفه‌ای شریف و سنگین شمرد<ref>همان،۹/۴۶</ref> همچنین سپاه را از نهادهای بنیادین و جوشیده از متن ملت<ref>همان،۱۵/۱۰۸</ref> و مدافع ارزش‌های الهی نظام اسلامی خواند<ref>همان،۲۱/۱۳۴</ref> و تضعیف آن را خیانت به کشور برشمرد<ref>همان،۱۰/۳۷۶</ref>. | ||
امامخمینی عملکرد سپاه را در دفاع از ارزش‌های اسلام و انقلاب، مثبت | امامخمینی عملکرد سپاه را در دفاع از ارزش‌های اسلام و انقلاب، مثبت<ref>همان،۹/۳۱۴ و ۱۶/۲۶۳</ref> و پاسداران را خدمتگزار<ref>همان،۶/۵۳۳</ref> و نیرویی کارآمد برای کشور<ref>همان،۱۷/۴۲۲</ref> دانست و با اشاره به نقش این نهاد در امنیت مردم<ref>همان،۱۷/۱۴۲</ref> انقلاب را نیازمند وجود یکایک پاسداران برشمرد<ref>همان،۲۱/۱۳۴</ref> و با اشاره به ضرورت وجود این نیرو برای پاسداری از کشور<ref>همان،۱۵/۱۰۸</ref> به علما و امامان جمعه سفارش کرد این نهاد را تقویت کنند و از سخنان و خطبه‌های آنان تضعیف سپاه استفاده نشود<ref>همان،۱۸/۴۶۹</ref>. روحانیان و امامان جمعه و جماعات نیز تقویت سپاه را وظیفه خود شمردند. سیدمحمود طالقانی امام‌جمعه تهران با تأکید بر نقش مثبت سپاه و کمیته‌های انقلاب، تضعیف این دو نهاد را محکوم کرد<ref>خلیلی، گام‌به‌گام با انقلاب، ۲/۸۷</ref> سیدعلی خامنه‌ای نماینده امامخمینی در شورای عالی دفاع نیز از این نهاد حمایت و با مخالفان آن مقابله کرد<ref>خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۵۲–۵۶</ref> و بعدها آن را یکی از دو بازوی نیرومند نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران دانست<ref>خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۷۴، ۱۹۰</ref>. | ||
==اساسنامه و ساختار== | ==اساسنامه و ساختار== | ||
در اندیشه امامخمینی فرماندهی نیروهای مسلح و اعلان جنگ و امور حکومتی بر عهده حاکم اسلامی است <ref>امامخمینی، ولایت فقیه، ۲۶ و ۷۱</ref>. سپاه در آغاز تأسیس به فرمان امامخمینی زیر نظر شورای انقلاب قرار گرفت و شورای انقلاب برای آن اساسنامه‌ای در ۹ ماده و ۹ تبصره در ۲/۲/۱۳۵۸ تصویب کرد<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱۱۱–۱۱۲؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲؛ کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۴</ref> و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی را رابط میان دولت و سپاه در نظر گرفت. این مسئولیت بعدها بر عهده سیدعلی خامنه‌ای قرار گرفت <ref>کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۵</ref>. وی تا ۵/۱۲/۱۳۵۸ این مسئولیت را بر عهده داشت.اساسنامه سپاه در ۱۵/۶/۱۳۶۱، در ۴۹ ماده و ۱۶ تبصره به تصویب نهایی مجلس شورای اسلامی رسید<ref>اداره کل، مجموعه قوانین، ۲۵۴–۲۶۱</ref>. مجلس تغییراتی را در اساسنامه اعمال کرد؛ ازجمله فرماندهی شورایی و بخش نهضت‌های آزادی‌بخش از آن حذف شد. سپاه پاسداران بنابر اساسنامه، تحت فرماندهی مقام رهبری به هدف نگهبانی از انقلاب و کوشش در راه تحقق حاکمیت قانون خدا برابر قوانین جمهوری اسلامی و تقویت بنیه دفاعی آن قرار دارد. مجلس در ۱۹/۱۱/۱۳۵۹ بسیج را زیرمجموعه سپاه قرار داد؛ بنابراین همه امکانات دولتی و غیردولتی مرتبط با آن، در اختیار این نهاد قرار گرفت. | |||
در اندیشه امامخمینی فرماندهی نیروهای مسلح و اعلان جنگ و امور حکومتی بر عهده حاکم اسلامی است. | |||
==ارکان تشکیلاتی سپاه== | ==ارکان تشکیلاتی سپاه== | ||
برابر ماده ۱۳ اساسنامه، ارکان تشکیلاتی سپاه عبارت‌اند از: فرماندهی کل سپاه، وزارت سپاه پاسداران و شورای عالی سپاه<ref>همان، ۲۵۵</ref> سپاه در سال ۱۳۶۱ دارای وزارتخانه شد و محسن رفیق‌دوست نخستین وزیر سپاه معرفی شد. این وزارتخانه که در جنگ نقش تدارکات را ایفا می‌کرد،<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۳۲–۲۳۳</ref>. در شورای بازنگری قانون اساسی حذف شد و فرماندهی سپاه پاسداران بنا بر اصل ۱۱۰ قانون اساسی زیر نظر فرمانده کل قوا قرار گرفت. سپاه تا سال ۱۳۶۴ تنها نیروی زمینی داشت. امامخمینی در ۲۶ شهریور این سال با توجه به اصل ۱۵۰ قانون اساسی در ضرورت آمادگی همه‌جانبه سپاه در پاسداری از انقلاب، دستور داد این نهاد با نیروی زمینی و هوایی و دریایی مجهز شود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۹/۳۸۶</ref>. | |||
برابر ماده ۱۳ اساسنامه، ارکان تشکیلاتی سپاه عبارت‌اند از: فرماندهی کل سپاه، وزارت سپاه پاسداران و شورای عالی سپاه | |||
==نمایندگان امامخمینی== | ==نمایندگان امامخمینی== | ||
حسن لاهوتی نخستین نماینده امامخمینی در سپاه بود<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۵۸؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۸</ref> و امامخمینی در ۲۵ شهریور ۱۳۵۸ از وی خواست در جلسات شورای عالی هماهنگی سپاه شرکت و شرح کارها را هر هفته به ایشان گزارش کند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۵۴۸</ref>. لاهوتی پس از چند ماه از این سمت استعفا کرد و سیدعلی خامنه‌ای مسئولیت‌های وی را بر عهده گرفت<ref>مراد، لاهوتی اشکوری، ۱/۳۲۷؛ روزی‌طلب، صخره سخت، ۲۹۷–۲۹۹</ref> امامخمینی در ۲۸ خرداد ۱۳۵۹ فضل‌الله محلاتی را به نمایندگی خود در سپاه برگزید و به وی سفارش کرد سازمانی را برای بازرسی نیروهای مسلح با همکاری نمایندگان رهبری در دیگر قوای مسلح تأسیس کند و به‌طور هفتگی از فعالیت خود گزارش دهند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۴۵۰</ref>. | |||
امامخمینی در اول تیر ۱۳۵۹ در دیدار با مسئولان اطلاعات و تحقیقات سپاه از آنان خواست برای حفظ اسلامیت سپاه و جلوگیری از انحراف فکری و عملی پاسداران و رعایت حق و حقوق مردم و مسائل مورد نیاز به حسینعلی منتظری، علی مشکینی و حسین راستی کاشانی مراجعه کنند و از آنان دستور بگیرند<ref>همان، ۱۲/۴۵۵</ref> گستردگی سپاه به‌ویژه توجه به مسئله عقیدتی و فکری پاسداران موجب شد امامخمینی نماینده دیگری نیز در سپاه منصوب کند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۹؛ جمهوری اسلامی، ۲۴/۹/۱۳۶۰، ۱</ref> و از این‌رو در ۲۳ آذر ۱۳۶۰ سیدحسن طاهری خرم‌آبادی را به نمایندگی در سپاه برگزید و از وی خواست با کمال دقت، در تطبیق قوانین و تصمیمات شورای سپاه پاسداران با احکام اسلام کوشش کند و بر خط فکری و اعتقادی سپاه در سراسر ایران نظارت دقیق داشته باشد و با کمال قاطعیت از انحرافات و تخلفات جلوگیری کند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۴۳۶</ref>. | |||
به دنبال مسافرت طاهری در مهر ۱۳۶۱ به پاکستان، محمدرضا فاکر مسئولیت‌های وی را از طرف امامخمینی بر عهده گرفت<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۲۰</ref> وی ده ماه در این مسئولیت به کار مشغول بود و پس از آن طاهری دوباره به حکم امامخمینی نمایندگی ایشان در سپاه را از سر گرفت<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۵۱۰</ref> پس از شهادت فضل‌الله محلاتی در ۱۹ بهمن ۱۳۶۶، محمود محمدی عراقی تا انتصاب عبدالله نوری، به عنوان جانشین نماینده ایشان در سپاه انجام وظیفه می‌کرد<ref>همان، ۲۰/۴۳۲ و ۴۶۸</ref>. امامخمینی در ۱۸ اسفند ۱۳۶۷ نوری را که نمایندگی ایشان در جهاد سازندگی را بر عهده داشت، به نمایندگی خود در سپاه نیز برگزید<ref>همان،۲۱/۳۱۳</ref>. | |||
امامخمینی در اول تیر ۱۳۵۹ در دیدار با مسئولان اطلاعات و تحقیقات سپاه از آنان خواست برای حفظ اسلامیت سپاه و جلوگیری از انحراف فکری و عملی پاسداران و رعایت حق و حقوق مردم و مسائل مورد نیاز به حسینعلی منتظری، علی مشکینی و حسین راستی کاشانی مراجعه کنند و از آنان دستور بگیرند | |||
به دنبال مسافرت طاهری در مهر ۱۳۶۱ به پاکستان، محمدرضا فاکر مسئولیت‌های وی را از طرف امامخمینی بر عهده گرفت | |||
==توصیه‌های امامخمینی== | ==توصیه‌های امامخمینی== | ||
سپاه پاسداران در حراست از دستاوردهای نظام و امنیت داخلی و حفاظت از شخصیت‌های انقلاب نقش کلیدی داشت؛ از این‌رو امامخمینی دربارهٔ پایبندی این نیرو بر اهداف خود حساس بود. ایشان به پاسداران سفارش می‌کرد با حفظ روحیه رزمی، خدا را در نظر بگیرند و جهات معنوی خود را تقویت کنند،بیش از آنکه با بدن و بازو حامی انقلاب باشند، از طریق عمل و اخلاق و ایمان به اسلام خدمت کنند<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۵۸–۱۵۹</ref> در رفتار و مأموریت‌ها از حدود و مرزهای شریعت تجاوز نکنند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۸/۴۹۰</ref> و رفتارشان چنان باشد که مردم با دیدن آنان احساس امنیت، و اشرار و اوباش و ضدانقلاب احساس ترس کنند و موجب امنیت شهرها و محله باشند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۵۹–۲۶۰</ref>. | |||
توجه به اخلاق اسلامی پاسداران از سفارش‌های مداوم امامخمینی به مسئولان سپاه بود<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۵۴۸</ref>. ایشان به پاسداران یادآور می‌شد افزون بر همبستگی با یکدیگر با دیگر نیروهای نظامی نیز وحدت داشته باشند و رفتار فرماندهان و زیردستان چنان برادرانه باشد که افراد در نماز به فرمانده‌شان اقتدا کنند<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۸</ref>. امامخمینی ضمن سفارش پاسداران به همکاری با دولت موقت<ref>امامخمینی، صحیفه، ۸/۳۰۶</ref> به آنان توصیه می‌کرد کارها را با صداقت و امانت انجام دهند و با توجه به نقش سپاه و روحانیان در جامعه به آنان هشدار می‌داد انحراف روحانیان و پاسداران به اسلام ضربه خواهد زد و چهره اسلام را لکه‌دار خواهد کرد.ایشان پاسداران را از تندروی و پیروی از شیوه‌های مأموران ساواک و بازداشت خودسرانه افراد یا مصادره اموال افراد پرهیز می‌داد و اصرار داشت از این نهاد انقلابی حراست و از نفوذ افراد منحرف در آن جلوگیری شود و افرادی که نتوانند خود را با ضوابط سپاه همراه کنند، از آن تصفیه شوند. ایشان در پیام نوروزی ۱۳۵۹ به نیروها دربارهٔ نظم و رعایت سلسله‌مراتب و اطاعت از مافوق سفارش کرد. با توجه به اهداف و مأموریت‌های مشترک میان سپاه و کمیته‌های انقلاب، ایشان تأکید می‌کرد میان سپاه و کمیته‌های انقلاب اختلاف نباشد و با الهام از اصل قرآنی «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»<ref>حجرات، ۱۰</ref> کارها را برادرانه انجام دهند<ref>امامخمینی، صحیفه، صحیفه، ۱۷/۱۴</ref>. | |||
توجه به اخلاق اسلامی پاسداران از سفارش‌های مداوم امامخمینی به مسئولان سپاه بود. | |||
امامخمینی برای سلامت قوای نظامی کشور و کشیده‌نشدن جریان‌ها و دسته‌بندی‌های سیاسی به درون قوای نظامی، بارها سفارش و تأکید کرد نیروهای نظامی به‌ویژه سپاه پاسداران در احزاب سیاسی وارد نشوند و در امور و مناقشات سیاسی دخالت نکنند و جهات و افکار سیاسی وارد نیروهای مسلح ازجمله سپاه نشود. | امامخمینی برای سلامت قوای نظامی کشور و کشیده‌نشدن جریان‌ها و دسته‌بندی‌های سیاسی به درون قوای نظامی، بارها سفارش و تأکید کرد نیروهای نظامی به‌ویژه سپاه پاسداران در احزاب سیاسی وارد نشوند و در امور و مناقشات سیاسی دخالت نکنند و جهات و افکار سیاسی وارد نیروهای مسلح ازجمله سپاه نشود. به دنبال منع اکید امامخمینی از عضویت نظامیان در سازمان‌های سیاسی، در اسفند ۱۳۶۰ پاسدارانِ عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی از سازمان استعفا کردند<ref>روزی‌طلب، صخره سخت، ۴۰۱–۴۰۲</ref>. امامخمینی در وصیتنامه سیاسی‌الهی خود نیز از قوای مسلح چه نظامی و انتظامی و چه پاسدار و بسیج خواست در هیچ حزب و گروهی وارد نشوند و خود را از بازی‌های سیاسی دور نگه دارند؛ زیرا تنها در این صورت است که می‌توانند قدرت نظامی خود را حفظ کنند و از اختلاف برکنار باشند. ایشان فرماندهان را نیز مکلف کرد افراد زیر فرمان خود را از ورود در احزاب منع کنند و افزود چون انقلاب از آنِ همه ملت است، حفظ آن نیز بر همگان لازم است. ایشان مسئولان کشوری و لشکری و مردم را موظف می‌دانست اگر قوای مسلح خواستند در احزاب یا بازی‌های سیاسی وارد شوند با آن مخالفت کنند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۱/۴۳۲–۴۳۳</ref>. | ||
== عملکرد سپاه == | == عملکرد سپاه == | ||
سپاه پاسداران در همه مأموریت‌ها، از تأمین امنیت داخلی و دفاع مقدس و کارهای فرهنگی تا سازندگی، کارنامه قابل توجهی داشته‌است. در نگاه امامخمینی کارهای این نیرو مثبت و در میان نهادهای انقلابی نقش اول را در پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی بر عهده داشته و بقای کشور در گرو فعالیت‌های آن بوده‌است. دیگر مسئولان نظام نیز از عملکرد سپاه در رفع مشکلات انقلاب رضایت داشته‌اند<ref>خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۱۱–۱۲</ref> بخش مهمی از امنیت داخلی کشور مدیون فداکاری پاسداران بوده‌است<ref>نظرپور، نقش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تداوم انقلاب اسلامی، ۴۵</ref>؛ چنان‌که در آغاز انقلاب این نهاد کار وزارت اطلاعات را نیز انجام می‌داد<ref>ساوجی، خاطرات، ۲۴۸</ref> این نیرو در سرکوب و دستگیری نیروهای ضدانقلاب اعم از تروریست‌ها مانند گروه فرقان<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۷–۹۹</ref> خان‌های یاغی و حامیان رژیم پهلوی و گروه‌های معارض و حل بحران‌های قومی مشارکت جدی داشت و در هر نقطه که ضدانقلاب اعلان حضور می‌کرد حاضر بود<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref> و در مبارزه با تجزیه‌طلبان و حفظ یکپارچگی ایران موفق عمل کرد<ref>رضایی، آشنای غریب، ۷۷</ref>. | |||
سپاه پاسداران در | سپاه پاسداران موفق شد در سال ۱۳۵۸ غائله قومی و نظامی سازمان خلق عرب را در خرمشهر<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۴۹۶–۵۲۰</ref> با هماهنگی ارتش از میان بردارد<ref>یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۳</ref>. ازمیان‌بردن فتنه و آشوب چریک‌های فدایی خلق ایران در سال ۱۳۵۸ در ترکمن‌صحرا با همراهی ارتش جمهوری اسلامی<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۴۲–۱۴۳؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۴۵۰–۴۵۵</ref>، مبارزه با غائله پاوه و کردستان از دیگر فعالیت‌های سپاه بود<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۱۹ و ۳۰۷</ref>. | ||
خنثی‌سازی و دستگیری عوامل کودتای نوژه در سال ۱۳۵۹<ref>مؤسسه مطالعات، کودتای نوژه، ۲۵۷–۲۷۹؛ روزی‌طلب، صخره سخت، ۹۷۳ و ۹۸۳</ref> با همکاری دیگر نهادهای امنیتی در کارنامه سپاه جای دارد<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۱۴۴</ref>. این نیرو در خاموش‌کردن فتنه حزب خلق مسلمان نیز<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۵–۹۶؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۵۳۲–۵۳۳</ref> نقش داشت و با رصدکردن کودتای صادق قطب‌زاده وزیر امور خارجه دولت موقت علیه جمهوری اسلامی<ref>محمدی ری‌شهری، خاطره‌ها، ۱/۲۲۷</ref>. از فاجعه‌ای بزرگ پیشگیری کرد<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref> نیز با همراهی دیگر نیروهای امنیتی توانست توطئه حزب توده علیه جمهوری اسلامی را با آن سابقه طولانی تشکیلاتی و اطلاعاتی و جاسوسی در سال ۱۳۶۱ خنثی سازد<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۴۹–۲۵۰؛ محمدی ری‌شهری، خاطره‌ها، ۲/۸۸؛ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۴۲۲</ref>. | |||
مقابله با اقدامات ضد امنیتی سازمان مجاهدین خلق ایران ازجمله جاسوسی برای بیگانگان، <ref>مؤسسه مطالعات، سازمان مجاهدین، ۲/۴۱۹</ref>. کشف خانه‌های تیمی و مقابله با عملیات مسلحانه این گروه علیه نظام جمهوری اسلامی از دیگر برنامه‌های سپاه بود<ref>رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۸۰</ref>. پس از انفجار تروریستی نخست‌وزیری و به شهادت رسیدن محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر در ۸/۶/۱۳۶۰ امنیت مجلس و ریاست‌جمهوری و مکان‌های حساس به سپاه پاسداران سپرده شد و این نیرو توانست با هماهنگی با کمیته‌های انقلاب اسلامی و دادستانی انقلاب و دیگر نیروهای امنیتی با فداکاری، گروه‌های کوچک و بزرگ چنان‌که امامخمینی اشاره کرده‌است ضد انقلاب را قلع و قمع کند<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۴۲۱–۴۲۲</ref> و امنیت پرواز هواپیماها را تأمین کند<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۰</ref>. | |||
احزاب سیاسی و مخالف با نظام اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی با شعار خودمختاری به هدف تجزیه کردستان از ایران و با حمایت بیگانگان، منطقه را ناامن کردند. اشغال پادگان‌های نظامی، ترور و ترساندن افراد بومی و غیر بومیِ طرفدار نظام، مصادره و به‌آتش‌کشیدن اموال دولتی و گرفتن مالیات از مردم ازجمله اقدامات این سازمان‌ها بود<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲؛ روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۲</ref> تلاش دولت و نمایندگان امامخمینی برای مذاکره با گروه‌های سیاسی و نظامی مخالفان نظام به جایی نرسید<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶</ref> امامخمینی از قوای انتظامی و سپاه خواست برای نجات مردم به پاوه و کردستان<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۰۶–۳۰۷</ref>بروند. | |||
سپاه با همراهی دیگر نیروها و تشکیل گروه‌های ضربت توانست از سقوط شهرهای کردستان به دست ضد انقلاب جلوگیری کند و امنیت راه‌ها را برقرار سازد<ref>رحیم صفوی، از جنوب لبنان تا جنوب ایران، ۱۴۹–۱۵۳</ref> شورشیان خود را در میان مردم پنهان کردند و پاسداران بدون آسیب‌رساندن به مردم<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref> با فعالیت‌های تروریستیِ گروه‌ها مقابله کردند و در این مبارزه شهدای بسیاری را تقدیم انقلاب و تمامیت ارضی کشور کردند<ref>جمهوری اسلامی، ۲۴/۴/۱۳۵۸، ۱؛ امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۴۱ و ۱۳/۴۷</ref> که بخشی از آنان را بانوان بسیجی حوزه‌های علوم دینی تشکیل می‌دادند<ref>فائق، آلاله‌های سرخ کردستان، ۲۹</ref> سپاه با پیروی از رهنمودهای امامخمینی بر حل مسئله از طریق مردم،<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶</ref> با خدمت به مردم و کارهای فرهنگی و عمرانی و نظامی در آذربایجان غربی و کردستان توانست ماهیت گروه‌های ضد انقلاب را به مردم نشان دهد و پایگاه مردمی را از تجزیه‌طلبان بگیرد<ref>الیاسی، عملیات روانی ضد شورشگری سپاه در بحران کردستان دهه ۶۰، ۲۴–۶۷</ref> سپاه افزون بر هدایت افراد ناآگاه، با فعالیت‌های مثبت توانست مردم بومی منطقه را به خود جذب کند و با مسلح‌کردن آنان امنیت را در منطقه برقرار سازد<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref>. | |||
با توجه به تأکید امامخمینی بر تقویت بعد معنوی و اسلامی پاسداران<ref>امامخمینی، صحیفه، ۸/۲۷۹</ref> و با توجه به ضرورت پرورش و آموزش اعضای آن طبق آموزه‌ها و موازین اسلامی در اساسنامه<ref>اداره کل، مجموعه قوانین، ۲۵۵–۲۵۶</ref> این نیرو برای ارتقا و نهادینه‌کردن ارزش‌های دینی در میان اعضای خود بسیار کوشید و با تشکیل جلسات آموزشی ـ عقیدتی و شرکت در سخنرانی‌های امامخمینی<ref>معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۷۷</ref>و [[نماز جمعه]] و دیگر مجالس معنوی و ایجاد دبیرستان‌های سپاه در شهرهای گوناگون به هدف تأمین نیروی فرهیخته برای سپاه و گسترش فرهنگ انقلابی و ایثار در کشور در تربیت و تهذیب نفوس و پراکنده‌کردن فضای معنویت و ایثار و دفاع از کشور فعال بود. افزون بر آن سپاه برابر اساسنامه با نشر صدها جزوه و کتاب آموزشی دربارهٔ عقاید و اخلاق و دفاع مقدس و دیگر مسائل اجتماعی و نشر نشریاتی مانند «پیام انقلاب» و «امید انقلاب» به گسترش فرهنگ معنویت و انقلابی در میان افراد جامعه کمک کرد. سپاه در دوره‌ای که هنوز ارگان‌های مسئول مستقر نشده بودند، وظایف آنان را نیز عهده‌دار بود. مبارزه با احتکار و گران‌فروشی، مبارزه با مواد مخدر، تأمین امنیت راهپیمایی‌های مردمی از فعالیت‌های سپاه بود <ref>یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۳</ref>. | |||
با توجه به تأکید امامخمینی بر تقویت بعد معنوی و اسلامی پاسداران | |||
==حضور در جنگ تحمیلی== | ==حضور در جنگ تحمیلی== | ||
هشت سال جنگ تحمیلیِ عراق علیه ایران از نقاط عطف درخشندگی و پایمردی سپاه پاسداران به‌شمار می‌آمد<ref>هیئت علمی، مروری بر عملکرد ۱۷ساله سپاه در تأمین امنیت کشور، ۳۰۶ و ۳۰۹</ref>. بیشتر نیروهای رزمنده از نیروهای تحت فرمان سپاه بودند<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۳۷۶</ref> و با مشارکت در طراحی و عملیات‌هایی مانند شکست حصر آبادان، عملیات طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس اندک‌اندک نبض جنگ را به دست گرفتند<ref>اردستانی، تنبیه متجاوز، ۳/۲۲–۳۰</ref>. | |||
سپاه در طراحی عملیات‌های بزرگ و مهمی مانند نبرد فاو و خیبر علیه دشمن بعثی ابتکار عمل داشت<ref>هاشمی رفسنجانی، حقیقت‌ها، ۹۴</ref> و توانست با فعالیت‌های بازدارنده، نقش ممتازی در امنیت [[خلیج فارس]] و کشتی‌های تجاری ایجاد کند<ref>علائی، نقش سپاه در امنیت خلیج فارس، ۹۶–۹۷</ref>. سپاه به همراهی دیگر نیروهای مدافع کشور ازجمله کمیته‌های انقلاب<ref>هاشمی و رنجبر، تاریخ شفاهی کمیته‌های انقلاب اسلامی، ۱۵۲–۱۵۵؛ کیهان، ۳/۵/۱۳۸۹، ۹</ref> نیروی هوایی ارتش و هوانیروز<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref> سازمان مجاهدین خلق ایران را در عملیات مرصاد زمین‌گیر کرد<ref>مؤسسه مطالعات، سازمان مجاهدین، ۳/۳۲۴–۳۲۵</ref> و توان آنان را برای ادامه فعالیت‌های بزرگ نظامی علیه کشور از میان برد<ref>بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲</ref>. موفقیت‌های سپاه و ارتش در نبرد با ارتش متجاوز، قدردانی امامخمینی را در پی داشت<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۱۸۰</ref>دیگر مسئولان دفاع مقدس نیر رشادت‌ها و فداکاری‌ها و ایمان و روحیه شهادت‌طلبی پاسداران در جبهه‌ها را ستودند<ref>خامنه‌ای، در مکتب جمعه، ۳/۱۸؛ هاشمی رفسنجانی، خطبه‌ها، ۲/۲۴۴</ref>. | |||
سپاه در طراحی عملیات‌های بزرگ و مهمی مانند نبرد فاو و خیبر علیه دشمن بعثی ابتکار عمل داشت | |||
بخش مهندسی رزمی سپاه در زمان جنگ موفق به احداث صدها کیلومتر جاده و راه ارتباطی در مناطق عملیاتی شد و تجارب ارزنده‌ای در این زمینه به دست آورد | بخش مهندسی رزمی سپاه در زمان جنگ موفق به احداث صدها کیلومتر جاده و راه ارتباطی در مناطق عملیاتی شد و تجارب ارزنده‌ای در این زمینه به دست آورد<ref>معاونت فرهنگی، نگاهی به ربع قرن عملکرد سپاه، ۲۹</ref> سپاه با سازماندهی داوطلبان افزون بر کمک به مردمی‌شدن حکومت، از این نیروی بزرگ برای دفاع و امنیت داخلی کشور استفاده کرد<ref>افشار، نگاهی اجمالی به نقش بسیج در امنیت ملی، ۵۴–۵۵</ref> این نیرو در مبارزه با ناامنی‌های داخلی و جنگ تحمیلی، شهدای بسیاری را تقدیم انقلاب و تمامیت ارضی کشور کرده‌است<ref>جمهوری اسلامی، ۲۴/۴/۱۳۵۸، ۱؛ هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۱۲</ref> و گروهی از فرماندهان این نیرو چون محمد جهان‌آرا، رضا چراغی، محمد بروجردی، محمود کاوه، ابراهیم همت، حسن باقری و حسین خرازی، در این راه به شهادت رسیدند. | ||
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پس از پایان دفاع مقدس با تشکیل قرارگاه خاتم‌الانبیا | سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پس از پایان دفاع مقدس با تشکیل قرارگاه خاتم‌الانبیا<ref>مرکز تحقیق و توسعه، نقش متقابل سپاه، ۲۷۷–۲۷۹</ref>از توان مهندسی رزمی خود در راه سازندگی کشور استفاده کرد. هم‌زمان با اجرای طرح‌های بزرگ سازمانی، تجهیزات و فن‌آوری نظامی و آموزش نیروهای انسانی نیز رشد و تکامل پیدا کرد و سپاه توان نظامی و رزمی‌اش را ارتقا داد<ref>معاونت فرهنگی، نگاهی به ربع قرن عملکرد سپاه، ۲۹</ref> و در حوزه سدسازی، ساخت اتوبان و فرودگاه، سازمان دریایی، کشاورزی، بازسازی مناطق جنگ‌زده و احیای جنگل‌ها و کارهای صنعتی فعالیت‌های مهمی را به انجام رساند<ref>دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۱</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۳
| سپاه پاسداران انقلاب اسلامی | |
|---|---|
 | |
| نام | سپاه پاسداران انقلاب اسلامی |
| مؤسس | امام خمینی |
| مدیر فعلی | حسین سلامی |
| مدیران سابق |
|
| اهداف | پاسداری از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن |
| وبگاه | www |
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نهادی نظامی برای پاسداری از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن. نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن، مهم‌ترین فلسفۀ وجودی و مبنای قانونی تشکیل سپاه پاسداران بود. امامخمینی در اواخر فروردین ۱۳۵۸ دستور تأسیس نیرویی مسلح و مکتبی، مستقل از دولت موقت و زیر نظر شورای انقلاب را صادر کرد. صلاحیت‌های مکتبی و نظامی و وابسته‌نبودن به گروه‌های سیاسی، از معیارهای اصلی گزینش در سپاه بود. سپاه در سال ۱۳۶۱ دارای وزارتخانه شد. سپاه پاسداران در حل بحران‌های ابتدای پیروزی انقلاب و نیز در طول جنگ تحمیلی، نقش کلیدی داشت؛ پس از پایان جنگ نیز از توان مهندسی رزمی خود برای سازندگی کشور استفاده کرد. امامخمینی سپاه را از نهادهای بنیادین، جوشیده از متن ملت و مدافع ارزش‌های الهی نظام می‌خواند که تضعیف آن خیانت به کشور است. ایشان به پاسداران سفارش می‌کرد با حفظ روحیه رزمی، جهات معنوی خود را نیز تقویت کنند. امامخمینی همچنین نسبت به ورود اعضای سپاه به مناقشات سیاسی، هشدار جدی می‌داد.
پیشینه
دولت موقت جمهوری اسلامی ایران که یک هفته پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در تاریخ پانزدهم بهمن ۱۳۵۷ با حکم امامخمینی به مهدی بازرگان[۱]. شکل گرفت، در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، تأسیس نیرویی مسلح و مردمی را به نام «گارد ملی» با تأیید امامخمینی، تصویب کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در نهم اسفند ۱۳۵۷ نیرویی با همین نام به مسئولیت حسن لاهوتی و همکاری ابراهیم یزدی به عنوان معاونت نخست‌وزیر در امور انقلاب تشکیل شد[۲]. چند گروهِ باسابقه اسلامی ـ انقلابی همچون گروه محمد منتظری و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، به موازات کمیته انقلاب اسلامی نیز به‌طور پراکنده در تهران به فعالیت‌های انقلابی مشغول بودند[۳]. امامخمینی و شورای انقلاب، اکبر هاشمی رفسنجانی را مأمور کردند تا گروه‌های نظامی طرفدار نظام را هماهنگ کند. سرانجام گروه جدیدی با شورای فرماندهی سیدمحمد غرضی، اصغر صباغیان، محسن رفیق‌دوست، یوسف کلاهدوز، عباس دوزدوزانی، جواد منصوری، عباس آقازمانی، محمد بروجردی، مرتضی الویری، محسن رضایی، یوسف فروتن و محسن سازگارا تشکیل شد. محسن رضایی، محسن رفیق‌دوست و عباس دوزدوزانی نمایندگان این تشکل جدید در اواخر فروردین ۱۳۵۸ با هدف تأسیس سپاه به دیدار امامخمینی به قم رفتند[۴].
تأسیس
پس از مراحل یادشده، امامخمینی دستور داد نیرویی مسلح و مکتبی مستقل از دولت موقت زیر نظر شورای انقلاب تأسیس شود[۵]. و سپاه پاسداران از میان نیروهای یادشده و بخشی از نیروهای کمیته‌های انقلاب اسلامی[۶] شکل گرفت. از محمد منتظری و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی نیز به عنوان طراح و بنیان‌گذار سپاه یادشده است[۷]. از مشکلات سپاه در آغاز تشکیل سازماندهی نیروهای جوان انقلابی در قالب نیرویی نظامی با حفظ ارزش‌ها و فرهنگ مردمی و تعیین تکلیف داوطلبان وابسته به سازمان‌های سیاسی مسلح و علاقه‌مند به حفظ انقلاب بود که با تدبیر و مدارای مسئولان سپاه حل شد[۸].
نخستین مسئولان
مسئولیت‌های سپاه، در آغاز تأسیس، بر عهده این افراد بود: جواد منصوری فرمانده، یوسف کلاهدوز مسئول آموزش، علی محمد بشارتی مسئول اطلاعات و تحقیقات، سیداسماعیل داوودی مسئول اداری و مالی، مرتضی الویری مسئول روابط عمومی، یوسف فروتن معاون روابط عمومی،[۹] عباس آقازمانی معروف به ابوشریف مسئول واحد عملیات،[۱۰] محسن رضایی مسئول سازمان اطلاعات،[۱۱] محسن رفیق‌دوست مسئول تدارکات[۱۲] و سیدمهدی هاشمی مسئول واحد نهضت‌های آزادی‌بخش سپاه[۱۳]مدتی پس از تشکیل سپاه، عباس دوزدوزانی به سفارش امامخمینی فرماندهی سپاه را بر عهده گرفت.در سوم خرداد ۱۳۵۹ سیدابوالحسن بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت و فرمانده کل قوا، ابوشریف را به فرماندهی سپاه برگزید[۱۴]امامخمینی در ۲۸ تیر ۱۳۵۹ مرتضی رضایی که بنی‌صدر او را پس از ابوشریف برای فرماندهی سپاه معرفی کرده بود تأیید و به وی سفارش کرد مقررات اسلامی را در سپاه به اجرا گذارد [۱۵]امامخمینی در شهریور ۱۳۶۰ محسن رضایی را به فرماندهی سپاه نصب کرد[۱۶]. و وی تا رحلت ایشان این مسئولیت را بر عهده داشت[۱۷].
عضوگیری و گسترش
عضوگیری پاسداران از مساجد آغاز شد[۱۸]. صلاحیت‌های مکتبی و نظامی[۱۹]و وابسته‌نبودن به گروه‌های سیاسی منحرف از معیارهای اصلی گزینش بود[۲۰]. پس از تثبیت تشکیلات مرکزی سپاه، واحدهای شهرستان‌ها به‌طور خودجوش و به کمک روحانیان و معتمدان و روشنفکران محل تشکیل شد[۲۱].سپاهیان در آغاز بدون تشریفات و درجه در کنار هم فعالیت می‌کردند[۲۲] و همه لباسی سبزرنگ بر تن داشتند[۲۳]شمار اعضای سپاه به‌تدریج افزایش یافت.سخنگوی سپاه در خرداد ۱۳۵۸، تعداد افراد سپاه را جزو اسرار نظامی خواند و نیروی ذخیره آن را نیروهای مردمی و بسیجی و بیش از چند میلیون نفر شمرد[۲۴].
در سال ۱۳۶۸ و پایان دفاع مقدس، سپاه پاسداران ۱۵ لشکر در اختیار داشت[۲۵] گروهی از زنان نیز با حفظ ارزش‌های اسلامی در سپاه به خدمت مشغول شدند و در امور فرهنگی، امنیتی و هدایت کمک‌های مردمی و پشتیبانی جبهه‌ها فعالیت می‌کردند[۲۶] در آغاز تشکیل سپاه در سال ۱۳۵۸ مرضیه حدیدچی (دباغ) در شورای فرماندهی سپاه شرکت می‌کرد[۲۷]. وی در سازمان‌دادن به سپاه غرب کشور نقش ایفا کرد و فرمانده سپاه پاسداران انقلاب همدان شد[۲۸].
پیش از تبدیل سپاه به وزارتخانه، هواداران انقلاب اسلامی به‌طور داوطلبانه به سپاه کمک می‌کردند[۲۹] بنیاد مستضعفان،[۳۰] شورای انقلاب[۳۱] و نخست‌وزیر نیز در تأمین بودجه سپاه کمک می‌کردند و به افراد رسمی حقوق ماهیانه پرداخت می‌شد[۳۲] ارتش نیز در تهیه لوازم نظامی مورد نیاز، به سپاه یاری می‌رساند[۳۳]. پس از مدتی بودجه این نهاد، وابسته به دولت شد[۳۴].
جایگاه و هدف
سپاه پاسداران مهم‌ترین بازوی انقلاب و نظام اسلامی است. بنا بر اصل ۱۵۰ قانون اساسی نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن مهم‌ترین فلسفه وجودی این نهاد ذکر شده‌است. امامخمینی پاسداری از اسلام و قرآن،[۳۵] دفاع از دستاوردهای نهضت اسلامی[۳۶]، پاسداری از جمهوری اسلامی و مبارزه با توطئه‌های دشمنان اسلام،[۳۷] پاسداری از استقلال کشور و انتظام امور،[۳۸] و مراقبت از شخصیت‌های انقلاب در برابر تروریست‌ها[۳۹] را از انتظارات خود از پاسداران انقلاب شمرده و از آنان خواسته ضمن هماهنگی با نیروهای دیگر[۴۰] در رفع نابسامانی‌های عمومی به دیگر قوا یاری رسانند[۴۱] مسئولان نظام نیز پاسداری از مهم‌ترین انقلاب دینی و ضد استبدادیِ تاریخِ معاصر و صیانت از دستاوردهای آن در برابر رقبای داخلی و خارجی در شرایط آماده‌نبودن ارتش و پلیس[۴۲] و تربیت نیرویی آماده، کارآزموده، متخلق به اخلاق انقلابی و اسلامی را از اهداف تشکیل سپاه پاسداران برشمرده‌اند[۴۳].
در نخستین اطلاعیه شورای فرماندهی سپاه[۴۴] وظایف سپاه کمک به اجرای امور انتظامی امنیتی و دستگیری عناصر ضدانقلاب، مبارزه مسلحانه با جریان‌های برانداز و مخالف جمهوری اسلامی، دفاع از کشور در برابر اشغالگران بیگانه، همکاری با نیروهای مسلح، کمک به اجرای دستورهای دادگستری، حمایت از نهضت‌های آزادی‌بخش جهان اسلام با نظارت رهبری و استفاده از نیروهای انسانی سپاه برای مقابله با حوادث طبیعی و کمک به طرح‌های جمهوری اسلامی شمرده شده‌است[۴۵].
مقابله با گروه‌های ضدانقلاب و کارشکنی‌های طرفداران رژیم پهلوی از نخستین کارهای این نهاد بود[۴۶]. برخی از گروه‌های سیاسی و عمدتاً از احزاب چپ[۴۷] که تشکیل سپاه پاسداران را با برنامه‌های خود در تعارض می‌دیدند، با آن به مخالفت برخاستند. سازمان مجاهدین خلق ایران ضمن مخالفت با بقای ارتش، در برابر اعلان تأسیس سپاه پاسداران نیز واکنش نشان داد و آن را به «حرس القومی» کشورهای عربی برای نابودی انقلابیان تشبیه کرد[۴۸] شیوه برخورد با هواداران رژیم پهلوی از موارد اختلاف دولت موقت با سپاه بود[۴۹] بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت نیز با سپاه همراهی نمی‌کرد[۵۰] و مخالفان برای تحریک دیگر قوای مسلح علیه سپاه، آن را شبه‌نظامیان نامنظم، احساساتی و رقیب ارتش می‌خواندند[۵۱].
امامخمینی در برابر حمله مخالفان، از سپاه حمایت کرد و با اعلان اینکه سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می‌دارد، از آن راضی است و به هیچ‍رو نظر ایشان از آنها برنمی‌گردد، تصریح کرد اگر سپاه نبود، کشور هم نبود[۵۲] ایشان هراس دشمنان داخلی و خارجی از این نهاد[۵۳] و حمله آنان به سپاه و روحانیت[۵۴] را نشانه قدرتمندی و سودمندی این دو نهاد برای کشور خواند و ریشه مخالفت با سپاه را مخالفت با اسلام دانست[۵۵]. ایشان برای تشویق پاسداران و برای حمایت مردم از این نهاد نوپا، شغل پاسداری را حرفه‌ای شریف و سنگین شمرد[۵۶] همچنین سپاه را از نهادهای بنیادین و جوشیده از متن ملت[۵۷] و مدافع ارزش‌های الهی نظام اسلامی خواند[۵۸] و تضعیف آن را خیانت به کشور برشمرد[۵۹].
امامخمینی عملکرد سپاه را در دفاع از ارزش‌های اسلام و انقلاب، مثبت[۶۰] و پاسداران را خدمتگزار[۶۱] و نیرویی کارآمد برای کشور[۶۲] دانست و با اشاره به نقش این نهاد در امنیت مردم[۶۳] انقلاب را نیازمند وجود یکایک پاسداران برشمرد[۶۴] و با اشاره به ضرورت وجود این نیرو برای پاسداری از کشور[۶۵] به علما و امامان جمعه سفارش کرد این نهاد را تقویت کنند و از سخنان و خطبه‌های آنان تضعیف سپاه استفاده نشود[۶۶]. روحانیان و امامان جمعه و جماعات نیز تقویت سپاه را وظیفه خود شمردند. سیدمحمود طالقانی امام‌جمعه تهران با تأکید بر نقش مثبت سپاه و کمیته‌های انقلاب، تضعیف این دو نهاد را محکوم کرد[۶۷] سیدعلی خامنه‌ای نماینده امامخمینی در شورای عالی دفاع نیز از این نهاد حمایت و با مخالفان آن مقابله کرد[۶۸] و بعدها آن را یکی از دو بازوی نیرومند نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران دانست[۶۹].
اساسنامه و ساختار
در اندیشه امامخمینی فرماندهی نیروهای مسلح و اعلان جنگ و امور حکومتی بر عهده حاکم اسلامی است [۷۰]. سپاه در آغاز تأسیس به فرمان امامخمینی زیر نظر شورای انقلاب قرار گرفت و شورای انقلاب برای آن اساسنامه‌ای در ۹ ماده و ۹ تبصره در ۲/۲/۱۳۵۸ تصویب کرد[۷۱] و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی را رابط میان دولت و سپاه در نظر گرفت. این مسئولیت بعدها بر عهده سیدعلی خامنه‌ای قرار گرفت [۷۲]. وی تا ۵/۱۲/۱۳۵۸ این مسئولیت را بر عهده داشت.اساسنامه سپاه در ۱۵/۶/۱۳۶۱، در ۴۹ ماده و ۱۶ تبصره به تصویب نهایی مجلس شورای اسلامی رسید[۷۳]. مجلس تغییراتی را در اساسنامه اعمال کرد؛ ازجمله فرماندهی شورایی و بخش نهضت‌های آزادی‌بخش از آن حذف شد. سپاه پاسداران بنابر اساسنامه، تحت فرماندهی مقام رهبری به هدف نگهبانی از انقلاب و کوشش در راه تحقق حاکمیت قانون خدا برابر قوانین جمهوری اسلامی و تقویت بنیه دفاعی آن قرار دارد. مجلس در ۱۹/۱۱/۱۳۵۹ بسیج را زیرمجموعه سپاه قرار داد؛ بنابراین همه امکانات دولتی و غیردولتی مرتبط با آن، در اختیار این نهاد قرار گرفت.
ارکان تشکیلاتی سپاه
برابر ماده ۱۳ اساسنامه، ارکان تشکیلاتی سپاه عبارت‌اند از: فرماندهی کل سپاه، وزارت سپاه پاسداران و شورای عالی سپاه[۷۴] سپاه در سال ۱۳۶۱ دارای وزارتخانه شد و محسن رفیق‌دوست نخستین وزیر سپاه معرفی شد. این وزارتخانه که در جنگ نقش تدارکات را ایفا می‌کرد،[۷۵]. در شورای بازنگری قانون اساسی حذف شد و فرماندهی سپاه پاسداران بنا بر اصل ۱۱۰ قانون اساسی زیر نظر فرمانده کل قوا قرار گرفت. سپاه تا سال ۱۳۶۴ تنها نیروی زمینی داشت. امامخمینی در ۲۶ شهریور این سال با توجه به اصل ۱۵۰ قانون اساسی در ضرورت آمادگی همه‌جانبه سپاه در پاسداری از انقلاب، دستور داد این نهاد با نیروی زمینی و هوایی و دریایی مجهز شود[۷۶].
نمایندگان امامخمینی
حسن لاهوتی نخستین نماینده امامخمینی در سپاه بود[۷۷] و امامخمینی در ۲۵ شهریور ۱۳۵۸ از وی خواست در جلسات شورای عالی هماهنگی سپاه شرکت و شرح کارها را هر هفته به ایشان گزارش کند[۷۸]. لاهوتی پس از چند ماه از این سمت استعفا کرد و سیدعلی خامنه‌ای مسئولیت‌های وی را بر عهده گرفت[۷۹] امامخمینی در ۲۸ خرداد ۱۳۵۹ فضل‌الله محلاتی را به نمایندگی خود در سپاه برگزید و به وی سفارش کرد سازمانی را برای بازرسی نیروهای مسلح با همکاری نمایندگان رهبری در دیگر قوای مسلح تأسیس کند و به‌طور هفتگی از فعالیت خود گزارش دهند[۸۰].
امامخمینی در اول تیر ۱۳۵۹ در دیدار با مسئولان اطلاعات و تحقیقات سپاه از آنان خواست برای حفظ اسلامیت سپاه و جلوگیری از انحراف فکری و عملی پاسداران و رعایت حق و حقوق مردم و مسائل مورد نیاز به حسینعلی منتظری، علی مشکینی و حسین راستی کاشانی مراجعه کنند و از آنان دستور بگیرند[۸۱] گستردگی سپاه به‌ویژه توجه به مسئله عقیدتی و فکری پاسداران موجب شد امامخمینی نماینده دیگری نیز در سپاه منصوب کند[۸۲] و از این‌رو در ۲۳ آذر ۱۳۶۰ سیدحسن طاهری خرم‌آبادی را به نمایندگی در سپاه برگزید و از وی خواست با کمال دقت، در تطبیق قوانین و تصمیمات شورای سپاه پاسداران با احکام اسلام کوشش کند و بر خط فکری و اعتقادی سپاه در سراسر ایران نظارت دقیق داشته باشد و با کمال قاطعیت از انحرافات و تخلفات جلوگیری کند[۸۳]. به دنبال مسافرت طاهری در مهر ۱۳۶۱ به پاکستان، محمدرضا فاکر مسئولیت‌های وی را از طرف امامخمینی بر عهده گرفت[۸۴] وی ده ماه در این مسئولیت به کار مشغول بود و پس از آن طاهری دوباره به حکم امامخمینی نمایندگی ایشان در سپاه را از سر گرفت[۸۵] پس از شهادت فضل‌الله محلاتی در ۱۹ بهمن ۱۳۶۶، محمود محمدی عراقی تا انتصاب عبدالله نوری، به عنوان جانشین نماینده ایشان در سپاه انجام وظیفه می‌کرد[۸۶]. امامخمینی در ۱۸ اسفند ۱۳۶۷ نوری را که نمایندگی ایشان در جهاد سازندگی را بر عهده داشت، به نمایندگی خود در سپاه نیز برگزید[۸۷].
توصیه‌های امامخمینی
سپاه پاسداران در حراست از دستاوردهای نظام و امنیت داخلی و حفاظت از شخصیت‌های انقلاب نقش کلیدی داشت؛ از این‌رو امامخمینی دربارهٔ پایبندی این نیرو بر اهداف خود حساس بود. ایشان به پاسداران سفارش می‌کرد با حفظ روحیه رزمی، خدا را در نظر بگیرند و جهات معنوی خود را تقویت کنند،بیش از آنکه با بدن و بازو حامی انقلاب باشند، از طریق عمل و اخلاق و ایمان به اسلام خدمت کنند[۸۸] در رفتار و مأموریت‌ها از حدود و مرزهای شریعت تجاوز نکنند[۸۹] و رفتارشان چنان باشد که مردم با دیدن آنان احساس امنیت، و اشرار و اوباش و ضدانقلاب احساس ترس کنند و موجب امنیت شهرها و محله باشند[۹۰].
توجه به اخلاق اسلامی پاسداران از سفارش‌های مداوم امامخمینی به مسئولان سپاه بود[۹۱]. ایشان به پاسداران یادآور می‌شد افزون بر همبستگی با یکدیگر با دیگر نیروهای نظامی نیز وحدت داشته باشند و رفتار فرماندهان و زیردستان چنان برادرانه باشد که افراد در نماز به فرمانده‌شان اقتدا کنند[۹۲]. امامخمینی ضمن سفارش پاسداران به همکاری با دولت موقت[۹۳] به آنان توصیه می‌کرد کارها را با صداقت و امانت انجام دهند و با توجه به نقش سپاه و روحانیان در جامعه به آنان هشدار می‌داد انحراف روحانیان و پاسداران به اسلام ضربه خواهد زد و چهره اسلام را لکه‌دار خواهد کرد.ایشان پاسداران را از تندروی و پیروی از شیوه‌های مأموران ساواک و بازداشت خودسرانه افراد یا مصادره اموال افراد پرهیز می‌داد و اصرار داشت از این نهاد انقلابی حراست و از نفوذ افراد منحرف در آن جلوگیری شود و افرادی که نتوانند خود را با ضوابط سپاه همراه کنند، از آن تصفیه شوند. ایشان در پیام نوروزی ۱۳۵۹ به نیروها دربارهٔ نظم و رعایت سلسله‌مراتب و اطاعت از مافوق سفارش کرد. با توجه به اهداف و مأموریت‌های مشترک میان سپاه و کمیته‌های انقلاب، ایشان تأکید می‌کرد میان سپاه و کمیته‌های انقلاب اختلاف نباشد و با الهام از اصل قرآنی «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»[۹۴] کارها را برادرانه انجام دهند[۹۵].
امامخمینی برای سلامت قوای نظامی کشور و کشیده‌نشدن جریان‌ها و دسته‌بندی‌های سیاسی به درون قوای نظامی، بارها سفارش و تأکید کرد نیروهای نظامی به‌ویژه سپاه پاسداران در احزاب سیاسی وارد نشوند و در امور و مناقشات سیاسی دخالت نکنند و جهات و افکار سیاسی وارد نیروهای مسلح ازجمله سپاه نشود. به دنبال منع اکید امامخمینی از عضویت نظامیان در سازمان‌های سیاسی، در اسفند ۱۳۶۰ پاسدارانِ عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی از سازمان استعفا کردند[۹۶]. امامخمینی در وصیتنامه سیاسی‌الهی خود نیز از قوای مسلح چه نظامی و انتظامی و چه پاسدار و بسیج خواست در هیچ حزب و گروهی وارد نشوند و خود را از بازی‌های سیاسی دور نگه دارند؛ زیرا تنها در این صورت است که می‌توانند قدرت نظامی خود را حفظ کنند و از اختلاف برکنار باشند. ایشان فرماندهان را نیز مکلف کرد افراد زیر فرمان خود را از ورود در احزاب منع کنند و افزود چون انقلاب از آنِ همه ملت است، حفظ آن نیز بر همگان لازم است. ایشان مسئولان کشوری و لشکری و مردم را موظف می‌دانست اگر قوای مسلح خواستند در احزاب یا بازی‌های سیاسی وارد شوند با آن مخالفت کنند[۹۷].
عملکرد سپاه
سپاه پاسداران در همه مأموریت‌ها، از تأمین امنیت داخلی و دفاع مقدس و کارهای فرهنگی تا سازندگی، کارنامه قابل توجهی داشته‌است. در نگاه امامخمینی کارهای این نیرو مثبت و در میان نهادهای انقلابی نقش اول را در پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی بر عهده داشته و بقای کشور در گرو فعالیت‌های آن بوده‌است. دیگر مسئولان نظام نیز از عملکرد سپاه در رفع مشکلات انقلاب رضایت داشته‌اند[۹۸] بخش مهمی از امنیت داخلی کشور مدیون فداکاری پاسداران بوده‌است[۹۹]؛ چنان‌که در آغاز انقلاب این نهاد کار وزارت اطلاعات را نیز انجام می‌داد[۱۰۰] این نیرو در سرکوب و دستگیری نیروهای ضدانقلاب اعم از تروریست‌ها مانند گروه فرقان[۱۰۱] خان‌های یاغی و حامیان رژیم پهلوی و گروه‌های معارض و حل بحران‌های قومی مشارکت جدی داشت و در هر نقطه که ضدانقلاب اعلان حضور می‌کرد حاضر بود[۱۰۲] و در مبارزه با تجزیه‌طلبان و حفظ یکپارچگی ایران موفق عمل کرد[۱۰۳].
سپاه پاسداران موفق شد در سال ۱۳۵۸ غائله قومی و نظامی سازمان خلق عرب را در خرمشهر[۱۰۴] با هماهنگی ارتش از میان بردارد[۱۰۵]. ازمیان‌بردن فتنه و آشوب چریک‌های فدایی خلق ایران در سال ۱۳۵۸ در ترکمن‌صحرا با همراهی ارتش جمهوری اسلامی[۱۰۶]، مبارزه با غائله پاوه و کردستان از دیگر فعالیت‌های سپاه بود[۱۰۷].
خنثی‌سازی و دستگیری عوامل کودتای نوژه در سال ۱۳۵۹[۱۰۸] با همکاری دیگر نهادهای امنیتی در کارنامه سپاه جای دارد[۱۰۹]. این نیرو در خاموش‌کردن فتنه حزب خلق مسلمان نیز[۱۱۰] نقش داشت و با رصدکردن کودتای صادق قطب‌زاده وزیر امور خارجه دولت موقت علیه جمهوری اسلامی[۱۱۱]. از فاجعه‌ای بزرگ پیشگیری کرد[۱۱۲] نیز با همراهی دیگر نیروهای امنیتی توانست توطئه حزب توده علیه جمهوری اسلامی را با آن سابقه طولانی تشکیلاتی و اطلاعاتی و جاسوسی در سال ۱۳۶۱ خنثی سازد[۱۱۳].
مقابله با اقدامات ضد امنیتی سازمان مجاهدین خلق ایران ازجمله جاسوسی برای بیگانگان، [۱۱۴]. کشف خانه‌های تیمی و مقابله با عملیات مسلحانه این گروه علیه نظام جمهوری اسلامی از دیگر برنامه‌های سپاه بود[۱۱۵]. پس از انفجار تروریستی نخست‌وزیری و به شهادت رسیدن محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر در ۸/۶/۱۳۶۰ امنیت مجلس و ریاست‌جمهوری و مکان‌های حساس به سپاه پاسداران سپرده شد و این نیرو توانست با هماهنگی با کمیته‌های انقلاب اسلامی و دادستانی انقلاب و دیگر نیروهای امنیتی با فداکاری، گروه‌های کوچک و بزرگ چنان‌که امامخمینی اشاره کرده‌است ضد انقلاب را قلع و قمع کند[۱۱۶] و امنیت پرواز هواپیماها را تأمین کند[۱۱۷].
احزاب سیاسی و مخالف با نظام اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی با شعار خودمختاری به هدف تجزیه کردستان از ایران و با حمایت بیگانگان، منطقه را ناامن کردند. اشغال پادگان‌های نظامی، ترور و ترساندن افراد بومی و غیر بومیِ طرفدار نظام، مصادره و به‌آتش‌کشیدن اموال دولتی و گرفتن مالیات از مردم ازجمله اقدامات این سازمان‌ها بود[۱۱۸] تلاش دولت و نمایندگان امامخمینی برای مذاکره با گروه‌های سیاسی و نظامی مخالفان نظام به جایی نرسید[۱۱۹] امامخمینی از قوای انتظامی و سپاه خواست برای نجات مردم به پاوه و کردستان[۱۲۰]بروند.
سپاه با همراهی دیگر نیروها و تشکیل گروه‌های ضربت توانست از سقوط شهرهای کردستان به دست ضد انقلاب جلوگیری کند و امنیت راه‌ها را برقرار سازد[۱۲۱] شورشیان خود را در میان مردم پنهان کردند و پاسداران بدون آسیب‌رساندن به مردم[۱۲۲] با فعالیت‌های تروریستیِ گروه‌ها مقابله کردند و در این مبارزه شهدای بسیاری را تقدیم انقلاب و تمامیت ارضی کشور کردند[۱۲۳] که بخشی از آنان را بانوان بسیجی حوزه‌های علوم دینی تشکیل می‌دادند[۱۲۴] سپاه با پیروی از رهنمودهای امامخمینی بر حل مسئله از طریق مردم،[۱۲۵] با خدمت به مردم و کارهای فرهنگی و عمرانی و نظامی در آذربایجان غربی و کردستان توانست ماهیت گروه‌های ضد انقلاب را به مردم نشان دهد و پایگاه مردمی را از تجزیه‌طلبان بگیرد[۱۲۶] سپاه افزون بر هدایت افراد ناآگاه، با فعالیت‌های مثبت توانست مردم بومی منطقه را به خود جذب کند و با مسلح‌کردن آنان امنیت را در منطقه برقرار سازد[۱۲۷].
با توجه به تأکید امامخمینی بر تقویت بعد معنوی و اسلامی پاسداران[۱۲۸] و با توجه به ضرورت پرورش و آموزش اعضای آن طبق آموزه‌ها و موازین اسلامی در اساسنامه[۱۲۹] این نیرو برای ارتقا و نهادینه‌کردن ارزش‌های دینی در میان اعضای خود بسیار کوشید و با تشکیل جلسات آموزشی ـ عقیدتی و شرکت در سخنرانی‌های امامخمینی[۱۳۰]و نماز جمعه و دیگر مجالس معنوی و ایجاد دبیرستان‌های سپاه در شهرهای گوناگون به هدف تأمین نیروی فرهیخته برای سپاه و گسترش فرهنگ انقلابی و ایثار در کشور در تربیت و تهذیب نفوس و پراکنده‌کردن فضای معنویت و ایثار و دفاع از کشور فعال بود. افزون بر آن سپاه برابر اساسنامه با نشر صدها جزوه و کتاب آموزشی دربارهٔ عقاید و اخلاق و دفاع مقدس و دیگر مسائل اجتماعی و نشر نشریاتی مانند «پیام انقلاب» و «امید انقلاب» به گسترش فرهنگ معنویت و انقلابی در میان افراد جامعه کمک کرد. سپاه در دوره‌ای که هنوز ارگان‌های مسئول مستقر نشده بودند، وظایف آنان را نیز عهده‌دار بود. مبارزه با احتکار و گران‌فروشی، مبارزه با مواد مخدر، تأمین امنیت راهپیمایی‌های مردمی از فعالیت‌های سپاه بود [۱۳۱].
حضور در جنگ تحمیلی
هشت سال جنگ تحمیلیِ عراق علیه ایران از نقاط عطف درخشندگی و پایمردی سپاه پاسداران به‌شمار می‌آمد[۱۳۲]. بیشتر نیروهای رزمنده از نیروهای تحت فرمان سپاه بودند[۱۳۳] و با مشارکت در طراحی و عملیات‌هایی مانند شکست حصر آبادان، عملیات طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس اندک‌اندک نبض جنگ را به دست گرفتند[۱۳۴].
سپاه در طراحی عملیات‌های بزرگ و مهمی مانند نبرد فاو و خیبر علیه دشمن بعثی ابتکار عمل داشت[۱۳۵] و توانست با فعالیت‌های بازدارنده، نقش ممتازی در امنیت خلیج فارس و کشتی‌های تجاری ایجاد کند[۱۳۶]. سپاه به همراهی دیگر نیروهای مدافع کشور ازجمله کمیته‌های انقلاب[۱۳۷] نیروی هوایی ارتش و هوانیروز[۱۳۸] سازمان مجاهدین خلق ایران را در عملیات مرصاد زمین‌گیر کرد[۱۳۹] و توان آنان را برای ادامه فعالیت‌های بزرگ نظامی علیه کشور از میان برد[۱۴۰]. موفقیت‌های سپاه و ارتش در نبرد با ارتش متجاوز، قدردانی امامخمینی را در پی داشت[۱۴۱]دیگر مسئولان دفاع مقدس نیر رشادت‌ها و فداکاری‌ها و ایمان و روحیه شهادت‌طلبی پاسداران در جبهه‌ها را ستودند[۱۴۲].
بخش مهندسی رزمی سپاه در زمان جنگ موفق به احداث صدها کیلومتر جاده و راه ارتباطی در مناطق عملیاتی شد و تجارب ارزنده‌ای در این زمینه به دست آورد[۱۴۳] سپاه با سازماندهی داوطلبان افزون بر کمک به مردمی‌شدن حکومت، از این نیروی بزرگ برای دفاع و امنیت داخلی کشور استفاده کرد[۱۴۴] این نیرو در مبارزه با ناامنی‌های داخلی و جنگ تحمیلی، شهدای بسیاری را تقدیم انقلاب و تمامیت ارضی کشور کرده‌است[۱۴۵] و گروهی از فرماندهان این نیرو چون محمد جهان‌آرا، رضا چراغی، محمد بروجردی، محمود کاوه، ابراهیم همت، حسن باقری و حسین خرازی، در این راه به شهادت رسیدند.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پس از پایان دفاع مقدس با تشکیل قرارگاه خاتم‌الانبیا[۱۴۶]از توان مهندسی رزمی خود در راه سازندگی کشور استفاده کرد. هم‌زمان با اجرای طرح‌های بزرگ سازمانی، تجهیزات و فن‌آوری نظامی و آموزش نیروهای انسانی نیز رشد و تکامل پیدا کرد و سپاه توان نظامی و رزمی‌اش را ارتقا داد[۱۴۷] و در حوزه سدسازی، ساخت اتوبان و فرودگاه، سازمان دریایی، کشاورزی، بازسازی مناطق جنگ‌زده و احیای جنگل‌ها و کارهای صنعتی فعالیت‌های مهمی را به انجام رساند[۱۴۸].
پانویس
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۶/۵۴
- ↑ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق،۱/۸۸۱؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰.
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۹–۵۰
- ↑ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲؛رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۵–۹۶.
- ↑ هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ۲۶۱–۲۶۲؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۴
- ↑ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲، الویری، خاطرات، ۸۲؛ خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۶۹، ۴۴۳.
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸؛ نجفی کازرونی، مقدمه کتاب همپای انقلاب، ۱۴–۱۵
- ↑ یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۲؛ آقامیرزایی، مجنون دیروزها، ۱۲
- ↑ کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۴
- ↑ دلدم، انقلاب به روایت انقلاب سازان، ۱۰۵–۱۰۶
- ↑ رضایی، آشنای غریب، ۹
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۶۴–۱۷۲
- ↑ هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۲۵۱
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۳۸؛ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۹۱۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۲۲۴
- ↑ رضایی، آشنای غریب، ۱۰
- ↑ مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸
- ↑ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۰۳
- ↑ سپاه پاسداران، عدم تحزب و گروه‌گرایی در سپاه، ۱۹–۲۰
- ↑ جمهوری اسلامی، ۹/۳/۱۳۵۸، ۳
- ↑ خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۳۶
- ↑ مک کی، ایرانی‌ها، ۲۹۸
- ↑ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۵۹
- ↑ خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۶۸ ۳۵۰
- ↑ دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۲
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۵؛ حدیده‌چی، خاطرات، ۱۸۳
- ↑ حدیده‌چی، خاطرات، ۱۸۴–۱۸۵؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۵
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵
- ↑ هاشمی رفسنجانی، امید و دلواپسی، ۳۸۳
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۵
- ↑ جنتی، خاطرات، ۱۶۸
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۵۴–۱۵۶
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۸/۲۰۸ و ۲۶۰
- ↑ همان، ۷/۱۸ و ۳۰
- ↑ همان، ۸/۲۸۰ و ۱۲/۴۴۲
- ↑ همان، ۱۵/۲۲۴
- ↑ همان، ۱۶/۳۷۴
- ↑ همان، ۱۲/۴۴۲
- ↑ همان، ۷/۴۳۵
- ↑ هاشمی رفسنجانی، مصاحبه‌ها، ۱۱
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۴۸
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۶/۲/۱۳۵۸
- ↑ دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۱۷–۲۱۸؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۷۲–۸۷۳
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۶۱، ۷۱ و ۹۷
- ↑ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۲۰۹
- ↑ همان
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۷۱؛ محمودی، شهید محمد منتظری، ۱/۱۸۹؛ اسماعیلی، دولت موقت، ۹۴
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۰۳؛ خلخالی، خاطرات، ۳۱۹
- ↑ وردی‌نژاد، جنگ روانی دشمنان انقلاب اسلامی علیه سپاه، ۱۰۳–۱۰۴
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۱۴
- ↑ همان،۱۶/۲۴۷
- ↑ همان،۱۵/۳۲۰
- ↑ همان،۱۷/۲۳
- ↑ همان،۹/۴۶
- ↑ همان،۱۵/۱۰۸
- ↑ همان،۲۱/۱۳۴
- ↑ همان،۱۰/۳۷۶
- ↑ همان،۹/۳۱۴ و ۱۶/۲۶۳
- ↑ همان،۶/۵۳۳
- ↑ همان،۱۷/۴۲۲
- ↑ همان،۱۷/۱۴۲
- ↑ همان،۲۱/۱۳۴
- ↑ همان،۱۵/۱۰۸
- ↑ همان،۱۸/۴۶۹
- ↑ خلیلی، گام‌به‌گام با انقلاب، ۲/۸۷
- ↑ خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۵۲–۵۶
- ↑ خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۱۳۷۴، ۱۹۰
- ↑ امامخمینی، ولایت فقیه، ۲۶ و ۷۱
- ↑ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱۱۱–۱۱۲؛ نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۸۸۲؛ کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۴
- ↑ کامور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۴۵
- ↑ اداره کل، مجموعه قوانین، ۲۵۴–۲۶۱
- ↑ همان، ۲۵۵
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۳۲–۲۳۳
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۹/۳۸۶
- ↑ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۵۸؛ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۵۸
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۹/۵۴۸
- ↑ مراد، لاهوتی اشکوری، ۱/۳۲۷؛ روزی‌طلب، صخره سخت، ۲۹۷–۲۹۹
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۲/۴۵۰
- ↑ همان، ۱۲/۴۵۵
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۹؛ جمهوری اسلامی، ۲۴/۹/۱۳۶۰، ۱
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۵/۴۳۶
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۲۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۵۱۰
- ↑ همان، ۲۰/۴۳۲ و ۴۶۸
- ↑ همان،۲۱/۳۱۳
- ↑ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۵۸–۱۵۹
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۸/۴۹۰
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۵۹–۲۶۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۹/۵۴۸
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۱۸
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۸/۳۰۶
- ↑ حجرات، ۱۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، صحیفه، ۱۷/۱۴
- ↑ روزی‌طلب، صخره سخت، ۴۰۱–۴۰۲
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲۱/۴۳۲–۴۳۳
- ↑ خامنه‌ای، سپاه از دیدگاه، ۱۱–۱۲
- ↑ نظرپور، نقش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تداوم انقلاب اسلامی، ۴۵
- ↑ ساوجی، خاطرات، ۲۴۸
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۷–۹۹
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ رضایی، آشنای غریب، ۷۷
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۴۹۶–۵۲۰
- ↑ یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۳
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۴۲–۱۴۳؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۴۵۰–۴۵۵
- ↑ دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۱۹ و ۳۰۷
- ↑ مؤسسه مطالعات، کودتای نوژه، ۲۵۷–۲۷۹؛ روزی‌طلب، صخره سخت، ۹۷۳ و ۹۸۳
- ↑ هاشمی رفسنجانی، انقلاب در بحران، ۱۴۴
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۹۵–۹۶؛ فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ۱/۵۳۲–۵۳۳
- ↑ محمدی ری‌شهری، خاطره‌ها، ۱/۲۲۷
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۲۴۹–۲۵۰؛ محمدی ری‌شهری، خاطره‌ها، ۲/۸۸؛ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۴۲۲
- ↑ مؤسسه مطالعات، سازمان مجاهدین، ۲/۴۱۹
- ↑ رفیق‌دوست، برای تاریخ می‌گویم، ۱۸۰
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۴۲۱–۴۲۲
- ↑ دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۰
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲؛ روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۲
- ↑ روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۰۶–۳۰۷
- ↑ رحیم صفوی، از جنوب لبنان تا جنوب ایران، ۱۴۹–۱۵۳
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ جمهوری اسلامی، ۲۴/۴/۱۳۵۸، ۱؛ امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۴۱ و ۱۳/۴۷
- ↑ فائق، آلاله‌های سرخ کردستان، ۲۹
- ↑ روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶
- ↑ الیاسی، عملیات روانی ضد شورشگری سپاه در بحران کردستان دهه ۶۰، ۲۴–۶۷
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۸/۲۷۹
- ↑ اداره کل، مجموعه قوانین، ۲۵۵–۲۵۶
- ↑ معاونت روابط عمومی، سپاه در گذر انقلاب، ۱/۱۷۷
- ↑ یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۲/۳۳
- ↑ هیئت علمی، مروری بر عملکرد ۱۷ساله سپاه در تأمین امنیت کشور، ۳۰۶ و ۳۰۹
- ↑ هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۳۷۶
- ↑ اردستانی، تنبیه متجاوز، ۳/۲۲–۳۰
- ↑ هاشمی رفسنجانی، حقیقت‌ها، ۹۴
- ↑ علائی، نقش سپاه در امنیت خلیج فارس، ۹۶–۹۷
- ↑ هاشمی و رنجبر، تاریخ شفاهی کمیته‌های انقلاب اسلامی، ۱۵۲–۱۵۵؛ کیهان، ۳/۵/۱۳۸۹، ۹
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ مؤسسه مطالعات، سازمان مجاهدین، ۳/۳۲۴–۳۲۵
- ↑ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضدانقلاب، ۱۲
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۱۸۰
- ↑ خامنه‌ای، در مکتب جمعه، ۳/۱۸؛ هاشمی رفسنجانی، خطبه‌ها، ۲/۲۴۴
- ↑ معاونت فرهنگی، نگاهی به ربع قرن عملکرد سپاه، ۲۹
- ↑ افشار، نگاهی اجمالی به نقش بسیج در امنیت ملی، ۵۴–۵۵
- ↑ جمهوری اسلامی، ۲۴/۴/۱۳۵۸، ۱؛ هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۱۱۲
- ↑ مرکز تحقیق و توسعه، نقش متقابل سپاه، ۲۷۷–۲۷۹
- ↑ معاونت فرهنگی، نگاهی به ربع قرن عملکرد سپاه، ۲۹
- ↑ دفتر عقیدتی، روزها و رویدادها، ۱/۲۲۱