عبدالقادر عیسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = عبدالقادر عیسی | |||
| تصویر = | |||
| نام = عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشاذلی | |||
| | | نامهای دیگر = | ||
| سال تولد = ۱۳۳۸ ق | |||
|عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشاذلی | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = حلب، سوریه | ||
| سال درگذشت = 1412 ق | |||
|سال ۱۳۳۸ | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = أستانبول، تركيه | |||
| | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | شیخ محمد زمار| شیخ احمد معود| شیخ محمد الهاشمی التلمسانی}} | ||
|درگذشت | | شاگردان = شیخ احمد الجامی | ||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[اهلسنت]] | |||
| | | آثار = {{فهرست جعبه افقی | حقائق عن التصوف}} | ||
| | | فعالیتها = شیخ طریقه شاذلیه در [[سوریه]] در زمان خود | ||
| وبگاه = | |||
}} | |||
|استادان | '''عبدالقادر عیسی''' یا عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشاذلی، یکی از برجستهترین علمای [[اهلسنت]] و جماعت، از علمای [[صوفیه]] در قرن ۱۵ ه. ق و شیخ [[شاذلیه|طریقۀ شاذلیه]] در [[سوریه]] در زمان است که نسل او به امام حسین (علیهالسلام) میرسد.<ref> مقدمة الناشر لكتاب حقائق عن التصوف، عبد القادر عيسى، ص7-12، دار المقطم، ط2005.</ref>. | ||
| | |||
|شاگردان | |||
| | |||
|آثار | |||
| | |||
|فعالیتها | |||
| | |||
</ | |||
==تولد== | |||
او که در سال ۱۳۳۸ ه. ق/۱۹۲۰ در حلب به دنیا آمد. | |||
= | ==تحصیل== | ||
= | |||
از کودکی علمآموزی را شروع کرد. اساتید بسیاری را درک کرد. در سال ۱۹۴۹ به مدت شش سال در مدرسه الشعبانیه تحصیل کرد. | از کودکی علمآموزی را شروع کرد. اساتید بسیاری را درک کرد. در سال ۱۹۴۹ به مدت شش سال در مدرسه الشعبانیه تحصیل کرد. | ||
از جمله اساتیدی که در حلب ایشان را درک کرد عبارتند از: | از جمله اساتیدی که در حلب ایشان را درک کرد عبارتند از: | ||
*شیخ محمد زمار | * شیخ محمد زمار | ||
*شیخ احمد معود | * شیخ احمد معود | ||
*شیخ حسن حسانی شیخ طریقۀ قادریه صوفیه | * شیخ حسن حسانی شیخ طریقۀ قادریه صوفیه | ||
=هجرت به دمشق= | ==هجرت به دمشق== | ||
پس از بهرهگیری از علمای حلب، به دمشق سفر کرد و با بسیاری از علمای آنجا ملاقات کرد. در آنجا با شیخ [[محمد الهاشمی التلمسانی]] شیخ طریقۀ شاذلیه آشنا شد و از سال ۱۹۵۲ تا زمان | پس از بهرهگیری از علمای حلب، به دمشق سفر کرد و با بسیاری از علمای آنجا ملاقات کرد. در آنجا با شیخ [[محمد الهاشمی التلمسانی]] شیخ طریقۀ [[شاذلیه]] آشنا شد و از سال ۱۹۵۲ تا زمان وفاتش در سال ۱۹۶۱ میلادی همراه او بود. شیخ تلمسانی سه سال قبل از مرگش اجازه ارشاد و تربیت بر مبنای طریقه شاذلیه را به عبدالقادر داد. | ||
=فعالیت= | ==فعالیت== | ||
شیخ عبدالقادر به عنوان امام و واعظ در مسجد میدان حمد بود و پس از آن به مسجد عادلیه نقل مکان کرد. سپس تدریس علوم مختلف و تربیت دانشجو را آغاز کرد تا اینکه روش تربیتی او به بیشتر سوریه و همچنین [[اردن]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[عراق]] گسترش یافت. او کتابی به نام "حقائق عن التصوف" بر جای گذاشت که انتشار داده شد و به انگلیسی و ترکی ترجمه شد و در آن شیوۀ خود در تصوف را نوشت. | شیخ عبدالقادر به عنوان امام و واعظ در مسجد میدان حمد بود و پس از آن به مسجد عادلیه نقل مکان کرد. سپس تدریس علوم مختلف و تربیت دانشجو را آغاز کرد تا اینکه روش تربیتی او به بیشتر سوریه و همچنین [[اردن]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[عراق]] گسترش یافت. او کتابی به نام "حقائق عن التصوف" بر جای گذاشت که انتشار داده شد و به انگلیسی و ترکی ترجمه شد و در آن شیوۀ خود در تصوف را نوشت. | ||
[[پرونده:Sanad-shazly.jpg|بندانگشتی|سند طریقۀ شاذلیه که نام عبدالقادر عیسی در آن آمده است]] | [[پرونده:Sanad-shazly.jpg|بندانگشتی|سند طریقۀ شاذلیه که نام عبدالقادر عیسی در آن آمده است]] | ||
=وفات= | ==وفات== | ||
در سال ۱۹۹۱ به ترکیه سفر کرد و دانش آموزش شیخ احمد الجامی در آنجا زندگی میکرد و در آنجا بیمار شد و در بیمارستان شهر مرعش بستری شد و سپس به استانبول منتقل شد و وارد یکی از بیمارستانهای آن شد، تا اینکه روز شنبه 18 ربيع الثاني 1412ه.ق مصادف با 26 اكتبر 1991 درگذشت. | در سال ۱۹۹۱ به ترکیه سفر کرد و دانش آموزش شیخ احمد الجامی در آنجا زندگی میکرد و در آنجا بیمار شد و در بیمارستان شهر مرعش بستری شد و سپس به استانبول منتقل شد و وارد یکی از بیمارستانهای آن شد، تا اینکه روز شنبه 18 ربيع الثاني 1412ه. ق مصادف با 26 اكتبر 1991 درگذشت. | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده: | [[رده:عالمان اهل سنت]] | ||
[[رده: | [[رده: صوفیه]] | ||
[[رده: سوریه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۱
عبدالقادر عیسی | |
---|---|
نام کامل | عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشاذلی |
اطلاعات شخصی | |
سال تولد | ۱۳۳۸ ق، ۱۲۹۸ ش، ۱۹۲۰ م |
محل تولد | حلب، سوریه |
سال درگذشت | 1412 ق، ۱۳۷۰ ش، ۱۹۹۲ م |
محل درگذشت | أستانبول، تركيه |
دین | اسلام، اهلسنت |
استادان |
|
شاگردان | شیخ احمد الجامی |
آثار |
|
فعالیتها | شیخ طریقه شاذلیه در سوریه در زمان خود |
عبدالقادر عیسی یا عبدالقادر بن عبدالله بن قاسم بن محمد بن عیسی عزیزی الحلبی الشاذلی، یکی از برجستهترین علمای اهلسنت و جماعت، از علمای صوفیه در قرن ۱۵ ه. ق و شیخ طریقۀ شاذلیه در سوریه در زمان است که نسل او به امام حسین (علیهالسلام) میرسد.[۱].
تولد
او که در سال ۱۳۳۸ ه. ق/۱۹۲۰ در حلب به دنیا آمد.
تحصیل
از کودکی علمآموزی را شروع کرد. اساتید بسیاری را درک کرد. در سال ۱۹۴۹ به مدت شش سال در مدرسه الشعبانیه تحصیل کرد.
از جمله اساتیدی که در حلب ایشان را درک کرد عبارتند از:
- شیخ محمد زمار
- شیخ احمد معود
- شیخ حسن حسانی شیخ طریقۀ قادریه صوفیه
هجرت به دمشق
پس از بهرهگیری از علمای حلب، به دمشق سفر کرد و با بسیاری از علمای آنجا ملاقات کرد. در آنجا با شیخ محمد الهاشمی التلمسانی شیخ طریقۀ شاذلیه آشنا شد و از سال ۱۹۵۲ تا زمان وفاتش در سال ۱۹۶۱ میلادی همراه او بود. شیخ تلمسانی سه سال قبل از مرگش اجازه ارشاد و تربیت بر مبنای طریقه شاذلیه را به عبدالقادر داد.
فعالیت
شیخ عبدالقادر به عنوان امام و واعظ در مسجد میدان حمد بود و پس از آن به مسجد عادلیه نقل مکان کرد. سپس تدریس علوم مختلف و تربیت دانشجو را آغاز کرد تا اینکه روش تربیتی او به بیشتر سوریه و همچنین اردن، ترکیه، لبنان و عراق گسترش یافت. او کتابی به نام "حقائق عن التصوف" بر جای گذاشت که انتشار داده شد و به انگلیسی و ترکی ترجمه شد و در آن شیوۀ خود در تصوف را نوشت.
وفات
در سال ۱۹۹۱ به ترکیه سفر کرد و دانش آموزش شیخ احمد الجامی در آنجا زندگی میکرد و در آنجا بیمار شد و در بیمارستان شهر مرعش بستری شد و سپس به استانبول منتقل شد و وارد یکی از بیمارستانهای آن شد، تا اینکه روز شنبه 18 ربيع الثاني 1412ه. ق مصادف با 26 اكتبر 1991 درگذشت.
پانویس
- ↑ مقدمة الناشر لكتاب حقائق عن التصوف، عبد القادر عيسى، ص7-12، دار المقطم، ط2005.