confirmed
۵٬۸۳۵
ویرایش
←در میدان عمل
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
میدان عمل راغب در نبطیه جزئى از میدان عمل اسلامى او در [[لبنان]] بود. حرکت اسلامى او در بسیارى از حرکات اسلامى اثر گذاشت. مهمترین اقدامات وی در میدان عمل عبارت بود از: | میدان عمل راغب در نبطیه جزئى از میدان عمل اسلامى او در [[لبنان]] بود. حرکت اسلامى او در بسیارى از حرکات اسلامى اثر گذاشت. مهمترین اقدامات وی در میدان عمل عبارت بود از: | ||
# '''اولین کار راغب در [[جبل عامل]] [[امر به معروف و نهی از منکر|امر به معروف و نهى از منکر]] اهل شهر بود.''' کار اصلاح و تربیت مردم در خلال مواعظ، خطبه‌ها و دروس و در [[نماز جماعت]]، همان کارى بود که در جبشیت انجام داده بود. مدتى در منزل خانواده همسرش ساکن بود. سپس در خانه جدش و بعدها در منزل وقفى براى عالم دینى ساکن شد. [[مسجد]]، خانه محبوب او بود. به [[نماز]] در آن اصرار می‌ورزید، تبار خود را در آن جا پیدا مى‌کرد. قرآن‌های قدیمى را که اوراق آنها از بین رفته بود، جمع‌آوری مى‌کرد و به صحافى می‌سپرد. ابتداى امر در سخنرانى مشکل داشت. مات و مبهوت مى می‌شد. گاهى از روى ورق می‌خواند، ولى سرانجام بر اثر استقامت و تکرار، از خطباى نامى شد. علاقه بسیارى به [[قرآن|قرآن کریم]] داشت. در ابتداى خطبه و درس، آیات قرآن را می‌خواند [[تفسیر]] آیات را بیان مى‌کرد. به کودکان و جوانان اهمیت می‌داد. | # '''اولین کار راغب در [[جبل عامل]] [[امر به معروف و نهی از منکر|امر به معروف و نهى از منکر]] اهل شهر بود.''' کار اصلاح و تربیت مردم در خلال مواعظ، خطبه‌ها و دروس و در [[نماز جماعت]]، همان کارى بود که در جبشیت انجام داده بود. مدتى در منزل خانواده همسرش ساکن بود. سپس در خانه جدش و بعدها در منزل وقفى براى عالم دینى ساکن شد. [[مسجد]]، خانه محبوب او بود. به [[نماز]] در آن اصرار می‌ورزید، تبار خود را در آن جا پیدا مى‌کرد. قرآن‌های قدیمى را که اوراق آنها از بین رفته بود، جمع‌آوری مى‌کرد و به صحافى می‌سپرد. ابتداى امر در سخنرانى مشکل داشت. مات و مبهوت مى می‌شد. گاهى از روى ورق می‌خواند، ولى سرانجام بر اثر استقامت و تکرار، از خطباى نامى شد. علاقه بسیارى به [[قرآن|قرآن کریم]] داشت. در ابتداى خطبه و درس، آیات قرآن را می‌خواند [[تفسیر]] آیات را بیان مى‌کرد. به کودکان و جوانان اهمیت می‌داد. | ||
''' | # '''کار دوم او برپایى [[نماز جمعه]] بود.''' پیش از آن نماز جمعه تنها در برج البراجنه [[بیروت]] به امامت دکتر محمد صادقى تهرانى اقامه می‌شد. ابتدا از طرح نماز جمعه استقبال نشد، چون بعضى از فقهاى [[مذهب شیعه|شیعه]] وجوب نماز جمعه را در زمان حاکم عادل (امام معصوم یا تالى تلو او در عصر غیبت) معتبر می‌دانستند. گاهى 5 یا 7 نفر براى نماز جمعه حاضر می‌شدند تا آنکه به تدریج جمعیت نمازگزاران افزایش یافت. نماز جمعه با وجود کمى علما در منطقه فرصتى مناسب براى تجمع [[مؤمن|مؤمنان]]، جداى از فضیلت و ثواب آن، بود. نماز جمعه ثمرات بسیارى داشت، از آشنایى مؤمنان با یکدیگر، همکارى در بعد اجتماعى، مطرح شدن شئون سیاسى مختلف در منبر نماز جمعه و رشد جماعت مؤمنان و تربیت آنان در مجالس. راغب سالها بعد و با اشغال جنوب [[لبنان]] توسط [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]]، به اقامه نماز جمعه ادامه داد و اعتقاد داشت یکى از پیام‌های اصلى نماز جمعه این است که به [[مسلمان]] بیاموزد با دشمن متجاوز همکارى نکنند و روز جمعه از مهم ترین روزهایى است که با بهره گیرى از آداب آن، می‌توان جامعه را بر اساس اصول و معیارهاى صحیح ساخت و به صفوف مسلمانان انسجام بخشید. | ||
==سفر به ایران== | ==سفر به ایران== | ||