افزودن پیوند

    حبشه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    (تصویر)
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">
    {{جعبه اطلاعات کشور
    [[پرونده:حبشه.jpg|بندانگشتی|حبشه|پیوند=Special:FilePath/حبشه.jpg]]
    | عنوان = حبشه
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | تصویر = حبشه.jpg
    | تصویر نقشه =
    | نام رایج = اتیوپی
    | نام کامل =  
    | پایتخت =  
    | تعداد جمعیت =  
    | دین =
    | زبان =
    }}
    '''حبشه''' نام تاریخی کشور اتیوپی در نزد [[مسلمانان]] است. مهاجرت مسلمانان به حبشه و نامه پیامبر به پادشاه حبشه از جمله وقایع تاریخ [[اسلام]] مربوط با حبشه است.


    !نام کشور
    == موقعیت و حدود جغرافیائی ==
    |حبشه
    این کشور سرزمینی کهن در مشرق قاره [[آفریقا]] است. از طرف باختر محدود است به [[سودان]] و از جنوب به [[کنیا]] و از خاور به [[اریتره]] ایتالیائی و [[جیبوتی]] و [[سومالی]] که در کنار دریای سرخ و خلیج عدن امتداد یافته‌اند<ref> لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حبشه قابل دسترس در سایت واژه یاب</ref>.
    |-
    |ویژگی
    |اولین پناهگاه مسلمانان پس از هجرت
    |-
    |نام جدید
    |اتیوپی
    |-


    |}
    این کشور سابقه هزاران ساله دارد. یونانیان از همان زمان‌ها آن را اتیوپی می‌نامیدند و در نزد مسلمانان حبشه نام داشت<ref>آشنایی با کشور اتیوپی (حبشه)، سایت دانش آن لاین</ref>.
    </div>


    حبشه نام تاریخی کشور اتیوپی در نزد مسلمانان است. مهاجرت مسلمانان به حبشه و نامه پیامبر به پادشاه حبشه از جمله وقایع تاریخ اسلام مربوط با حبشه است.
    ==تاریخچه==
    ظاهراً نام حبش بر قومی در جنوب سرزمین اعراب اطلاق می‌شد که به قسمت غربی یمن (تهامه) و از آنجا به آفریقا رفتند و با کوشی‌های جنوب آفریقا ــ که در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق حبشه به قسمت هایی که امروزه کنیا و [[تانزانیا]] خوانده می‌شود وارد شده بودند ــ درآمیختند<ref> دانشنامه جهان اسلام، مدخل حبشه از بهزاد لاهوتی.</ref>. آداب و اساطیر آنها نشان می‌دهد که تأسیس امپراطوری حبشه در زمان منلیک اول پسر سالومون (سلیمان) و ملکه سبا است.<ref>لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حبشه قابل دسترس در سایت واژه یاب</ref>.


    =موقعیت و حدود جغرافیائی=
    در 341 میلادی عزانا یا عیزنا، از پادشاهان معروف اکسوم، پس از آن که مسیحی شد، دین [[مسیحیت]] را در مملکت خود رسمی کرد. می‌توان گفت: حبشه اولین کشور آفریقایی بود که در آن مسیحیت دین رسمی شد؛ سکه‌های یافته شده در حبشه نیز حاکی از رواج مسیحیت در نیمه اول قرن چهارم است..<ref>دانشنامه جهان اسلام، مدخل حبشه از بهزاد لاهوتی</ref>.
    این کشور سرزمینى کهن در مشرق قاره افریقا است از طرف باختر محدود است به سودان و از جنوب به کنیا و از خاور به اریتره ایتالیائی و جیبوتی و سومالی که در کنار دریای سرخ و خلیج عدن امتداد یافته اند.[۱]


    این کشور سابقه هزاران ساله دارد. یونانیان از همان زمان‌ها آن را اتیوپی می نامیدند و در نزد مسلمانان حبشه نام داشت[۲]
    ==سلطه حبشی ها بر یمن==
    به دستور "کنستانتین دوم"، ‌"نجاشی عیزان" در سال 378م. ‌به [[یمن|یمن]] حمله برد و توانست به سرعت آن را تصرف کرده، ‌خود را شاه «اکسوم»، «حمیر»، «ریدان»، «سبأ» و «سلحن» بنامد؛ اما این پیروزی چندان طول نکشید و یمنی‌ها توانستند در سال 387م. به رهبری "تبع کرب" و "یهأمن" حبشی‌ها را شکست داده و از یمن بیرون کنند.


    =تاریخچه=
    در سال 523م. نیز یمن صحنه جنگ دیگری بین حبشیان و یمنی‌ها بود. در این سال "نجاشی کالب"(کلب) در پی واقعه «اخدود» به دستور "یوستینیوس اول" امپراطور روم ‌که به شدت از عمل "ذونواس" ‌حاکم یهودی یمن در کشتار مسیحیان نجران به خشم آمده بود بار دیگر به یمن حمله برد و آنجا را به تصرف خود درآورد. سلطه حبشی‌ها بر یمن هفتاد و دو سال به درازا کشید<ref>سید علی اکبر حسینی، حبشه، دانشنامه پژوهه</ref>.
    ظاهراً نام حبش بر قومى در جنوب سرزمین اعراب اطلاق می‌شد كه به قسمت غربى یمن (تهامه) و از آنجا به افریقا رفتند و با كوشیهاى جنوب افریقا ــ كه در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق حبشه به قسمت هایى كه امروزه كنیا و تانزانیا خوانده می‌شود وارد شده بودند ــ درآمیختند.[۳] آداب و اساطیر آنها نشان می دهد که تأسیس امپراطوری حبشه در زمان منلیک اول پسر سالومون (سلیمان) و ملکه سبا است.[۴]


    در 341 میلادى عزانا یا عیزنا، از پادشاهان معروف اكسوم، پس از آن كه مسیحى شد، دین مسیحیت را در مملكت خود رسمى كرد. می‌توان گفت: حبشه اولین كشور افریقایى بود كه در آن مسیحیت دین رسمى شد؛ سكه‌هاى یافته شده در حبشه نیز حاكى از رواج مسیحیت در نیمه اول قرن چهارم است..[۵]
    ==روابط اسلام با حبشه==
    نفوذ مسیحیت در حبشه نظر دولت حبشه را به جنبش اسلام مساعد کرده بود. پادشاه [[مسیحی]] حبشه به نهضت خداپرستی در میان عربان وحشی و بت‌پرست جزیرةالعرب به نظر احترام می‌نگریست مخصوصاً در آغاز امر که اسلام فقط در مقابل بت‌پرستی قیام کرده و جنبه مخالفتی با ادیان دیگر نداشت<ref>لغت نامه دخدا، ذیل واژه حبشه</ref>.


    =سلطه حبشی ها بر یمن=
    در سال پنجم بعثت، زمانی که آزار و اذیت به اصحاب پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) شدت گرفت، آن حضرت گروهی از آنان را به‌ همراه پسرعموی خود، [[جعفر طیار|جعفر بن ابی‌طالب]]، به حبشه فرستاد. این واقعه به «مهاجرت نخست مسلمانان» معروف است. مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به [[مدینه]] به‌ وقوع پیوست؛ تعداد مسلمانان در هجرت نخست یازده مرد و چهار زن‌ و در نوبت دیگر 82 و به قولی 83 مرد بود که عمار نیز با آنان به حبشه رفت <ref>تاریخ توصیفی - تحلیلی صدر اسلام‌، ابراهیم‌ سید علوی، ص 122 </ref>.
    به دستور "كنستانتين دوم"، ‌"نجاشي عيزان" در سال 378م. ‌به يمن حمله برد و توانست به سرعت آن را تصرف كرده، ‌خود را شاه «اكسوم»، «حمير»، «ريدان»، «سبأ» و «سلحن» بنامد؛ اما اين پيروزي چندان طول نكشيد و يمني‌ها توانستند، در سال 387م. به رهبري "تبع كرب" و "يهأمن" حبشي‌ها را شكست داده و از يمن بيرون كنند.


    در سال 523م. نيز، ‌يمن صحنه جنگ ديگري بين حبشيان و يمني‌ها بود. در اين سال "نجاشي كالب"(كلب) در پي واقعه «اخدود» به دستور "يوستينيوس اول"، امپراطور روم ‌كه به شدت از عمل "ذونواس" ‌حاكم يهودي يمن در كشتار مسيحيان نجران به خشم آمده بود، ‌بار ديگر به يمن حمله برد و آنجا را به تصرف خود درآورد. سلطه حبشي‌ها بر يمن، هفتاد و دو سال به درازا كشيد.[۶]
    در سال ششم هجری پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) نامه‌ای برای اصحم نجاشی ملک حبشه نوشت و او را به آئیین پاک خود دعوت نمود. محتوای نامه پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به پادشاه حبشه چنین بود:


    =روابط اسلام با حبشه=
    به نام خداوند بخشایشگر مهربان از محمد رسول خدا به نجاشی بزرگ حبشه، درود بر هر کسی که از هدایت پیروی کند من برای تو نخست خداوندی را ستایش می‌کنم که خدایی جز او نیست، پادشاه پاک و منزه و امان‌دهنده و نگهبان و گواهی می‌دهم که عیسی بن مریم روح و کلمه خداست که آن را به مریم باکره پاک‌دامن القاء فرموده است، مریم از روح و نفخه الهی به او باردار شد همچنان که خداوند آدم را به قدرت خویش آفرید.
    نفوذ مسیحیت در حبشه نظر دولت حبشه را به جنبش اسلام مساعد کرده بود. پادشاه مسیحی حبشه به نهضت خداپرستی در میان عربان وحشی و بت پرست جزیرةالعرب به نظر احترام می نگریست مخصوصاً در آغاز امر که اسلام فقط در مقابل بت پرستی قیام کرده و جنبه مخالفتی با ادیان دیگر نداشت.[۷]


    در سال پنجم بعثت، زمانى كه آزار و اذیت به اصحاب پیامبر شدت گرفت، آن حضرت گروهى از آنان را به‌ همراه پسرعموى خود، جعفر بن ابی‌طالب، به حبشه فرستاد. این واقعه به «مهاجرت نخست مسلمانان» معروف است. مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به مدینه به‌ وقوع پیوست؛ تعداد مسلمانان در هجرت نخست يازده مرد و چهار زن‌ و در نوبت ديگر 82 و به قولى 83 مرد بود كه عمار نيز با آنان به حبشه رفت.[۸]
    و سپس تو را به سوی خداوند یکتا که شریکی ندارد و به فرمانبری او فرامی‌خوانم و از تو دعوت می‌کنم که از من پیروی کنی و به آنچه به من وحی شده است، یقین پیدا کنی که من رسول خدایم و تو و سپاهیانت را به خدای عزوجل فرامی‌خوانم، همانا تبلیغ و خیرخواهی کردم. اندرزم را بپذیر. درود بر هر کس که هدایت را پیروی کند. محمد رسول الله


    در سال ششم هجری پیامبر نامه ای براى اصحم نجاشی ملک حبشه نوشت و او را به آئیین پاک خود دعوت نمود. محتواى نامه پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله به پادشاه حبشه چنين بود:
    نجاشی نامه پیامبر را بوسید و بر سر و چشم گذاشت و به نشانه تواضع از تخت پایین آمد و به یگانگی خدا و رسالت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) شهادت داد<ref> باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن‌، عبدالکریم‌ بی آزار شیرازی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی‌، تهران، 1380، ص 474 </ref>.


    به نام خداوند بخشايشگر مهربان از محمد رسول خدا به نجاشى بزرگ حبشه، درود بر هر كسى كه از هدايت پيروى كند من براى تو نخست خداوندى را ستايش مى‌كنم كه خدايى جز او نيست، پادشاه پاك و منزه و امان‌دهنده و نگهبان و گواهى مى‌دهم كه عيسى بن مريم روح و كلمه خداست كه آن را به مريم باكره پاك‌دامن القاء فرموده است، مريم از روح و نفخه الهى به او باردار شد همچنان كه خداوند آدم را به قدرت خويش آفريد.
    مستوفی گوید: به سال هشتم نجاشی پادشاه حبشه درگذشت. پیغمبر (صلّی‌الله علیه وآله) در مدینه برو نماز غایب کرد و حق تعالی حجاب از پیش برداشت تا صحابه در مدینه او را در حبشه خفته دیدند <ref> لغت نامه دهخدا ذیل واژه حبشه به نقل از تاریخ گزیده </ref>.
    ==جستارهای وابسته==
    *[[اتیوپی]]
    *[[آفریقا]]


    و سپس تو را به سوى خداوند يكتا كه شريكى ندارد و به فرمانبرى او فرامى‌خوانم و از تو دعوت مى‌كنم كه از من پيروى كنى و به آنچه به من وحى شده است، يقين پيدا كنى كه من رسول خدايم و تو و سپاهيانت را به خداى عزوجل فرامى‌خوانم، همانا تبليغ و خيرخواهى كردم. اندرزم را بپذير. درود بر هر كس كه هدايت را پيروى كند. محمد رسول الله


    نجاشی نامه پیامبر را بوسيد و بر سر و چشم گذاشت و به نشانه تواضع از تخت پايين آمد و به يگانگى خدا و رسالت پيامبر صلی الله علیه و آله شهادت داد.[۹]
    == پانویس==
    {{پانویس}}


    مستوفی گوید: به سال هشتم نجاشی پادشاه حبشه درگذشت. پیغمبر صلی الله علیه و آله در مدینه برو نماز غایب کرد و حق تعالی حجاب از پیش برداشت تا صحابه در مدینه او را در حبشه خفته دیدند.[۱۰]
    {{شهرها}}


     
    [[رده:شهرها]]
    =پانویس=
    [[رده:شهرهای اسلامی]]
     
    [[آفریقا]]
    [[رده: شهرهای اسلامی]]
    <references />

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۹

    حبشه
    حبشه.jpg
    نام رایجاتیوپی

    حبشه نام تاریخی کشور اتیوپی در نزد مسلمانان است. مهاجرت مسلمانان به حبشه و نامه پیامبر به پادشاه حبشه از جمله وقایع تاریخ اسلام مربوط با حبشه است.

    موقعیت و حدود جغرافیائی

    این کشور سرزمینی کهن در مشرق قاره آفریقا است. از طرف باختر محدود است به سودان و از جنوب به کنیا و از خاور به اریتره ایتالیائی و جیبوتی و سومالی که در کنار دریای سرخ و خلیج عدن امتداد یافته‌اند[۱].

    این کشور سابقه هزاران ساله دارد. یونانیان از همان زمان‌ها آن را اتیوپی می‌نامیدند و در نزد مسلمانان حبشه نام داشت[۲].

    تاریخچه

    ظاهراً نام حبش بر قومی در جنوب سرزمین اعراب اطلاق می‌شد که به قسمت غربی یمن (تهامه) و از آنجا به آفریقا رفتند و با کوشی‌های جنوب آفریقا ــ که در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق حبشه به قسمت هایی که امروزه کنیا و تانزانیا خوانده می‌شود وارد شده بودند ــ درآمیختند[۳]. آداب و اساطیر آنها نشان می‌دهد که تأسیس امپراطوری حبشه در زمان منلیک اول پسر سالومون (سلیمان) و ملکه سبا است.[۴].

    در 341 میلادی عزانا یا عیزنا، از پادشاهان معروف اکسوم، پس از آن که مسیحی شد، دین مسیحیت را در مملکت خود رسمی کرد. می‌توان گفت: حبشه اولین کشور آفریقایی بود که در آن مسیحیت دین رسمی شد؛ سکه‌های یافته شده در حبشه نیز حاکی از رواج مسیحیت در نیمه اول قرن چهارم است..[۵].

    سلطه حبشی ها بر یمن

    به دستور "کنستانتین دوم"، ‌"نجاشی عیزان" در سال 378م. ‌به یمن حمله برد و توانست به سرعت آن را تصرف کرده، ‌خود را شاه «اکسوم»، «حمیر»، «ریدان»، «سبأ» و «سلحن» بنامد؛ اما این پیروزی چندان طول نکشید و یمنی‌ها توانستند در سال 387م. به رهبری "تبع کرب" و "یهأمن" حبشی‌ها را شکست داده و از یمن بیرون کنند.

    در سال 523م. نیز یمن صحنه جنگ دیگری بین حبشیان و یمنی‌ها بود. در این سال "نجاشی کالب"(کلب) در پی واقعه «اخدود» به دستور "یوستینیوس اول" امپراطور روم ‌که به شدت از عمل "ذونواس" ‌حاکم یهودی یمن در کشتار مسیحیان نجران به خشم آمده بود بار دیگر به یمن حمله برد و آنجا را به تصرف خود درآورد. سلطه حبشی‌ها بر یمن هفتاد و دو سال به درازا کشید[۶].

    روابط اسلام با حبشه

    نفوذ مسیحیت در حبشه نظر دولت حبشه را به جنبش اسلام مساعد کرده بود. پادشاه مسیحی حبشه به نهضت خداپرستی در میان عربان وحشی و بت‌پرست جزیرةالعرب به نظر احترام می‌نگریست مخصوصاً در آغاز امر که اسلام فقط در مقابل بت‌پرستی قیام کرده و جنبه مخالفتی با ادیان دیگر نداشت[۷].

    در سال پنجم بعثت، زمانی که آزار و اذیت به اصحاب پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) شدت گرفت، آن حضرت گروهی از آنان را به‌ همراه پسرعموی خود، جعفر بن ابی‌طالب، به حبشه فرستاد. این واقعه به «مهاجرت نخست مسلمانان» معروف است. مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به مدینه به‌ وقوع پیوست؛ تعداد مسلمانان در هجرت نخست یازده مرد و چهار زن‌ و در نوبت دیگر 82 و به قولی 83 مرد بود که عمار نیز با آنان به حبشه رفت [۸].

    در سال ششم هجری پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) نامه‌ای برای اصحم نجاشی ملک حبشه نوشت و او را به آئیین پاک خود دعوت نمود. محتوای نامه پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به پادشاه حبشه چنین بود:

    به نام خداوند بخشایشگر مهربان از محمد رسول خدا به نجاشی بزرگ حبشه، درود بر هر کسی که از هدایت پیروی کند من برای تو نخست خداوندی را ستایش می‌کنم که خدایی جز او نیست، پادشاه پاک و منزه و امان‌دهنده و نگهبان و گواهی می‌دهم که عیسی بن مریم روح و کلمه خداست که آن را به مریم باکره پاک‌دامن القاء فرموده است، مریم از روح و نفخه الهی به او باردار شد همچنان که خداوند آدم را به قدرت خویش آفرید.

    و سپس تو را به سوی خداوند یکتا که شریکی ندارد و به فرمانبری او فرامی‌خوانم و از تو دعوت می‌کنم که از من پیروی کنی و به آنچه به من وحی شده است، یقین پیدا کنی که من رسول خدایم و تو و سپاهیانت را به خدای عزوجل فرامی‌خوانم، همانا تبلیغ و خیرخواهی کردم. اندرزم را بپذیر. درود بر هر کس که هدایت را پیروی کند. محمد رسول الله

    نجاشی نامه پیامبر را بوسید و بر سر و چشم گذاشت و به نشانه تواضع از تخت پایین آمد و به یگانگی خدا و رسالت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) شهادت داد[۹].

    مستوفی گوید: به سال هشتم نجاشی پادشاه حبشه درگذشت. پیغمبر (صلّی‌الله علیه وآله) در مدینه برو نماز غایب کرد و حق تعالی حجاب از پیش برداشت تا صحابه در مدینه او را در حبشه خفته دیدند [۱۰].

    جستارهای وابسته


    پانویس

    1. ↑ لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حبشه قابل دسترس در سایت واژه یاب
    2. ↑ آشنایی با کشور اتیوپی (حبشه)، سایت دانش آن لاین
    3. ↑ دانشنامه جهان اسلام، مدخل حبشه از بهزاد لاهوتی.
    4. ↑ لغت نامه دهخدا، ذیل واژه حبشه قابل دسترس در سایت واژه یاب
    5. ↑ دانشنامه جهان اسلام، مدخل حبشه از بهزاد لاهوتی
    6. ↑ سید علی اکبر حسینی، حبشه، دانشنامه پژوهه
    7. ↑ لغت نامه دخدا، ذیل واژه حبشه
    8. ↑ تاریخ توصیفی - تحلیلی صدر اسلام‌، ابراهیم‌ سید علوی، ص 122
    9. ↑ باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن‌، عبدالکریم‌ بی آزار شیرازی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی‌، تهران، 1380، ص 474
    10. ↑ لغت نامه دهخدا ذیل واژه حبشه به نقل از تاریخ گزیده

    آفریقا

    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=حبشه&oldid=219507»