اصحاب طاعه لایراد الله بها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
«اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه های منشعب از [[اباضیه]] است. | «اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه های منشعب از [[اباضیه]] است. | ||
==مبانی اعتقادی== | ==مبانی اعتقادی== | ||
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت [[خداوند]] نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند، می باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» <ref>ر.ک.همان</ref>در جای دیگر آمده است:اين فرقه معتقد بودند كه بسيارى از طاعت ها است كه صاحبان آن بدان طاعت ها رضاى خداى را اراده نكنند، و اين طاعت ها در نزد [[ابو الهذيل]] و پيروان قدرى او درست است. آن ها معتقدند که اين طاعت ها اگر چه به [[قصد قربت]] نباشد، صحيح است. <ref>ر. ک. محمد جواد مشکور، [[فرهنگ فرق اسلامی]]، [[مشهد]]، انتشارات [[آستان قدس رضوی]]، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش اندک.</ref> | دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت [[خداوند]] نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند، می باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» <ref>ر.ک.همان</ref>در جای دیگر آمده است:اين فرقه معتقد بودند كه بسيارى از طاعت ها است كه صاحبان آن بدان طاعت ها رضاى خداى را اراده نكنند، و اين طاعت ها در نزد [[ابو الهذيل]] و پيروان قدرى او درست است. آن ها معتقدند که اين طاعت ها اگر چه به [[قصد قربت]] نباشد، صحيح است. <ref>ر. ک. محمد جواد مشکور، [[فرهنگ فرق اسلامی]]، [[مشهد]]، انتشارات [[آستان قدس رضوی]]، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش اندک.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۴
«اصحاب طاعه لایراد الله بها» از فرقه های منشعب از اباضیه است.
مبانی اعتقادی
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، یا قائلان به طاعتی که مقصود از آن اطاعت خداوند نباشد، یعنی رضای خدا را با آن نخواهند، می باشند. مقصود این گروه آن است که اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است» [۱]در جای دیگر آمده است:اين فرقه معتقد بودند كه بسيارى از طاعت ها است كه صاحبان آن بدان طاعت ها رضاى خداى را اراده نكنند، و اين طاعت ها در نزد ابو الهذيل و پيروان قدرى او درست است. آن ها معتقدند که اين طاعت ها اگر چه به قصد قربت نباشد، صحيح است. [۲]
پانویس
- ↑ ر.ک.همان
- ↑ ر. ک. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش اندک.