بشاریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «بشّاريه‏ از «غلاة» شيعه و پيرو بشّار شعيرى كوفى بودند. ==بشار شعیری== ابواسما...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۸

بشّاريه‏ از «غلاة» شيعه و پيرو بشّار شعيرى كوفى بودند.

بشار شعیری

ابواسماعیل بشار شعیری کوفی، به دهقان نیز خوانده شده است. [۱] و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است، به همین نام معروف شده است.[۲] او در دوران امام صادق(علیه‌السّلام)اعتقادات باطل را ترویج می کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غلات آن زمان چون مغیره، ابوالخطاب، سری، بزیع، حمزه بریری و صائد نهدی به گزافه گویی پرداخت و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه علیاویه بوده و در بخشی از عقاید غلو آمیز نیز معتقد به گزافه گوئی‌های ابوالخطاب از سران غلات بوده است. [۳]


وى فروشنده جو بود و در گفتار با «علياويه» هم داستان بود و مى‏ گفت كه: على (ع) از خدايى بگريخت و در خانواده خاندان علوى هاشمى جاى گرفت و محمد (ص) بنده و رسول او بود، و چهار شخص را كه على (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسين (ع) باشند مظهر خدا مى‏دانست. او مى‏گفت كه: حسن (ع) و حسين (ع) جعلى هستند و در حقيقت على (ع) است زيرا او نخستين ايشان بود. آنان منكر پيغمبرى محمد (ص) بودند و مى‏گفتند كه: محمد (ص) بنده على (ع) بود و على (ع) پروردگار است و با «مجسمه» و «علياويه» در تعطيل و تناسخ همداستان بودند. «علياويه» گويند: چون بشّار شعيرى منكر خدايى محمد (ص) شد و پيغمبرى سلمان را انكار نمود بصورت مرغى مسخ شد كه او را علياء خوانند و او در درياست و از اين جهت اين فرقه را «عليائيه» نيز خوانند. امام جعفر صادق (ع) درباره بشّار فرمود كه: بشّار شعيرى شيطان بن شيطان است كه از دريا بيرون آمده تا مردم را بفريبد. بشّار در حوالى سال 180 هجرى در گذشت. سعد بن عبد اللّه روايت مى‏كند كه ابو عبد اللّه جعفر بن محمد (ع)، بشّار را گفت: از پيش من دور شو خدا تو را لعنت كند. اميدوارم كه سقف هيچ خانه‏اى بر تو سايه نياندازد، چون يكى از اصحاب امام به كوفه مى‏رفت، او را فرمود: چون به كوفه رسيدى بشّار را بگو كه جعفر به تو مى‏گويد: اى كافر، اى فاسق، اى مشرك، من از تو برى هستم. رجال كشى، ص 55.


فرهنگ فرق اسلامى متن 102 بشاريه ..... ص : 102

  1. حلی، ابن داود، رجال ابن داود، ص۳۰۳، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۰ ه ق.
  2. کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۳۹۸، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.
  3. علامه مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۲۵، ص۳۰۵، لبنان، بیروت، موسسة الوفاء، ۱۴۰۴ه ق.