قزلباشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «قزلباشيه يا صاحبان عمامه سرخ كه در آغاز شعار شاه اسماعيل صفوى و لشكريان او بو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
قزلباشيه يا صاحبان عمامه سرخ كه در آغاز شعار شاه اسماعيل صفوى و لشكريان او بود و آن رمزى از تاج سرخ سلطان حيدر است كه دوازده ترك به نشانه دوازده امام داشت.
قزلباشيه يا صاحبان عمامه سرخ که در آغاز شعار [[شاه اسماعيل صفوى]] و لشکريان او بود و آن رمزى از تاج سرخ سلطان حيدر است که دوازده ترک به نشانه دوازده امام داشت.


==پراکندگی جغرافیایی==
==پراکندگی جغرافیایی==
آنان در آناطولى پراكنده‏اند و مذهب شان تركيبى از عقايد «نصيريه» است و نژاد آن ها مخلوطى از كرد و ترك مى ‏باشد.
آنان در آناطولى پراکنده‌‏اند و مذهب شان ترکيبى از عقايد «نصيريه» است و نژاد آن ها مخلوطى از کرد و ترک مى ‏باشد.


==آداب و رسوم==
==آداب و رسوم==
قزلباشیه موس سر را نمى ‏تراشند و ريش ها را  بلند می کنند و نماز پنج‏ گانه را به جا نمی آورند و ماه رمضان روزه نمى‏ گيرند، تنها دوازده روز از آغاز ماه محرم را روزه مى ‏گيرند و بر شهادت امام حسن و امام حسين مى ‏گريند.
قزلباشیه موس سر را نمى‌‏تراشند و ريش ها را  بلند می کنند و نماز پنج‏ گانه را به جا نمی آورند و ماه رمضان روزه نمى‏ گيرند، تنها دوازده روز از آغاز ماه محرم را روزه مى ‏گيرند و بر شهادت امام حسن و امام حسين مى ‏گريند.


==اعقتادات==
==اعقتادات==
ايشان معتقدند كه خدا در على (ع) تجسّم يافت چنان كه پيش از وى در بدن قدّيسان ديگر چون عيسى (ع) و موسى (ع) و داوود (ع) حلول كرده بود.
ايشان معتقدند که خدا در على (ع) تجسّم يافت چنان که پيش از وى در بدن قدّيسان ديگر چون عيسى (ع) و موسى (ع) و داوود (ع) حلول کرده بود.
عيسى و مريم علیهما السلام را مظهر الوهيت مى‏دانند و از بين نمازها، نماز شب را با آواز مى‏خوانند و گاهى با نواختن آلات موسيقى برگزار مى‏كنند و حضرت على ، حضرت عيسى، حضرت موسى و حضرت داوود علیهم السلام را مورد تقديس قرار مى ‏دهند.از جمله عبادات ايشان، شب چراغ ‏كشان است كه آن را به تركى «چراغى سونديران» گويند و در آن تاريكى بر گناهان خود مى ‏گريند و اظهار پشيمانى مى‏ كنند. سپس تكه‏ اى نان و كاسه ‏اى از شراب گرفته، نان را در آن مى ‏اندازند و بين حاضران تقسيم مى‏ كنند. کردهای قزلباش، گوسفندى را ذبح كرده و گوشتش را با نان و شراب بين مردم تقسيم مى‏ كنند.
عيسى و مريم علیهما السلام را مظهر الوهيت مى‏‌دانند و از بين نمازها، نماز شب را با آواز مى‏‌خوانند و گاهى با نواختن آلات موسيقى برگزار مى‏‌کنند و حضرت على ، حضرت عيسى، حضرت موسى و حضرت داوود علیهم السلام را مورد تقديس قرار مى ‏دهند. از جمله عبادات ايشان شب چراغ ‏کشان است که آن را به ترکى «چراغى سونديران» گويند و در آن تاريکى بر گناهان خود مى ‏گريند و اظهار پشيمانى مى‏ کنند. سپس تکه‏ اى نان و کاسه ‏اى از شراب گرفته، نان را در آن مى ‏اندازند و بين حاضران تقسيم مى‏ کنند. کردهای قزلباش، گوسفندى را ذبح کرده و گوشتش را با نان و شراب بين مردم تقسيم مى‏ کنند.
به روحانيون خود «دده» مى‏گويند و معتقدند كه دده ها، واسطه‏ اى بين خدا و انسان اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 361  با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
به روحانيون خود «دده» مى‏‌گويند و معتقدند که دده ها، واسطه‏ اى بين خدا و انسان اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 361  با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>


==پانویس==  
==پانویس==  
خط ۱۶: خط ۱۶:
[[رده: کلام اسلامی]]
[[رده: کلام اسلامی]]
[[رده: فرقه های دینی ]]
[[رده: فرقه های دینی ]]
<references />

نسخهٔ ‏۲۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۸

قزلباشيه يا صاحبان عمامه سرخ که در آغاز شعار شاه اسماعيل صفوى و لشکريان او بود و آن رمزى از تاج سرخ سلطان حيدر است که دوازده ترک به نشانه دوازده امام داشت.

پراکندگی جغرافیایی

آنان در آناطولى پراکنده‌‏اند و مذهب شان ترکيبى از عقايد «نصيريه» است و نژاد آن ها مخلوطى از کرد و ترک مى ‏باشد.

آداب و رسوم

قزلباشیه موس سر را نمى‌‏تراشند و ريش ها را بلند می کنند و نماز پنج‏ گانه را به جا نمی آورند و ماه رمضان روزه نمى‏ گيرند، تنها دوازده روز از آغاز ماه محرم را روزه مى ‏گيرند و بر شهادت امام حسن و امام حسين مى ‏گريند.

اعقتادات

ايشان معتقدند که خدا در على (ع) تجسّم يافت چنان که پيش از وى در بدن قدّيسان ديگر چون عيسى (ع) و موسى (ع) و داوود (ع) حلول کرده بود. عيسى و مريم علیهما السلام را مظهر الوهيت مى‏‌دانند و از بين نمازها، نماز شب را با آواز مى‏‌خوانند و گاهى با نواختن آلات موسيقى برگزار مى‏‌کنند و حضرت على ، حضرت عيسى، حضرت موسى و حضرت داوود علیهم السلام را مورد تقديس قرار مى ‏دهند. از جمله عبادات ايشان شب چراغ ‏کشان است که آن را به ترکى «چراغى سونديران» گويند و در آن تاريکى بر گناهان خود مى ‏گريند و اظهار پشيمانى مى‏ کنند. سپس تکه‏ اى نان و کاسه ‏اى از شراب گرفته، نان را در آن مى ‏اندازند و بين حاضران تقسيم مى‏ کنند. کردهای قزلباش، گوسفندى را ذبح کرده و گوشتش را با نان و شراب بين مردم تقسيم مى‏ کنند. به روحانيون خود «دده» مى‏‌گويند و معتقدند که دده ها، واسطه‏ اى بين خدا و انسان اند. [۱]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 361 با ویرایش و اصلاح عبارات.