باجوان: تفاوت میان نسخه‌ها

با جوان یا باجوران‏ از فرق «غلاة» بوده و در شمال عراق ساكن هستند.

برخی از افراد چون عبدالمنعم حفنی این فرقه را به نام « باجوانیه» ضبط کرده اند.<ref>حفنی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص 150</ref>لازم به ذکر است که داوود چلبی در مقدمه کتاب الشبک <ref> صراف احمد حامد، مقدمه داود چلبی، ص11</ref> نام فرقه مذکور را باجوان (به حذف راء) نوشته است در حالی که در متن اصلی کتاب الشبک، این کلمه همراه با راء یعنی باجوران ذکر شده و حرف جیم  با حرکتی بین فتحه و ضمه آمده است. با این حال، احمد حامد الصراف در کتاب الشبک، با حروف انگلیسی تلفظ این نام را Badjoran ضبط کرده است.<ref>صراف احمد حامد، الشبک، ص 222</ref> این فرقه، دین و آیینی به نام اللاهی داشته و در روستا های اطراف موصل و در مناطقی از ایران که در کنار مرز این کشور با ترکیه واقع شده، سکونت دارند.از مضامین کتاب الشبک معلوم می شود که فرقه مجاور آن ها یعنی [[فرقه شبک]]، به شیعه نزدیک تر هستند. داوود چلبی در مقدمه کتاب الشبک، باجوران را از [[اهل سنت]] دانسته، اما به نظر می رسد آن ها نه [[شیعه]] هستند و نه [[سنّی]].

این فرقه در عقاید، با اختلاف های جزیی به فرقه شبک شباهت دارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول ،  ص 94 </ref> <ref>مظفر محمد حسین، تاریخ شیعه ص 170</ref> آنان خدا را به یگانگی می شناسند و [[پیامبران]] را نیز دوست دارند؛ اما در میان پیامبران، به [[حضرت اسماعیل]] بیشتر احترام می کنند. در نگاه این فرقه، شراب  حلال است. هر شش یا هفت خانوار باجوان تحت نظر یک رییس است که ایشان مخارج او را بر عهده دارند. [[روزه]] نزد آن ها حرام است و ابداً نمازهای متداول را نمی شناسند، بلکه نمازی مخصوص به خود دارند. در بعضی از اعیاد، محفل دینی دارند که در آن روز رئیس، با کسانی  که زیر نظر او هستند دیدار می کند با این توضیح که از آنان تخم مرغ هایی می گیرد و در خانه خود جمع می کند. بعد آن ها را پوست کنده و هریک را به هفت قسمت می کند و در ظرفی نهاده و درحالی که حاضرین شراب می نوشند، رئیس بر این تخم مرغ ها دعا می خواند. در ضمن این دعا خوانده می شود که این تخم مرغ ها قربانی اسماعیل اند و مبادا کسی جسارت ورزیده و پیش از اقرار به گناهان خود، نزدیک این غذا شود. در این وقت هر یک از حاضرین به گناهان خود اقرار کرده و سپس غذا را می خورند. و این، نمازی است که مخصوص آن ها است. همچنین از فرائض دینی آن ها عزاداری برای [[امام حسین (علیه السلام)]] در ایام [[عاشورا]] می باشد.<ref>صراف، احمد حامد، الشبک، ص 222</ref>