بکتاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بَکتاشیه''' طریقتی است که پیروانش خود را منسوب به حاجی بکتاش ولی زاهد خراسانی می‌دانند. وی در نیشابور به دنیا آمد و نزد [[على احمد | '''بَکتاشیه''' طریقتی است که پیروانش خود را منسوب به حاجی بکتاش ولی زاهد خراسانی می‌دانند. وی در نیشابور به دنیا آمد و نزد [[على احمد یسوى|على احمد یسوى]] درس خواند و در سال 738 هجرى در گذشت. | ||
==تاریخچه و عقاید== | ==تاریخچه و عقاید== | ||
طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادى در اناتولى یعنى [[ | طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادى در اناتولى یعنى [[آسیاى صغیر|آسیاى صغیر]] رواج فراوان یافت و عقاید ایشان شبیه «[[قزلباشی|قزلباشی]]ه» و «شبک» و «على الهیان» کرد است. با این که بیشتر «بکتاشیه» خود را از [[اهل سنت و جماعت]] مى دانند ولى اعمال و رفتار ایشان بر خلاف آن طایفه است و بیشتر به «[[غلاة]]» شیعه شباهت دارد و به امامت [[ائمه اثنى عشر]] اعتقاد دارند و و [[چهارده معصوم]] (ع) را به بزرگى مى ستایند.در عین حال عقاید مسیحیان نیز در ایشان تأثیر کرده است و معتقد به تثلیث اللّه و [[محمد (ص)]] و [[على (ع)]] هستند و مانند [[مسیحیان|مسیحیان]] [[عشاى ربّانى]] به جاى مى آورند. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref> | ||
==آداب و رسوم== | ==آداب و رسوم== | ||
پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى گذارند و در پیش شیخ خود که او را «بابا» مى خوانند به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى کنند. نوشیدن شراب در نزد ایشان حرام نیست و زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و فضل اللّه حروفى را که پیشواى «[[ | پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى گذارند و در پیش شیخ خود که او را «بابا» مى خوانند به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى کنند. نوشیدن شراب در نزد ایشان حرام نیست و زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و فضل اللّه حروفى را که پیشواى «[[حروفیان|حروفیان]]» بود محترم مى شمارند و کتاب «جاویدان نامه» او را از [[کتب مقدس]] مى شمارند و این کتاب را به فارسى «عشق نامه» و به ترکى «فرشته اوقلى» مى نامند.جامه «بکتاشیه» عبایى سفید و کلاهى سیاه چند گوش مثلث شکل است که گاهى عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنى عشر به دوازده ترک مى رسد و شیخ ایشان داراى عمامه اى سبز است. «بکتاشیه» بر گردن خود گردن بندى از سنگ دارند که آن را تسلیم تاش یعنى سنگ تسلیم می خوانند و تبرزینى دو دم و عصایى دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند، گوشواره هایى به گوش مى آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند.حاج بکتاش را پیر اوّل می خوانند و پیروان او فرزند حاج بکتاش را «اوغلرى» یعنى پسران حاج بکتاش می نامند.ایشان عبادات شریعت اسلام را که نماز و روزه و حج و زکات باشد به جاى نمى آورند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 103</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۰۶
بَکتاشیه طریقتی است که پیروانش خود را منسوب به حاجی بکتاش ولی زاهد خراسانی می‌دانند. وی در نیشابور به دنیا آمد و نزد على احمد یسوى درس خواند و در سال 738 هجرى در گذشت.
تاریخچه و عقاید
طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادى در اناتولى یعنى آسیاى صغیر رواج فراوان یافت و عقاید ایشان شبیه «قزلباشیه» و «شبک» و «على الهیان» کرد است. با این که بیشتر «بکتاشیه» خود را از اهل سنت و جماعت مى دانند ولى اعمال و رفتار ایشان بر خلاف آن طایفه است و بیشتر به «غلاة» شیعه شباهت دارد و به امامت ائمه اثنى عشر اعتقاد دارند و و چهارده معصوم (ع) را به بزرگى مى ستایند.در عین حال عقاید مسیحیان نیز در ایشان تأثیر کرده است و معتقد به تثلیث اللّه و محمد (ص) و على (ع) هستند و مانند مسیحیان عشاى ربّانى به جاى مى آورند. [۱]
آداب و رسوم
پیروان این فرقه بر سر سفره خود شراب و نان و پنیر مى گذارند و در پیش شیخ خود که او را «بابا» مى خوانند به گناهان خویش اعتراف و از او طلب آمرزش مى کنند. نوشیدن شراب در نزد ایشان حرام نیست و زنان شان حجاب ندارند و به اسرار اعداد و حروف اعتقاد دارند و فضل اللّه حروفى را که پیشواى «حروفیان» بود محترم مى شمارند و کتاب «جاویدان نامه» او را از کتب مقدس مى شمارند و این کتاب را به فارسى «عشق نامه» و به ترکى «فرشته اوقلى» مى نامند.جامه «بکتاشیه» عبایى سفید و کلاهى سیاه چند گوش مثلث شکل است که گاهى عدد اضلاع آن به احترام ائمه اثنى عشر به دوازده ترک مى رسد و شیخ ایشان داراى عمامه اى سبز است. «بکتاشیه» بر گردن خود گردن بندى از سنگ دارند که آن را تسلیم تاش یعنى سنگ تسلیم می خوانند و تبرزینى دو دم و عصایى دراز دارند. جوانانی از ایشان که همسر ندارند، گوشواره هایى به گوش مى آویزند تا از کسانی که همسر دارند تشخیص داده شوند.حاج بکتاش را پیر اوّل می خوانند و پیروان او فرزند حاج بکتاش را «اوغلرى» یعنى پسران حاج بکتاش می نامند.ایشان عبادات شریعت اسلام را که نماز و روزه و حج و زکات باشد به جاى نمى آورند.[۲]