ابوجعفر بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!أبو جعفر أحمد بن حمدان بن | !أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبو جعفر أحمد بن حمدان بن | '''أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود.ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است <ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص254-257</ref> و الذهبی وی را چنین توصیف می کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبو عثمان الحیری در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref> ، عبدالله بن هاشم طوسی ، عبدالرحمان بن بیش ، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور | احمد بن الازهر <ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=2898&bk_no=60&flag=1 ابن حمدان]</ref> ، عبدالله بن هاشم طوسی ، عبدالرحمان بن بیش ، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیى بن أبی میسرة،أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
أبو عثمان | أبو عثمان الحیری،أبو علی الحسین بن علی الحافظ، عبد الله بن سعد، أبو الولید حسان بن محمد، أبو العباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره ها برده اند. | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۷
| نام | أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوجعفر بن حمدان |
| درگذشت | 311ق |
أبو جعفر أحمد بن حمدان بن علی بن سنان الحیری النیشابوری از علمای اهل سنت و از شیوخ برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود.ابوعبدالرحمان سلمی در مورد وی گفت که او "یکی از بزرگان مشایخ و علمای نیشابور" است [۱] و الذهبی وی را چنین توصیف می کند: «الإمام الحافظ الزاهد القدوة، المُجاب الدعوة، شیخ الإسلام» أبو عثمان الحیری در مورد او می گوید: "هر کس دوست دارد با مسیر سلوکی خائفان درگاه الهی آشنا شود باید به ابوجعفر نگاه کند." وی در سال 240 هجری قمری متولد شد و در سال 311 هجری قمری درگذشت و جانشین او دو پسرش که در زمانه خود از مشاهیر بودند یعنی : شیخ خوارزم ابوالعباس بن حمدان و مسند نیشابور ابوعمرو بن حمدان شدند.
اساتید
احمد بن الازهر [۲] ، عبدالله بن هاشم طوسی ، عبدالرحمان بن بیش ، محمد بن یحیی الظالی و بعد از آنها در شهر نیشابور أبی یحیى بن أبی میسرة،أبی عمرو بن أبی غرزة الغفاری، إسماعیل القاضی، عثمان بن سعید الدارمی، الحسن بن علی بن زیاد و معاذ بن نجدة را شاگردی کرده است.
شاگردان
أبو عثمان الحیری،أبو علی الحسین بن علی الحافظ، عبد الله بن سعد، أبو الولید حسان بن محمد، أبو العباس بن عقدة و دو پسرش؛ همچنین أبا عثمان الحیری و أبا حفص النیشابوری از او بهره ها برده اند.
گفتارها
گستاخی و تکبر مطیعان بر فرمانی که به آنها داده شده در اطاعتشان بدتر از خود نافرمانی آنهاست و برای آنها مضر است.
غفلت شما از توبه از گناهی که مرتکب شده اید بدتر است.
زیبایی یک انسان در گفتار خوب اوست و کمال او در صداقت اعمال اوست [۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص254-257
- ↑ ابن حمدان
- ↑ ابوجعفر بن حمدان