بسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بسلمیه''' یا خلالیه از فرق «[[راوندیه|راوندیه]]» یعنى شیعیان آل عباس هستند. | |||
==موسس== | ==موسس== | ||
موسس این فرقه شخصی به نام حفص بن | موسس این فرقه شخصی به نام حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایه های قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقش موثری داشت، حفص بن | از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایه های قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقش موثری داشت، حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی گرایش شیعی داشت و در ابتدا تصمیم داشت خلافت را به اولاد [[امام علی علیه‌السلام]] برگرداند. | ||
<ref> دینوری ابن قتيبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر | <ref> دینوری ابن قتيبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که خطاب یکی به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و خطاب دیگری به [[امام صادق علیه‌السلام]] بود تا با آن‌ها بیعت كند. | ||
<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref>امام صادق | <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref>امام صادق علیه‌السلام با درایت خویش می‌‌دانست كه ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست. به همین دلیل در حضور پیک نامه ابو سلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابو سلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بن حسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و كشته شدن عبدالله و فرزندانش شد و <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref> پیش بینی امام صادق علیه‌السلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیك ابوسلمه به كوفه نرسیده بود كه ابوسلمه با ابوعباس بیعت كرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابن عباس به او بدبین شده سر انجام با نظر [[ابو مسلم خراسانی]] او را به قتل رساند. <ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 165.</ref> | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
بسلمیه معتقدند که [[امامت]] | بسلمیه معتقدند که [[امامت]] پس از [[حسنين|حسنین]] و [[محمد بن حنفيه|محمد بن حنفیه]] به ابو هاشم و [[ابو العباس سفاح]] مى رسد. آنان امامت را حق ابو سلمه حفص بن سلیمان خلال وزیر و صاحب و مؤسس خلافت عباسى مى دانستند و حتی هاشم بنى حكیم مقنع صاحب ماه نخشب، ابو سلمه را خدا مى دانست و مى گفت: | ||
بعد از ابو سلمه روح خدا در او «حلول» كرده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 102 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | بعد از ابو سلمه روح خدا در او «حلول» كرده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 102 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | [[رده: مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹
بسلمیه یا خلالیه از فرق «راوندیه» یعنى شیعیان آل عباس هستند.
موسس
موسس این فرقه شخصی به نام حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود.
تاریخچه
از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایه های قدرت عباسیان در عراق نقش موثری داشت، حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی گرایش شیعی داشت و در ابتدا تصمیم داشت خلافت را به اولاد امام علی علیه‌السلام برگرداند. [۱]اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که خطاب یکی به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و خطاب دیگری به امام صادق علیه‌السلام بود تا با آن‌ها بیعت كند. [۲]امام صادق علیه‌السلام با درایت خویش می‌‌دانست كه ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست. به همین دلیل در حضور پیک نامه ابو سلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابو سلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بن حسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و كشته شدن عبدالله و فرزندانش شد و [۳] پیش بینی امام صادق علیه‌السلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیك ابوسلمه به كوفه نرسیده بود كه ابوسلمه با ابوعباس بیعت كرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.[۴] اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابن عباس به او بدبین شده سر انجام با نظر ابو مسلم خراسانی او را به قتل رساند. [۵]
اعتقادات
بسلمیه معتقدند که امامت پس از حسنین و محمد بن حنفیه به ابو هاشم و ابو العباس سفاح مى رسد. آنان امامت را حق ابو سلمه حفص بن سلیمان خلال وزیر و صاحب و مؤسس خلافت عباسى مى دانستند و حتی هاشم بنى حكیم مقنع صاحب ماه نخشب، ابو سلمه را خدا مى دانست و مى گفت: بعد از ابو سلمه روح خدا در او «حلول» كرده است. [۶]
پانویس
- ↑ دینوری ابن قتيبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 162.
- ↑ مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.
- ↑ مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.
- ↑ مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.
- ↑ دینوری ابن قتیبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 165.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 102 با ویرایش و اصلاح عبارات.