۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ك' به 'ک'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
=تولد محمدتقی مجلسی= | =تولد محمدتقی مجلسی= | ||
محمد تقی در سال 1003 ق. در شهر بزرگ و زیبای [[اصفهان]]، پایتخت [[صفویه]]، چشم به دنیا گشود. به | محمد تقی در سال 1003 ق. در شهر بزرگ و زیبای [[اصفهان]]، پایتخت [[صفویه]]، چشم به دنیا گشود. به مبارکی نهمین [[امام معصوم]] او را محمد تقی نام نهادند. آوای [[اذان]] و [[اقامه]] اولین کلماتی بود که در گوش او طنین افکند. بدین گونه آغاز زندگی او با نوای توحید و رسالت قرین شد. | ||
کودکی محمد تقی در محیطی آکنده از صفا و عشق به دین و پیشوایان دین سپری شد. از همین رو فطرت خداجوی او مجال رشد یافت و احساسات و عواطفش با حب [[آل محمد (ص)]] شکل گرفت. پدرش [[ملا علی مجلسی]] فاضلی دانش دوست بود و خود از راویان احادیث [[اهل بیت(ع)]] به شمار می‌آمد. ذوق و قریحة شعر گویی او شهرت داشت و به «مجلسی» تخلص می‌کرد و گویا از همین رو، مجلسی نام گرفته بود. <ref>مرآة الاحوال، نقل از بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، ج 102، ص 105</ref> | |||
=تحصیل محمدتقی مجلسی= | =تحصیل محمدتقی مجلسی= | ||
گامهای بعدی تحصیل و دانش را تحت نظر پدرش استوارتر برداشت و پس از آن با استادان بزرگ حوزه اصفهان آشنا شد و به راهنمایی پدرش به درس [[علامه مولا عبدالله شوشتری]] ( | گامهای بعدی تحصیل و دانش را تحت نظر پدرش استوارتر برداشت و پس از آن با استادان بزرگ حوزه اصفهان آشنا شد و به راهنمایی پدرش به درس [[علامه مولا عبدالله شوشتری]] (یکی از علمای بزرگ حوزة اصفهان) راه یافت. | ||
علامه مولا عبدالله شوشتری از تربیت یافتگان [[حوزة نجف]] بود | علامه مولا عبدالله شوشتری از تربیت یافتگان [[حوزة نجف]] بود که پس از طی مراحل عالی علمی به اصفهان مهاجرت و در آنجا اقامت کرده بود. محمد تقی سالها همراه این استاد بود و [[فقه]]، [[حدیث]]، [[اصول فقه]]، [[کلام]] و [[تفسیر]] را نزد وی آموخت و تحصیل علم حدیث و روایت را بیشتر مدیون او بود. خود سالها بعد در این باره می‌نویسد: «او بزرگ استاد ما و بزرگ استاد شیعه در عصر خویش بود. وی علامه‌ای محقق و دقیق و زاهدی عابد و با ورع بود. بیشتر مطالب این کتاب (روضة المتقین که کتابی روایی است) از افادات اوست ... .» | ||
می‌توان گفت | می‌توان گفت که نشر فقه و حدیث در آن دوران در اصفهان به وسیلة او صورت گرفت. <ref> روضة المتقین، محمد تقی مجلسی، ج 14، ص 382</ref> | ||
پس از وفات استاد در سال 1021 ق. نزد فرزند او [[مولا حسنعلی شوشتری]]، | پس از وفات استاد در سال 1021 ق. نزد فرزند او [[مولا حسنعلی شوشتری]]، که او نیز از علمای برجسته و استاد بسیاری از مشاهیر حوزة اصفهان بود، به تحصیل پرداخت. | ||
همزمان دوران تحصیل نزد علامه عبدالله شوشتری به درس دانشور دیگری راه یافت و در نفس و وجود خویش سفری را آغاز نمود. این سیر انفسی به راهنمایی | همزمان دوران تحصیل نزد علامه عبدالله شوشتری به درس دانشور دیگری راه یافت و در نفس و وجود خویش سفری را آغاز نمود. این سیر انفسی به راهنمایی سالک و عارفی وارسته، فقیه و محدث بزرگ [[شیخ بهایی]] آغاز شد. | ||
از سالهای آغازین تحصیل، نسبت به [[عرفان]] جذبه‌ای شدید در محمد تقی وجود داشت. حس | از سالهای آغازین تحصیل، نسبت به [[عرفان]] جذبه‌ای شدید در محمد تقی وجود داشت. حس می‌کرد که فقه اصول و علوم متداول مدرسه‌ای عطش جانش را فرو نمی‌نشاند. شاید در سنین بلوغ این احساس در او شکل گرفته بود، اما همان‌گونه که مقتضای این سنین است آن احساس مبهم و درک خام را نمی‌توانست برای خود تبیین کند و با دیگران به وضوح درباره‌اش سخن بگوید. اما اینکه «چه کند و از کجا آغاز کند؟» برای او به مراتب مجهولتر بود. ولی پس از آشنایی با شیخ بهایی و حضور در درس وی گمشده خود را یافت. | ||
[[بهاء الدین محمد عاملی]]، معروف به شیخ بهایی در آن زمان از اساتید شاخص و برجستة حوزة اصفهان به شمار می‌رفت. جامعیت او در علوم مختلف شگفت‌آور بود، به طوری | [[بهاء الدین محمد عاملی]]، معروف به شیخ بهایی در آن زمان از اساتید شاخص و برجستة حوزة اصفهان به شمار می‌رفت. جامعیت او در علوم مختلف شگفت‌آور بود، به طوری که بر بیشتر علوم متداول تسلط داشت و در آنها صاحب تألیف بود. مجلسی بعدها دربارة این استادش می‌نویسد: «او بلند مرتبه و والا مقام بود و حافظه‌ای سرشار داشت. من کسی را مانند او در کثرت علوم و وفور فضل و بلندی مرتبه ندیده‌ام». <ref>بحارالانوار، ج 102، ص 111</ref> | ||
تواضع و آزاد منشی او در برابر شاگردان خویش، حتی | تواضع و آزاد منشی او در برابر شاگردان خویش، حتی کسانی چون محمد تقی جوان، بر جذابیت و محبوبیت او نزد محمد تقی افزوده بود. محمد تقی مجلسی خود نقل می‌کند آن هنگام که هنوز بالغ نشده بود در درس شیخ بر او اشکالی علمی وارد کرد و شیخ نیز پس از آنکه گفتار محمد تقی را حق یافت از نظر خود دست برداشت و آن سخن را تأیید کرد. <ref>مرحوم محمد تقی مجلسی خود نقل می‌کند آن هنگام که هنوز به سن بلوغ نیز نرسیده بود، در درس شیخ، بر او اشکالی علمی وارد کرد و شیخ نیز پس از آنکه حرف مجلسی را حق یافت از نظر خود دست برداشت و گفتة محمد تقی را در حضور شاگردان تأیید نمود. (روضة المتقین، ج 14، ص 404)</ref> | ||
آنچه | آنچه که محمد تقی مجلسی را بیش از همه مجذوب شیخ بهایی کرده بود، علاوه بر تسلط او بر [[علوم شرعی]]، [[سیر و سلوک]] روحانی و زهد و قناعت آن عارف و فقیه پرآوازه بود. از این رو همراهی محمد تقی مجلسی با شیخ از ابتدای دوران تحصیل ـ از سنین نوجوانی ـ تا اواخر عمر شیخ ادامه داشت. | ||
وی علاوه بر آن از مجلس درس علمای دیگری همچون [[ | وی علاوه بر آن از مجلس درس علمای دیگری همچون [[میرفندرسکی]]، [[قاضی ابوالسرور]]، [[امیراسحاق استرآبادی]]، [[شیخ عبدالله بن جابر عاملی]] (پسرعمه‌اش) [[ملا محمد قاسم عاملی]] (دایی‌اش) نیز بهره برده است. | ||
=تدریس و شاگردان= | =تدریس و شاگردان= | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
=وفات= | =وفات= | ||
[[فقیه]] و [[محدث]] گرانقدر، ملا محد تقی مجلسی در یازدهم شعبان سال 1070 ق. در [[اصفهان]] رحلت نمود و | [[فقیه]] و [[محدث]] گرانقدر، ملا محد تقی مجلسی در یازدهم شعبان سال 1070 ق. در [[اصفهان]] رحلت نمود و پیکرش در همان شهر به خاک سپرده شد. <ref>جامع الرواة، محمد بن علی اردبیلی، ج 2، ص 82، به نقل از علامه محمد باقر مجلسی</ref> وفات او ضایعه‌ای بزرگ برای [[حوزه‌های دینی]]، خصوصاً حوزة بزرگ اصفهان، به شمار می‌آمد. چرا که اصفهان یکی از بهترین استادان حدیث را از دست داده بود. | ||
اما دست پروردگان محضر فیض و افادة او راهش را ادامه دادند و راه او | اما دست پروردگان محضر فیض و افادة او راهش را ادامه دادند و راه او که در [[تهذیب نفس]] و احیای حدیث سعی بلیغی روا داشت، با شاگردانش خصوصاً علامه محمد باقر مجلسی، ادامه یافت و عصر بازگشت به حدیث و تعبد تجلی بارزتر و رونق بیشتری یافت. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||