۸۶٬۰۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|جاحظ • ابوعثمان عمرو بن بحر • جاحظ البصری • عمرو بن بحر الجاحظ • ابی‌عثمان عمرو بن بحر بن محبوب | |جاحظ • ابوعثمان عمرو بن بحر • جاحظ البصری • عمرو بن بحر الجاحظ • ابی‌عثمان عمرو بن بحر بن محبوب | ||
|- | |- | ||
|کنیه | |کنیه | ||
|ابوعمران | |ابوعمران | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|بحر | |بحر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|146،150 و 160ق | |146،150 و 160ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|[[بصره]] | |[[بصره]] | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|ابوعبیده • اصمعى • ابوزید انصارى • ابوزید انصارى • نظّام | |ابوعبیده • اصمعى • ابوزید انصارى • ابوزید انصارى • نظّام | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|شرح علی المائة كلمة لأمیرالمومنین علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام (ابن میثم - عبدالوهاب -وطواط) • رسائل الجاحظ • البخلاء • البرصان و العرجان و العمیان و الحولان • البغال | |شرح علی المائة كلمة لأمیرالمومنین علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام (ابن میثم - عبدالوهاب -وطواط) • رسائل الجاحظ • البخلاء • البرصان و العرجان و العمیان و الحولان • البغال | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|255 یا 256ق | |255 یا 256ق | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''جاحظ'''، ابوعثمان عمر و بن بحر، [[متكلم]] و ادیب [[معتزلی]] و نویسنده بر تألیف قرن سوم از اهالی [[بصره]]. وی در جوانی در [[بغداد]] و مدتی نیز در [[سامرا]] اقامت كرد و سپس به بصره بازگشت. جاحظ چهره‌ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت، جاحظ (چشم برآمده) و حدقی لقب گرفت ابوعبیده، اصمعی و ابوزید انصاری در لغت و ادبیات از استادان او بودند. [[نحو]] را از [[اخفش]] و كلام را از نظّام آموخت. | '''جاحظ'''، ابوعثمان عمر و بن بحر، [[متكلم]] و ادیب [[معتزلی]] و نویسنده بر تألیف قرن سوم از اهالی [[بصره]]. وی در جوانی در [[بغداد]] و مدتی نیز در [[سامرا]] اقامت كرد و سپس به بصره بازگشت. جاحظ چهره‌ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت، جاحظ (چشم برآمده) و حدقی لقب گرفت. ابوعبیده، اصمعی و ابوزید انصاری در لغت و ادبیات از استادان او بودند. [[نحو]] را از [[اخفش]] و كلام را از نظّام آموخت. | ||
وی از طریق علمای كلام و همنشینی با حنین بن اسحاق و سلمویه با فرهنگ یونانی آشنا شد و با مطالعة كتاب‌های ابن‌مقفع در فرهنگ و ادب [[ایران]] مهارت یافت. جاحظ عالمی متخصص به معنای امروزی نبود، بلكه دایرة‌المعارف نویسی بود كه به تمام علوم زمانش نظر داشت. موضوعات تألیفات او بسیار متنوع است، ادبیات، ادبیات عامه، كلام، سیاست و بعضی شاخه‌های علوم طبیعی. اما آن‌چه كتاب‌های او را ممتاز می‌سازد، شیوة ادبی بارز وی در نگارش، اطلاع او از زندگی اجتماعی و شناخت سرشت و اخلاق مردم است.<big>البیان</big> و <big>التبیین</big> از مهم‌ترین كتاب‌های اوست. [[ابن‌خلدون]] آن را یكی از چهار كتاب اصول فن ادب و از اركان آن معرفی كرده است. <big>الحیوان</big> نیز دیگر كتاب با ارزش اوست. <big>فرقه‌ای به نام جاحظیه</big> (از فِرَق معتزله)، از پیروان خاص اویند. | وی از طریق علمای كلام و همنشینی با حنین بن اسحاق و سلمویه با فرهنگ یونانی آشنا شد و با مطالعة كتاب‌های ابن‌مقفع در فرهنگ و ادب [[ایران]] مهارت یافت. جاحظ عالمی متخصص به معنای امروزی نبود، بلكه دایرة‌المعارف نویسی بود كه به تمام علوم زمانش نظر داشت. موضوعات تألیفات او بسیار متنوع است، ادبیات، ادبیات عامه، كلام، سیاست و بعضی شاخه‌های علوم طبیعی. اما آن‌چه كتاب‌های او را ممتاز می‌سازد، شیوة ادبی بارز وی در نگارش، اطلاع او از زندگی اجتماعی و شناخت سرشت و اخلاق مردم است. <big>البیان</big> و <big>التبیین</big> از مهم‌ترین كتاب‌های اوست. [[ابن‌خلدون]] آن را یكی از چهار كتاب اصول فن ادب و از اركان آن معرفی كرده است. <big>الحیوان</big> نیز دیگر كتاب با ارزش اوست. <big>فرقه‌ای به نام جاحظیه</big> (از فِرَق معتزله)، از پیروان خاص اویند. | ||
=جاحظ کیست= | =جاحظ کیست= | ||
ابوالفداء (ج ۲، ص ۴۷) کنیه وی را ابوعمران آورده است . جدّش زنگی و شتربان و از موالی بنی کِنانه بود. <ref>ابن ندیم ، ص ۲۰۸؛ خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۴؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۴</ref> | ابوالفداء (ج ۲، ص ۴۷) کنیه وی را ابوعمران آورده است. جدّش زنگی و شتربان و از موالی بنی کِنانه بود. <ref>ابن ندیم ، ص ۲۰۸؛ خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۴؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۴</ref> | ||
در باره تاریخ ولادت جاحظ اختلاف نظر | در باره تاریخ ولادت جاحظ اختلاف نظر است ؛ عده ای به نقل خود وی او را هم سن ابونواس (۱۴۶ـ ۱۹۸) و حتی بزرگ تر از او و عده ای او را متولد ۱۵۰ و برخی متولد حدود سال ۱۶۰ دانسته اند. <ref>( یاقوت حموی ، همانجاها؛ سرکیس ، ج ۱، ستون ۶۶۶؛ امین ، ج ۱، ص ۳۸۷؛ بروکلمان ، ج ۳، ص ۱۰۶) | ||
</ref> | </ref> | ||
او چهره ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت ، جاحظ (چشم برآمده ) و حَدَقی لقب گرفت. <ref> به مسعودی ، ج ۵، ص ۱۷؛ ابن خلّکان ، ج ۳، ص ۴۷۱؛ ابوالفداء، همانجا؛ ابن کثیر، ج ۱۱، ص ۱۹</ref> وی در بصره با فروش نان و ماهی | او چهره ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت ، جاحظ (چشم برآمده ) و حَدَقی لقب گرفت. <ref> به مسعودی ، ج ۵، ص ۱۷؛ ابن خلّکان ، ج ۳، ص ۴۷۱؛ ابوالفداء، همانجا؛ ابن کثیر، ج ۱۱، ص ۱۹</ref> وی در بصره با فروش نان و ماهی امرار معاش می کرد. در آن زمان مُوَیْس بن عِمران یکی از تاجران بصره از وی حمایت می کرد. <ref>یاقوت حموی ، همانجا؛ ابن مرتضی ، ص ۱۶۳</ref> | ||
ابوعُبَیده (متوفی ۲۰۹)، اَصْمَعی (متوفی ۲۱۶) و ابوزید انصاری (متوفی ۲۱۵) در لغت و ادبیات از استادان او بودند. وی نحو را از دوستش اَخْفَش (متوفی ۲۱۵)، کلام را از نَظّام (متوفی ۲۳۱) و فصاحت را شفاهاً از بادیه نشینان عرب | ابوعُبَیده (متوفی ۲۰۹)، اَصْمَعی (متوفی ۲۱۶) و ابوزید انصاری (متوفی ۲۱۵) در لغت و ادبیات از استادان او بودند. وی نحو را از دوستش اَخْفَش (متوفی ۲۱۵)، کلام را از نَظّام (متوفی ۲۳۱) و فصاحت را شفاهاً از بادیه نشینان عرب در بازار مِرْبَد آموخت. <ref>مسعودی ، ج ۵، ص ۱۰۵؛ خطیب بغدادی ، همانجا؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۴ـ ۷۵؛ امین ، همانجا؛ نیز رجوع کنید به بازار * : بخش ۶</ref> وی از طریق علمای کلام و هم نشینی با حُنین بن اسحاق (متوفی ۲۶۰) و سَلْمُویه (متوفی ۲۲۵)، با فرهنگ یونانی آشنا شد و با مطالعه کتابهای ابن مُقَفَّع (متوفی ۱۴۲) و حضور در محضر [[ابوعبیده]] در فرهنگ و ادب فارسی مهارت یافت. <ref>(سرکیس ؛ امین ، همانجاها</ref> | ||
جاحظ | جاحظ [[خلفای عباسی]] را از مهدی (حک : ۱۵۸ـ۱۶۹) تا مُعْتَز (حک : ۲۵۱ـ۲۵۵) یا مُهْتَدی (حک : ۲۵۵ـ۲۵۶) درک کرد و مورد تکریم و احترام آنان بود. <ref>رجوع کنید به ابن ندیم ، همانجا؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۵، ۷۹؛ ابوالفداء، همانجا؛ ابن مرتضی ، ص ۱۶۴؛ نیز رجوع کنید به امین ، همانجا</ref> | ||
جاحظ گرایشهای سیاسی مشخص نداشت و غالباً تابع جریانهای حاکم بود. <ref>رجوع کنید به خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۷ـ ۱۲۸؛ ابن حجر عسقلانی ، ج ۴، ص ۳۵۶</ref> کتابهای خود را به درباریان تقدیم می کرد و صله می گرفت و تا پایان عمر به این روش ارتزاق کرد. <ref>رجوع کنید به ابن ندیم ، ص ۲۱۰؛ امین ، ج ۱، ص ۳۸۷ـ ۳۸۸</ref> تعدادی از کتابهایش | جاحظ گرایشهای سیاسی مشخص نداشت و غالباً تابع جریانهای حاکم بود. <ref>رجوع کنید به خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۷ـ ۱۲۸؛ ابن حجر عسقلانی ، ج ۴، ص ۳۵۶</ref> کتابهای خود را به درباریان تقدیم می کرد و صله می گرفت و تا پایان عمر به این روش ارتزاق کرد. <ref>رجوع کنید به ابن ندیم ، ص ۲۱۰؛ امین ، ج ۱، ص ۳۸۷ـ ۳۸۸</ref> تعدادی از کتابهایش با موضوع [[امامت]] مورد توجه مأمون (حک : ۱۹۸ـ ۲۱۸) قرار گرفت. <ref>رجوع کنید به ابن ندیم ، ص ۲۰۹؛ ابن حجر عسقلانی ، ج ۴، ص ۳۵۵</ref> | ||
جاحظ با وجود علم و کثرت تألیف | جاحظ با وجود علم و کثرت تألیف از تدبیر امور عاجز بود و زمانی که به جانشینی ابراهیم بن عباس صولی (متوفی ۲۴۳) به ریاست دیوان رسائل برگزیده شد، پس از سه روز استعفا کرد. <ref>ابن ندیم ، ص ۲۰۸؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۸ـ۷۹؛ بروکلمان ، ج ۳، ص ۱۰۶ـ۱۰۷</ref> او ملازم خاص محمدبن عبدالملک زَیّات (متوفی ۲۳۳)، وزیر واثق (حک : ۲۲۷ـ۲۳۲)، شد و با دستگیر شدن ابن زیّات او نیز گریخت و پس از آنکه ابن زیّات به دستور [[متوکل]] (حک : ۲۳۲ـ۲۴۷) کشته شد جاحظ خود را تسلیم کرد. <ref>حُصری ، ج ۲، ص ۵۳۸؛ یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۶، ۷۹ـ۸۰؛ ابوالفداء، همانجا؛ ابن مرتضی ، ص ۱۶۳؛ بروکلمان ، ج ۳، ص ۱۰۶</ref> | ||
زمانی که جاحظ به علم و ادب مشهور شده بود، متوکل برای تعلیم فرزندش | زمانی که جاحظ به علم و ادب مشهور شده بود، متوکل برای تعلیم فرزندش او را دعوت کرد اما وقتی چهره اش را دید، با اعطای هزار درهم عذرش را خواست. <ref>مسعودی ، ج ۵، ص ۱۷؛ ابن خلّکان ، ج ۳، ص ۴۷۱؛ ابوالفداء؛ بروکلمان ، همانجاها</ref> در عین حال جاحظ با متوکل مجالست و مؤانست داشت. <ref>یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۵</ref> | ||
جاحظ در جوانی در [[بغداد]] و مدتی نیز در سامرا اقامت کرد و سپس به بصره بازگشت . به [[دمشق]] و انطاکیه نیز سفر کرد. <ref>خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۴ـ ۱۲۵؛ سرکیس ، همانجا؛ امین ، ج ۱، ص ۳۸۸</ref>او در [[محرم]] ۲۵۵ یا ۲۵۶، بر اثر بیماری فلج و نقرس | جاحظ در جوانی در [[بغداد]] و مدتی نیز در سامرا اقامت کرد و سپس به بصره بازگشت. به [[دمشق]] و انطاکیه نیز سفر کرد. <ref>خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۲۴ـ ۱۲۵؛ سرکیس ، همانجا؛ امین ، ج ۱، ص ۳۸۸</ref>او در [[محرم]] ۲۵۵ یا ۲۵۶، بر اثر بیماری فلج و نقرس در بصره درگذشت. <ref>مسعودی ، ج ۵، ص ۱۰۴ـ ۱۰۵؛ ابن ندیم ، ص ۲۰۸ـ ۲۰۹؛ خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۳۱</ref> | ||
جاحظ دارای هوش بسیار و حافظه قوی بود. <ref>یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۴؛ ابن کثیر، ج ۱۱، ص ۲۰</ref> به گفته مُبَرِّد (متوفی ۲۸۶)، وی شیفته مطالعه بود و وقتی کتابی به دست می آورد، تا تمام آن را نمی خواند آن را کنار نمی گذاشت. <ref>رجوع کنید بهابن ندیم ، ص ۲۰۸؛ بروکلمان ، ج ۳، ص ۱۰۷</ref>. علاقه شدید وی به کتاب و علم آموزی به اندازه ای بود که از برخی وَرّاقان (کتاب فروشان ) دکان اجاره می کرد و شب تا صبح در آنجا به مطالعه می پرداخت. <ref>یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۵</ref> | جاحظ دارای هوش بسیار و حافظه قوی بود. <ref>یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۴؛ ابن کثیر، ج ۱۱، ص ۲۰</ref> به گفته مُبَرِّد (متوفی ۲۸۶)، وی شیفته مطالعه بود و وقتی کتابی به دست می آورد، تا تمام آن را نمی خواند آن را کنار نمی گذاشت. <ref>رجوع کنید بهابن ندیم ، ص ۲۰۸؛ بروکلمان ، ج ۳، ص ۱۰۷</ref>. علاقه شدید وی به کتاب و علم آموزی به اندازه ای بود که از برخی وَرّاقان (کتاب فروشان) دکان اجاره می کرد و شب تا صبح در آنجا به مطالعه می پرداخت. <ref>یاقوت حموی ، ج ۱۶، ص ۷۵</ref> | ||
او در | او در کلام، ادبیات عرب [[حدیث]] [[تفسیر]]، [[تاریخ]] و حتی علوم طبیعی سرآمد و در فنون گوناگون صاحب تألیف بود. <ref>ابن خلّکان ؛ ابوالفداء، همانجاها؛ ابن کثیر، ج ۱۱، ص ۱۹؛ ابن مرتضی ، ص ۱۶۲؛ بروکلمان ، همانجا؛ ضیف ، ص ۶۱ـ۶۲</ref> اما مسعودی <ref>ج ۱، ص ۱۱۳، ۲۰۵، ج ۲، ص ۱۱۱، ۱۲۱</ref> گفته است که مباحث او در باب طبیعیات و جغرافیا چندان اعتبار ندارد زیرا او اهل سفر و دریانوردی نبوده و نقلیاتش به کتابها منحصر می شده و گاه در این باره به ضد و نقیض و اغراق نیز رسیده است . | ||
وی با زیرکی و با ارائه | وی با زیرکی و با ارائه دلایل، می توانست مطلبی را به اثبات برساند و با همان قوّت آن را رد کند. <ref>رجوع کنید به ابن قتیبه ، ص ۵۹؛ ازهری ، ج ۱، ص ۳۰</ref> جاحظ به شوخ طبعی و سهل انگاری در مطالب علمی نیز معروف بود، لغت شناسانی چون [[ثعلب]] (متوفی ۲۹۱) او را رد کرده و به نقل او اعتماد نداشته اند. او همچنین به دروغ پردازی شهرت داشت و [[احادیث]] را به سخره می گرفت. خواهرزاده اش یَمُوت بن مُزَرَّع (متوفی ۳۰۴) او را بی [[دین]] خوانده است. <ref>رجوع کنید به ابن قتیبه ، ص ۶۰؛ مسعودی ، ج ۵، ص ۱۰۵؛ ازهری ، همانجا؛ ابن حزم ، ج ۳، ص ۷۳ـ۷۴؛ خطیب بغدادی ، ج ۱۴، ص ۱۳۰ـ۱۳۱؛ ابن کثیر، همانجا؛ ابن حجر عسقلانی ، ج ۴، ص ۳۵۵ـ۳۵۷</ref> | ||
با وجود این | با وجود این گفته اند که کتابهایش دارای الفاظی شیوا و ساده است و در آنها تناسب معنا و لفظ از هر نوعی (عامیانه ، ادبی ، و غیره ) حفظ شده است و با داشتن برخی انحرافات نقش مهمی در روشن سازی اذهان دارد و به فراخور حال خواننده از جدّی به شوخی می پردازد. <ref>رجوع کنید به مسعودی ، ج ۵، ص ۱۰۴؛ ابن ندیم ، ص ۲۰۹؛ ازهری ، همانجا؛ ابن حجر عسقلانی ، ج ۴، ص ۳۵۵</ref> وی بیش از هر چیز به کتابت و قرائت اشتغال داشت و در ابتدا برای رواج کتابهایش آنها را به دیگر علما نسبت می داد. گفتنی است با اینکه وی مطابق سیاست حاکم به [[عثمان بن عفان]] گرایش داشت اهل علم کمتر کتابهای او را می شناختند. <ref>مسعودی ؛ بروکلمان ، همانجاها</ref> | ||
=جد جاحظ= | =جد جاحظ= | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
=تاریخ ولادت= | =تاریخ ولادت= | ||
درباره تاریخ ولادت جاحظ اختلاف نظر است؛ عده ای به نقل خود وی او را هم سن ابونواس (۱۴۶ـ ۱۹۸) و حتی بزرگ تر از او و عده ای او را متولد ۱۵۰ و برخی متولد حدود سال ۱۶۰ دانسته اند. <ref> احمد امین، ضحی الاسلام، ج۱، ص۳۸۷، بیروت: دارالکتاب العربی</ref> | |||
=چهره جاحظ= | =چهره جاحظ= | ||
او چهره ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت، جاحظ (چشم برآمده) و حَدَقی لقب گرفت. <ref>مسعودی، مروج (بیروت)، ج۵، ص۱۷</ref> | او چهره ای زشت با چشمانی برآمده داشت و به همین مناسبت، جاحظ (چشم برآمده) و حَدَقی لقب گرفت. <ref>مسعودی، مروج (بیروت)، ج۵، ص۱۷</ref> | ||
وی در [[بصره]] با فروش نان و ماهی | وی در [[بصره]] با فروش نان و ماهی امرار معاش می‌کرد. در آن زمان مُوَیْس بن عِمران، یکی از تاجران بصره از وی حمایت می‌کرد. <ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۱۶، ص۷۴، بیروت ۱۴۰۰/ ۱۹۸۰</ref> | ||
=دیدگاه جاحظ= | =دیدگاه جاحظ= | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
جاحظ، ادیب سخندان و سخن شناس معروف كه از نوابغ ادب است و در قرن سوّم هجری می زیسته است و كتاب البیان و التبیین وی یكی از اركان چهارگانه ادب به شمار آمده است، مكرّر در كتاب خویش ستایش و اعجاب فوق العاده خود را نسبت به سخنان [[علی (ع)]] اظهار می دارد. | جاحظ، ادیب سخندان و سخن شناس معروف كه از نوابغ ادب است و در قرن سوّم هجری می زیسته است و كتاب البیان و التبیین وی یكی از اركان چهارگانه ادب به شمار آمده است، مكرّر در كتاب خویش ستایش و اعجاب فوق العاده خود را نسبت به سخنان [[علی (ع)]] اظهار می دارد. | ||
ایشان در همان جلد اوّل، این جمله معروف را از علی (ع) نقل می كند كه حضرت فرمودند: قیمه كلّ امرء ما یحسنه <ref>موفق بن احمد بن محمد كلّي خوارزمي، مناقب ص۳۶۸، ناشر: جامعه مدرّسين قم، چاپ دوم، سال ۱۴۱۱، محمّد عبد الرؤف المناوي، فيض القدير شرح جامع صغير ج۴ ص۱۴۶، ناشر:دارالكتب العلميه، بيروت ،چاپ اول، سال۱۴۱۵</ref> ارزش هر كس همان است كه می داند، آن گاه بیش از نیم صحفه این جمله را ستایش می كند و می گوید: در همه كتاب ما، اگر جز این جمله نبود، كافی بلكه كفایت بود، بهترین سخن آن است كه كم | ایشان در همان جلد اوّل، این جمله معروف را از علی (ع) نقل می كند كه حضرت فرمودند: قیمه كلّ امرء ما یحسنه <ref>موفق بن احمد بن محمد كلّي خوارزمي، مناقب ص۳۶۸، ناشر: جامعه مدرّسين قم، چاپ دوم، سال ۱۴۱۱، محمّد عبد الرؤف المناوي، فيض القدير شرح جامع صغير ج۴ ص۱۴۶، ناشر:دارالكتب العلميه، بيروت ،چاپ اول، سال۱۴۱۵</ref> ارزش هر كس همان است كه می داند، آن گاه بیش از نیم صحفه این جمله را ستایش می كند و می گوید: در همه كتاب ما، اگر جز این جمله نبود، كافی بلكه كفایت بود، بهترین سخن آن است كه كم آن، تو را از بسیارش، بی نیاز كند، و معنی در لفظ پنهان نشده باشد بلكه ظاهر و نمودار باشد، آن گاه می گوید: «كان الله عزّ و جلّ قد البسه من الجلاله و غشاه من نور الحكمه علی حسب نیّه صاحبه و تقوا قائله» گویا [[خداوند]] جامه‌ای ازجلالت و پرده ای از نور حكمت متناسب با نیّت پاك و تقوای گوینده اش، بر این جمله كوتاه پوشانده است. <ref>نقل از كتاب سيري در نهج البلاغه، شهيد مطهري، ص۱۲و۱۳، چاپ و صحافي از چاپخانه درودكي.( البيان و التبيين ج1ص 106. ) شرح النهج لابن أبي الحديد ج 1 ص 45 ط أبو الفضل</ref> | ||
=اساتید و شاگردان= | =اساتید و شاگردان= | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
جاحظ آثار متعددی داشت: | جاحظ آثار متعددی داشت: | ||
# کتاب الحیوان، و مشهور است که این کتاب هفت جزء بود و کتاب دیگر بر آن افزوده، و آن‌را کتاب النساء نامید، که در بیان فرق میان مرد و زن است، و یک کتاب دیگر هم به نام کتاب العال بر آن افزود. وی کتاب الحیوان را به محمد بن عبدالملک اهدا کرد و پنج هزار دینار از وی گرفت. | #کتاب الحیوان، و مشهور است که این کتاب هفت جزء بود و کتاب دیگر بر آن افزوده، و آن‌را کتاب النساء نامید، که در بیان فرق میان مرد و زن است، و یک کتاب دیگر هم به نام کتاب العال بر آن افزود. وی کتاب الحیوان را به محمد بن عبدالملک اهدا کرد و پنج هزار دینار از وی گرفت. | ||
# | # | ||
# کتاب البیان و التبیین را که به ابن ابی‌داوود اهدا نمود و پنج هزار دینار دریافت کرد. | #کتاب البیان و التبیین را که به ابن ابی‌داوود اهدا نمود و پنج هزار دینار دریافت کرد. | ||
# | # | ||
# کتاب النبی و المتنبی. | #کتاب النبی و المتنبی. | ||
# | # | ||
# کتاب المعرفة. | #کتاب المعرفة. | ||
# | # | ||
# کتاب جوابات. | #کتاب جوابات. | ||
# | # | ||
# کتاب مسائل. | #کتاب مسائل. | ||
# | # | ||
# کتاب الردّ علی أصحاب الإلهام. | #کتاب الردّ علی أصحاب الإلهام. | ||
# | # | ||
# کتاب نظم القرآن. | #کتاب نظم القرآن. | ||
# | # | ||
# کتاب مسائل القرآن. | #کتاب مسائل القرآن. | ||
# | # | ||
# کتاب فضیلة المعتزلة. | #کتاب فضیلة المعتزلة. | ||
# | # | ||
# کتاب الردّ علی المشبّهة. | #کتاب الردّ علی المشبّهة. | ||
# | # | ||
# کتاب الإمامة علی مذهب الشیعة. | #کتاب الإمامة علی مذهب الشیعة. | ||
# | # | ||
# کتاب حکایة قول أصناف الزیدیة. | #کتاب حکایة قول أصناف الزیدیة. | ||
# | # | ||
# کتاب العثمانیة. | #کتاب العثمانیة. | ||
# | # | ||
# کتاب الأخبار و کیف تصحّ...<ref>تحفة الأدیب فی نحاة مغنی اللبیب، ج 1، ص 165 – 167</ref> | #کتاب الأخبار و کیف تصحّ...<ref>تحفة الأدیب فی نحاة مغنی اللبیب، ج 1، ص 165 – 167</ref> | ||
# | # | ||
# وی کتاب العثمانیة را نیز در رد شیعه و اعتقادات آنان نوشت. <ref> ابن طاوس، احمد بن موسی، بناء المقالة الفاطمیة فی نقض الرسالة العثمانیة، محقق، مصحح، عدنانی غریفی، علی، ص 44، قم، مؤسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، 1411ق</ref> | #وی کتاب العثمانیة را نیز در رد شیعه و اعتقادات آنان نوشت. <ref> ابن طاوس، احمد بن موسی، بناء المقالة الفاطمیة فی نقض الرسالة العثمانیة، محقق، مصحح، عدنانی غریفی، علی، ص 44، قم، مؤسسة آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ اول، 1411ق</ref> | ||
# | # | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
| خط ۱۳۵: | خط ۱۳۶: | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
[[رده: | [[رده: شخصیت های مشهور]] | ||