زارگیریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «زارگيريه طايفه اى از شيعه هستند كه در بندر عباس و اطراف آن سكنى دارند. ==تا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زارگیریه''' طایفه اى از [[شیعه]] هستند كه در بندر عباس و اطراف آن سكنى دارند. | |||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می گرددد و هنوز عده اى از آنان به زبان سواحلى سخن مى | اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می گرددد و هنوز عده اى از آنان به زبان سواحلى سخن مى گویند. | ||
==آداب و رسوم== | ==آداب و رسوم== | ||
اعمال | اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد.آن ها به شیخ خود «بابا» مى گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج مى كند. زارگیران گرد هم جمع می شوند و با نواختن دُهُلى به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون مى كنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود مى شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصى در كنار شخص جن زده دود مى شود تا بوى آن به مشام وى برسد. ممكن است كسى كه «زار» در تن او جاى گرفته، توسط آن روح به وى وحى شود و به غیب گویى بپردازد. گاهى زنى جادوگر متصدى بیرون آوردن «زار» از تن بیمار مى شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانى كردن مرغ است. | ||
==پراکندگی جغرافیایی== | ==پراکندگی جغرافیایی== | ||
زارگیران در بلاد آفریقا فراوان اند و البته در كشور عمان نیز حضور دارند و جمع كلمه زار در زبان ایشان «زران» است كه در زبان سومالى این كلمه تبدیل به سار شده است. | |||
==آثار مربوطه== | ==آثار مربوطه== | ||
درباره | درباره این طایفه، كتابى به نام «اهل هوى» به زبان فارسى منتشر شده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلاميه، ج 10، ص 329- 331. | ||
</ref> | </ref> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ] | [[رده: مذاهب کلامی ] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۷
زارگیریه طایفه اى از شیعه هستند كه در بندر عباس و اطراف آن سكنى دارند.
تاریخچه
اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می گرددد و هنوز عده اى از آنان به زبان سواحلى سخن مى گویند.
آداب و رسوم
اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد.آن ها به شیخ خود «بابا» مى گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج مى كند. زارگیران گرد هم جمع می شوند و با نواختن دُهُلى به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون مى كنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود مى شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصى در كنار شخص جن زده دود مى شود تا بوى آن به مشام وى برسد. ممكن است كسى كه «زار» در تن او جاى گرفته، توسط آن روح به وى وحى شود و به غیب گویى بپردازد. گاهى زنى جادوگر متصدى بیرون آوردن «زار» از تن بیمار مى شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانى كردن مرغ است.
پراکندگی جغرافیایی
زارگیران در بلاد آفریقا فراوان اند و البته در كشور عمان نیز حضور دارند و جمع كلمه زار در زبان ایشان «زران» است كه در زبان سومالى این كلمه تبدیل به سار شده است.
آثار مربوطه
درباره این طایفه، كتابى به نام «اهل هوى» به زبان فارسى منتشر شده است. [۱] [۲]
پانویس
[[رده: مذاهب کلامی ]