ابکار الأفکار فی اصول الدین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
(تغییر عکس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین.jpg|جایگزین=کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین|بندانگشتی|کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین.jpg|جایگزین=کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین|بندانگشتی|کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | ||
| خط ۴۲: | خط ۳۲: | ||
'''ابکار الافکار فی اصول الدین''' کتابی است که توسط [[سیف‌الدین آمدی]] در موضوع [[اصول دین]] و علم [[کلام]] نوشته شده‌است و از مهمترین کتب در علم کلام محسوب می‌شود<ref>أبکار الأفکار فی أصول الدین، سیف الدین الآمدی، تحقیق أحمد فرید المزیدی، طبعة دارالکتب العلمیة، مقدمة الکتاب ج1 ص14.</ref> این کتاب یک موسوعه کلامی و شامل نظریات سیف الدین آمدی و مشتمل بر پنج مجلد است. آمدی که در قرن هفتم این کتاب را نگارش کرده‌است، کلام را بر پایه اعتقادات اشعری خود اقامه | '''ابکار الافکار فی اصول الدین''' کتابی است که توسط [[سیف‌الدین آمدی]] در موضوع [[اصول دین]] و علم [[کلام]] نوشته شده‌است و از مهمترین کتب در علم کلام محسوب می‌شود<ref>أبکار الأفکار فی أصول الدین، سیف الدین الآمدی، تحقیق أحمد فرید المزیدی، طبعة دارالکتب العلمیة، مقدمة الکتاب ج1 ص14.</ref> این کتاب یک موسوعه کلامی و شامل نظریات سیف الدین آمدی و مشتمل بر پنج مجلد است. آمدی که در قرن هفتم این کتاب را نگارش کرده‌است، کلام را بر پایه اعتقادات اشعری خود اقامه کرده است. | ||
=موضوع کتاب= | =موضوع کتاب= | ||
کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین یکی از مهمترین کتاب آمدی در علم کلام به حساب می‌آید و یکی از منابع اصلی در این علم است. مهم ترین مسائلی که در این کتاب آمده عبارتند از: | کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین یکی از مهمترین کتاب آمدی در علم کلام به حساب می‌آید و یکی از منابع اصلی در این علم است. مهم ترین مسائلی که در این کتاب آمده عبارتند از: | ||
# تعریف علم کلام و اقسامش؛ | |||
# دیدگاه‌ها و موضوعات مربوط به آن؛ | |||
# روش‌هایی که منجر به مطلوبات نظری می‌شود؛ | |||
# تقسیم معلوم به موجود و معدوم و آنچه موجود نیست و معدوم نیست؛ | |||
# [[نبوت]]؛ | |||
#[[معاد]]؛ | |||
# اسماء الهی و احکام؛ | |||
# [[امامت]] و کسی که جایگاه آمر به معروف و ناهی از منکر را دارد.<br> | |||
==بخشی از کتاب== | ==بخشی از کتاب== | ||
| خط ۶۰: | خط ۵۰: | ||
=تحقیق، چاپ و نشر= | =تحقیق، چاپ و نشر= | ||
این اثر، که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة قاهره چاپ شده‌است. ابکار الافکار در واقع، دائرةالمعارف کلامیِ است که با قلمی شیوا، رسا و به دور از اغراق در بیان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شکلی روش‌مند نگارش یافته‌است. به همین سبب، این اثر مهمترین اثر | این اثر، که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة قاهره چاپ شده‌است. ابکار الافکار در واقع، دائرةالمعارف کلامیِ است که با قلمی شیوا، رسا و به دور از اغراق در بیان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شکلی روش‌مند نگارش یافته‌است. به همین سبب، این اثر مهمترین اثر کلامی آمدی و بلکه از مهمترین آثار کلامی اشعریان و حتی جهان اسلام به‌شمار می‌آید. این کتاب، از مواد درسیِ مدارس اهل سنت و [[دانشگاه الازهر]] است <ref>«کتاب‌شناسی: معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی». پرتال جامع علوم انسانی.</ref> <ref>آمدی, سیف الدین; جاودان, محمد (2003-08-23). "معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی".</ref>از دیگر نشرهای این کتاب، چاپ دارالکتب بیروت است که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده‌است <ref>«ابکار الافکار فی اصول الدین (آمدی علی بن محمد ق) - کتابخانه اهل قلم (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)».</ref>. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
| نام نويسنده | سيف الدين آمدى |
|---|---|
| تحقیق | احمد محمد مهدى |
| موضوع | كلام ـ اشاعره |
| زبان کتاب | عربى |
| ناشر | دار الکتب العلمیة |
| سال نشر | 1423 قمری |
| تعداد جلد | 5 مجلد |
| مکان چاپ | مصرـ قاهره |
ابکار الافکار فی اصول الدین کتابی است که توسط سیف‌الدین آمدی در موضوع اصول دین و علم کلام نوشته شده‌است و از مهمترین کتب در علم کلام محسوب می‌شود[۱] این کتاب یک موسوعه کلامی و شامل نظریات سیف الدین آمدی و مشتمل بر پنج مجلد است. آمدی که در قرن هفتم این کتاب را نگارش کرده‌است، کلام را بر پایه اعتقادات اشعری خود اقامه کرده است.
موضوع کتاب
کتاب ابکار الافکار فی اصول الدین یکی از مهمترین کتاب آمدی در علم کلام به حساب می‌آید و یکی از منابع اصلی در این علم است. مهم ترین مسائلی که در این کتاب آمده عبارتند از:
- تعریف علم کلام و اقسامش؛
- دیدگاه‌ها و موضوعات مربوط به آن؛
- روش‌هایی که منجر به مطلوبات نظری می‌شود؛
- تقسیم معلوم به موجود و معدوم و آنچه موجود نیست و معدوم نیست؛
- نبوت؛
- معاد؛
- اسماء الهی و احکام؛
- امامت و کسی که جایگاه آمر به معروف و ناهی از منکر را دارد.
بخشی از کتاب
سید محسن حق‌شناس در تشریح دیدگاه سیف الدین آمدی دربارهٔ نبوت می‌گوید: «آمدی به تبع اشاعره قائل به فاعلیت انحصاری خداوند و نظریه کسب هستند لذا معجزه را از افعال خداوند متعال می‌دانند و معتقدند فاعل و مؤثری غیر از خداوند متعال نیست وگرنه در توحید افعالی خدشه وارد می‌شود.» همچنین دربارهٔ حجیت نبوت می‌گوید: «سیف الدین آمدی این دلالت را نه عقلی و نه نقلی می‌داند بلکه دلالت معجزه بر نبوت را از باب عادة الله می‌داند».
تحقیق، چاپ و نشر
این اثر، که در اصل در چهار جلد تألیف شده بود، اخیراً توسط احمد محمد المهدی تحقیق و تصحیح شده و در پنج جلد در مؤسسه دارالکتب والوثائق القومیّة قاهره چاپ شده‌است. ابکار الافکار در واقع، دائرةالمعارف کلامیِ است که با قلمی شیوا، رسا و به دور از اغراق در بیان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شکلی روش‌مند نگارش یافته‌است. به همین سبب، این اثر مهمترین اثر کلامی آمدی و بلکه از مهمترین آثار کلامی اشعریان و حتی جهان اسلام به‌شمار می‌آید. این کتاب، از مواد درسیِ مدارس اهل سنت و دانشگاه الازهر است [۲] [۳]از دیگر نشرهای این کتاب، چاپ دارالکتب بیروت است که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده‌است [۴].
پانویس
- ↑ أبکار الأفکار فی أصول الدین، سیف الدین الآمدی، تحقیق أحمد فرید المزیدی، طبعة دارالکتب العلمیة، مقدمة الکتاب ج1 ص14.
- ↑ «کتاب‌شناسی: معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی». پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ آمدی, سیف الدین; جاودان, محمد (2003-08-23). "معرفی ابکار الافکار آمدی دائرةالمعارف بزرگ کلامی".
- ↑ «ابکار الافکار فی اصول الدین (آمدی علی بن محمد ق) - کتابخانه اهل قلم (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)».