سابئیه (سابیه): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سابئیه''' (سابیه) فرقه ای هستند | '''سابئیه''' (سابیه) فرقه ای هستند که گمان می کنند [[خداوند|خداوند متعال]] آدمیان را به طور مهمل آفرید و جز به آوردن [[ایمان]] [[تکلیف]] نکرد و ایمان جای [[نماز]]، [[روزه]] و دیگر [[عبادت|عبادات]] را می گیرد و موجب اسقاط وجوب تکالیف یاد شده می شود. بنابراین هر کسی دوست داشت آن تکالیف را به جا می آورد و هر کسی که دوست نداشت، ترک می کند. چنان چه در قرآن فرمود:«... اعملوا ما شئتم ...» سوره فصلت، آیه 41. یعنی هر طور میل شما است، عمل کنید. ضمنا در برخی از منابع، فرقه مذکور از خوارج شمرده شده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 221 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى كلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 135.</ref> <ref>العراقی محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 81.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | [[رده: مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۶
سابئیه (سابیه) فرقه ای هستند که گمان می کنند خداوند متعال آدمیان را به طور مهمل آفرید و جز به آوردن ایمان تکلیف نکرد و ایمان جای نماز، روزه و دیگر عبادات را می گیرد و موجب اسقاط وجوب تکالیف یاد شده می شود. بنابراین هر کسی دوست داشت آن تکالیف را به جا می آورد و هر کسی که دوست نداشت، ترک می کند. چنان چه در قرآن فرمود:«... اعملوا ما شئتم ...» سوره فصلت، آیه 41. یعنی هر طور میل شما است، عمل کنید. ضمنا در برخی از منابع، فرقه مذکور از خوارج شمرده شده است. [۱] [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 221 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى كلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 135.
- ↑ العراقی محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 81.