ابومحمد جریری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| | |ابومحمد جریری | ||
|- | |- | ||
|حیات | |حیات |
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۱۳
ابومحمد احمد بن محمد بن الحسین جریری از علمای اهل سنت و تصوف برجسته در قرن چهارم هجری است[۱]. وی از علمای شیوخ صوفیه و از اصحاب ارشد جنید بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند و آداب تصوف را از وی گرفتند و احادیثی به او نسبت داده می شود.
ابونعیم اصفهانی
ابونعیم اصفهانی در مورد او گفت: بار سنگین معرفت را حمل می کرد و همچون پرنده ای لاغر در اثر ریاضت ها مهاجر به سوی حق بود و از مقام حکمت در برابر نااهلان صیانت می نمود و مدعیان دروغین معرفت و عرفان را رسوا می کرد[۲]."
گفتار
منتها هدف توده مردم درخواست کردن، در درجه بعد افراد اهل دعا و درخواست از حضرت باریتعالی می شوند ولی عرفا تمام همتشان یاد و توجه به حضرت حق است.
هرکس که نفس بر او چیره شود اسیر بند خواسته ها و شهوات میشود و اشارات معنوی بر قلب او حرام می شود پس دیگر او از کلام الهی لذت نخواهد برد حتی اگر دائما زبان او مشغول ذکر باشد زیرا خداوند فرموده: به زودی کسانی را که در روی زمین به ناحق تکبر میورزند از ایمان به آیات خود منصرف میسازیم[۳].
بنیان ادیان، تداوم ایمان و صحت بدن ها از طریق سه چیز به دست می آید: کفایت، حفاظت(ارتقاء) و مراقبت.
هرکس به خدا اکتفا کند روح او اصلاح می شود و هرکس از آنچه نهی می کند بترسد رفتار او اصلاح شود ثمره کفایت معرفت است. پیامد تقوا حسن خلق است و هدف مراقبت از خود، اعتدال در طبیعت(بدن) است[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص203-206، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ص347-348
- ↑ اعراف 146
- ↑ أبو محمد الجریری