۸۸٬۰۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
حربیه اعتقاد داشتند که ابوهاشم عبدالله بن [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنفیه]] عبداللّه بن عَمرو بن حرب کندی را جانشین خود کرده و معتقد به حلول روح ابوهاشم در او حرب شدند. این طایفه بعد از آگاهی به نادرستی ادعاى عبدالله بن عمرو بن حرب، از او بازگشتند و به عبدالله بن معاویه گرویدند. | حربیه اعتقاد داشتند که ابوهاشم عبدالله بن [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنفیه]] عبداللّه بن عَمرو بن حرب کندی را جانشین خود کرده و معتقد به حلول روح ابوهاشم در او حرب شدند. این طایفه بعد از آگاهی به نادرستی ادعاى عبدالله بن عمرو بن حرب، از او بازگشتند و به عبدالله بن معاویه گرویدند. | ||
آنان مانند [[بیانیه|بیانیه]] مى گفتند كه روح خداوند در بدن [[پیامبران]] و [[امامان]] حلول کرد تا آن که روح خداوند نصیب ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه شد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>اشعری سعد بن عبدالله، کتاب المقالات و الفرق، چاپ محمد جواد مشکور، تهران، سال 1361 شمسی، ج1، ص26</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت، نشر دار المعرفه، ج1، ص28</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت، نشر دار المعرفه، ج1، ص234</ref> [[ابن حزم اندلسى]] مى نویسد: عبدالله بن عمرو بن حرب كندى كوفى قایل به «[[تناسخ ارواح]]» بود و بر پیروان خود نوزده [[نماز]] در شب و روز واجب كرد که هر نماز او پانزده ركعت داشت، تا این كه مردى از متكلمان [[صفریه|صفریه]] كه از خوارج بود، با وى مناظره و او را قانع كرد كه عقیده ای بیهوده دارد. پس از آن از گفته های خویش بازگشته یاران خویش را از این تصمیم آگاه كرد. سپس جمیع یارانش كه او را مى پرستیدند از وى تبرى جسته و قایل به امامت عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن أبی طالب شدند.اما عبدالله بن عمرو بن حرب همچنان بر دین [[اسلام]] و مذهب صفریه باقى ماند تا این كه درگذشت. طایفه اى كه امروز معروف به حربیه هستند همان [[سبائیه|سبائیه]] اند كه قایل به الوهیت حضرت على (ع) اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ج 1، ص 21- 22. الحمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق كمال مصطفى، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 160</ref> <ref>ابن حزم اندلسی، الفصل فى الاهواء و النحل، ج 4، ص 143. بغدادی | آنان مانند [[بیانیه|بیانیه]] مى گفتند كه روح خداوند در بدن [[پیامبران]] و [[امامان]] حلول کرد تا آن که روح خداوند نصیب ابوهاشم عبدالله بن محمد بن حنفیه شد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>اشعری سعد بن عبدالله، کتاب المقالات و الفرق، چاپ محمد جواد مشکور، تهران، سال 1361 شمسی، ج1، ص26</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت، نشر دار المعرفه، ج1، ص28</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت، نشر دار المعرفه، ج1، ص234</ref> [[ابن حزم اندلسى]] مى نویسد: عبدالله بن عمرو بن حرب كندى كوفى قایل به «[[تناسخ ارواح]]» بود و بر پیروان خود نوزده [[نماز]] در شب و روز واجب كرد که هر نماز او پانزده ركعت داشت، تا این كه مردى از متكلمان [[صفریه|صفریه]] كه از خوارج بود، با وى مناظره و او را قانع كرد كه عقیده ای بیهوده دارد. پس از آن از گفته های خویش بازگشته یاران خویش را از این تصمیم آگاه كرد. سپس جمیع یارانش كه او را مى پرستیدند از وى تبرى جسته و قایل به امامت عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن أبی طالب شدند.اما عبدالله بن عمرو بن حرب همچنان بر دین [[اسلام]] و مذهب صفریه باقى ماند تا این كه درگذشت. طایفه اى كه امروز معروف به حربیه هستند همان [[سبائیه|سبائیه]] اند كه قایل به الوهیت حضرت على (ع) اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ج 1، ص 21- 22. الحمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق كمال مصطفى، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 160</ref> <ref>ابن حزم اندلسی، الفصل فى الاهواء و النحل، ج 4، ص 143. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 149</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |