احمد ابوالوفا شرقاوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|ملاذ العارفین،تاج المرشدین | |ملاذ العارفین،تاج المرشدین ،أبوالمعارف وأبوالإسعاد | ||
|- | |- | ||
|تولد | |تولد | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''احمد ابوالوفا الشرقاوی''' یکی از چهره های برجسته [[الازهر]] و [[تصوف]] در [[مصر]] و از برجسته ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به عنوان عالمی وطن پرست برای استقلال وطن مبارزه کرد.شیخ شرقاوی یکی از علمای فعال و موثر در موضوع [[تقریب|تقریب بین مذاهب اسلامی]] بود<ref>[http://elbalad24.com/%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%AE-%D8%A3%D8%A8%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%8A-%D9%84%D9%85%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D9%86-%D8%B3%D9%8A%D8%B1/ الشیخ | '''احمد ابوالوفا الشرقاوی''' یکی از چهره های برجسته [[الازهر]] و [[تصوف]] در [[مصر]] و از برجسته ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به عنوان عالمی وطن پرست برای استقلال وطن مبارزه کرد.شیخ شرقاوی یکی از علمای فعال و موثر در موضوع [[تقریب|تقریب بین مذاهب اسلامی]] بود<ref>[http://elbalad24.com/%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%AE-%D8%A3%D8%A8%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%8A-%D9%84%D9%85%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D9%86-%D8%B3%D9%8A%D8%B1/ الشیخ أبوالوفاء الشرقاوی.. لمحات من سیرة قطب صوفی رائد ثورة 19 فی الصعید]</ref> | ||
=نسب و تولد= | =نسب و تولد= | ||
احمد الشرقاوی فرزند شاعر و صوفی مصری احمد الشرقاوی بن مساعد بن تائب بن خلف بن یوسف بن عبدا لسلام بن جامع و نسب او ادامه دارد تا به [[ابوبکر|محمد بن أبی بکر]] می رسد. او در ماه مه 1879 میلادی مصادف با هفدهم جمادی الاخر سال 1296 هجری قمری متولد شد. مریدان او القاب متعددی همچون: ملاذ العارفین،تاج المرشدین | احمد الشرقاوی فرزند شاعر و صوفی مصری احمد الشرقاوی بن مساعد بن تائب بن خلف بن یوسف بن عبدا لسلام بن جامع و نسب او ادامه دارد تا به [[ابوبکر|محمد بن أبی بکر]] می رسد. او در ماه مه 1879 میلادی مصادف با هفدهم جمادی الاخر سال 1296 هجری قمری متولد شد. مریدان او القاب متعددی همچون: ملاذ العارفین،تاج المرشدین ،أبوالمعارف وأبوالإسعاد برای او استفاده می کردند. | ||
=تربیت و تحصیل= | =تربیت و تحصیل= | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
=آثار= | =آثار= | ||
1- | 1-أبوالوفاء الشرقاوی” حیاته وآثاره” که حاوی مکتوبات او است. | ||
2- شیخ شرقاوی نامه نگاری هایی با بزرگان از رجال سیاسی زمان خود داشته که در حال حاضر موجود است. | 2- شیخ شرقاوی نامه نگاری هایی با بزرگان از رجال سیاسی زمان خود داشته که در حال حاضر موجود است. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۲
| نام | احمد ابوالوفا شرقاوی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ملاذ العارفین،تاج المرشدین ،أبوالمعارف وأبوالإسعاد |
| تولد | 1296ق |
احمد ابوالوفا الشرقاوی یکی از چهره های برجسته الازهر و تصوف در مصر و از برجسته ترین علما و شیوخ است. زندگی او محدود به موضوع تصوف نمی‌شد بلکه در انقلاب استقلال مصر نیز به عنوان عالمی وطن پرست برای استقلال وطن مبارزه کرد.شیخ شرقاوی یکی از علمای فعال و موثر در موضوع تقریب بین مذاهب اسلامی بود[۱]
نسب و تولد
احمد الشرقاوی فرزند شاعر و صوفی مصری احمد الشرقاوی بن مساعد بن تائب بن خلف بن یوسف بن عبدا لسلام بن جامع و نسب او ادامه دارد تا به محمد بن أبی بکر می رسد. او در ماه مه 1879 میلادی مصادف با هفدهم جمادی الاخر سال 1296 هجری قمری متولد شد. مریدان او القاب متعددی همچون: ملاذ العارفین،تاج المرشدین ،أبوالمعارف وأبوالإسعاد برای او استفاده می کردند.
تربیت و تحصیل
شیخ الشرقاوی در روستایی بزرگ شد که "دیر سوادة" نامیده می شد و امروزه "صومعه شرقاوی" مشهور است. یکی از روستاهای فرشوط در استان قنا در جنوب مصر او در یک محیط علمی و وارسته به دست پدرش "احمد بن شرقاوی" که یک مجاهد و دعوت کننده به سوی حق و حقیقت و پالایش دهنده نفوس بود رشد یافت.
ابوالوفاء شرقاوی علوم عربی و دینی را به دست علمای بزرگ عصر خود که به محضر پدرش شیخ صوفیه طریقه خلوتیه می آمدند دریافت کرد. ابوالوفاء همچون امور مادی این طریقت تصوف را نیز از پدر به ارث برد.
آثار
1-أبوالوفاء الشرقاوی” حیاته وآثاره” که حاوی مکتوبات او است. 2- شیخ شرقاوی نامه نگاری هایی با بزرگان از رجال سیاسی زمان خود داشته که در حال حاضر موجود است.
درگذشت
شیخ احمد ابوالوفا شرقاوی در سال 1961 دار فانی را وداع گفت[۲].