استالین

نام	استالین
نام کامل	یُسِب بِساریُنیس دزِ جوغاشویلی (به گرجی: იოსებ ბესარიონის ძე ჯუღაშვილი)
شهرت	ژوزف ویساریونویچ اِستالین (به روسی: Иосиф Сталин)
لقب	مرد پولادین
تولد	۱۸ دسامبر ۱۸۷۸
محل تولد	گوری • گرجستان • امپراتوری روسیه
ملیت	اتحاد جماهیر شوروی
حزب سیاسی	حزب کمونیست شوروی
پیشه	سیاستمدار • تحصیل کرده در مدرسه دینی
دین	خداناباور
درجه	مارشال اتحاد جماهیر شوروی
فرمانده	ارتش سرخ
درگذشت	۵ مارس ۱۹۵۳
محل فوت	۵ مارس ۱۹۵۳ (۷۴ سال) مسکو • روسیه • شوروی
محل دفن شده	آرامگاه لنین

ژوزف استالین با نام اصلی جوگاشویلی (به گرجی: იოსებ ჯუღაშვილი) و نام کامل: یوسف ویساریونویچ استالین (به روسی: Иосиф Виссарионович Сталин). از انقلابیون بولشویک و رهبر اتحاد شوروی بود. زادروز: (۲۱ دسامبر ۱۸۷۹ میلادی) برابر با (۳۰ آذر ۱۲۵۸ خورشیدی) در شهر گوری در گرجستان کنونی. استالین در (۵ مارس ۱۹۵۳ میلادی) برابر با ۱۵ اسفند ۱۳۳۱ خورشیدی) در مسکو درگذشت.

بیوگرافی استالین

ژوزف ویساریونوویچ جوگاشویلی موسوم به «استالین» دیکتاتور سفاک شوروی سابق، جوزف استالین با نام کامل جوزف ویساریونوویچ جوگاشویلی در ۱۸ سپتامبر سال ۱۸۷۸ یا ۶ دسامبر سال ۱۸۸۷ در شهر کوچک «گوری» (Gori) در گرجستان به دنیا آمد که بعدها جزئی از خاک شوروی سابق گردید. البته وی بعدها تاریخ تولد دیگری را برای خود برگزید: ۲۱ دسامبر ۱۸۷۹ میلادی. در دهه‌ی سوم زندگی خود، وی نام «استالین» را برای خود انتخاب کرد که در زبان روسی به معنای «مرد آهنین» است.

وی هیچ برادر یا خواهری نداشت و در فقر مطلق بزرگ شد. پدرش یک کفاش ساده و مردی الکلی بود که تنها پسرش را به شدت کتک می‌زد. مادرش نیز زن ساده‌ای بود که برای دیگران رختشویی می‌کرد. استالین در دوران کودکی به آبله مبتلا شد که این موضوع باعث شد در تمام طول زندگی‌اش زخم‌های به جای مانده از این بیماری ناخوشایند پوستی را روی صورت خود داشته باشد.

در دوران نوجوانی وی بورس تحصیلی برای درس خواندن در یک مدرسه‌ی دینی در شهر تفلیس و در یک کلیسای ارتدکس گرجستانی بدست آورد. در سال ۱۸۹۹، به دلیل شرکت نکردن در امتحانات مدرسه‌ی دینی از این مرکز اخراج شد اگر چه وی بعدها دلیل اخراج خود را فعالیت‌های سیاسی عنوان کرد.

استالین در نوزده سالگی به سازمان زیرزمینی و مخفی سوسیال دموکرات مارکسیست تفلیس پیوست و از سال ۱۹۰۲ به‌بعد، به مدت پانزده سال در حال تبعید و زندان بود و حتی پنج‌بار از تبعیدگاه سیبری گریخت. وی در سال ۱۹۰۵ با لنین آشنا شد و به‌عنوان نماینده مخفی بلشویک‌ها عازم گرجستان گردید. او در سال‬ ۱۹۱۷ همراه با لنین، انقلاب موفق بلشویکی را به پیروزی رساند و از طرف لنین به وزارت کشور روسیه منصوب گردید.

به قدرت رسیدن جوزف استالین

استالین در سال ۱۹۲۲ به جانشینی لنین - که به‌علت بیماری توان انجام کار نداشت - برگزیده شد و از این تاریخ به‌بعد، استالین با قبضه کردن تشکیلات حزب کمونیست به‌تدریج قدرت را در اختیار گرفت.

در اواخر سال ۱۹۲۲، استالین برای این‌که رهبری بلامنازع کشور را به دست بگیرد، لنین را به‌عنوان استراحت و معالجه و درواقع، برای دخالت نکردن در امور، به شهر کوچک گورکی در پنجاه کیلومتری مسکو منتقل کرد و ارتباط او را با خارج به‌تدریج قطع کرد. در این زمان، لنین یادداشتی برای رهبران حزب کمونیست شوروی نگاشت و در آن خواستار برکناری استالین از مقام دبیرکلی حزب گردید. اما مزدوران استالین مانع رسیدن این نامه به دست شورای مرکزی حزب کمونیست گردیدند؛ به‌طوری‌که این یادداشت، سی سال پس از مرگ استالین و درواقع شصت سال پس از نگارش آن، افشا شد.

استالین با ایجاد وحشت در میان مردم بر آنها حکومت می‌کرد و حکومت او به شدت تمامیت خواه بود و هر کسی که با وی مخالفت می‌کرد را از میان بر می‌داشت. اول قدرت پلیس مخفی را افزایش داد و مردم را تشویق می‌کرد که از همدیگر جاسوسی کنند. بدین ترتیب وی در این سال‌ها میلیون‌ها نفر را به جرم‌های واهی به قتل رساند و بسیاری دیگر را بر اساس سیستم کمپ‌های کار اجباری به نام «گولاک» (Gulag) در صحرای سیبری به کار اجباری وادار کرد. در نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۱۹۳۰، استالین سیاست موسوم به «پاکسازی بزرگ» (Great Purge) را در پیش گرفت که بر اساس آن افرادی که به آنها سو ظن می‌رفت را از ارتش کشور و حزب کمونیست حذف کرد.

علاوه بر این، استالین یک کیش شخصی را در میان اطرافیان خود به وجود آورد بدین ترتیب که شهرهای کشور به افتخار وی تغییر نام داده می‌شدند، تاریخ شوروی از نو نوشته شد تا نقش بسیار برجسته‌تری در انقلاب به وی داده شده و دیگر جنبه‌های زندگی وی شکلی افسانه‌ای به خود بگیرد. در همه ی حوزه‌ها از آثار هنری گرفته تا ادبیات و موسیقی همه از او حرف می‌زدند و اسم او در سرود ملی شوروی سابق نقش بست. حکومت وی بر روی فعالیت رسانه‌های این کشور که کاملاً دولتی بودند نیز احاطه داشت.

جوزف استالین و جنگ جهانی دوم

در سال ۱۹۳۹ جوزف استالین و آدلف هیتلر یک قرارداد صلح امضا کردند که بر اساس آن هیچیک به خاک دیگری تعرضی نمی‌کرد. بعد از امضای این قرارداد، استالین کشورهای استونی، لیتوانی و لتونی و همچنین بخش‌هایی از لهستان و رومانی را به خاک شوروی ضمیمه کرد. علاوه بر این وی به فنلاند نیز جمله نمود. در ژوئن سال ۱۹۴۱، هیتلر پیمان صلح با شوروی را ملغی کرده و به این کشور حمله کرد و در ابتدا به سرعت شهرهای کوچک شوروی را یکی پس از دیگری به تصرف خود درآورد.

در حالی که نیروهای آلمانی به شهر مسکو، پایتخت حکومت شوروی نزدیک می‌شدند وی همچنان در مسکو ماند و دستور در پیش گرفتن سیاست دفاعی موسوم به «زمین سوخته» را صادر کرد که بر اساس آن نیروهای این کشور قبل از عقب نشینی از هر منطقه‌ای تمامی منابع، آذوقه و زیرساخت‌هایی که ممکن بود برای دشمن مفید واقع شوند را نابود می‌کردند. در نبرد استالینگراد همه چیز به نفع نیروهای شوروی تغییر کرد و با پیروزی نیروهای ارتش سرخ شوروی و شکست نیروهای آلمانی همراه بود و در نهایت ارتش آلمان با تلفات فراوان از سرزمین‌های سرد شوروی عقب نشینی کرد.

درگذشت استالین

استالین در سال‌های پایانی عمر خود به بیماری پارانویا مبتلا شده بود و به همه چیز سو ظن داشت. در نهایت وی در ۵ مارس ۱۹۵۳ و در سن ۷۴ سالگی به دلیل عارضه‌ی قلبی درگذشت. جسد او مومیایی شده و تا سال ۱۹۶۱ در آرامگاه لنین در میدان سرخ شهر مسکو نگهداری می‌شد. در این سال بر اساس سیاست‌های استالین زدایی از کشور، جسد وی به دستور نیکیتا خروشچف (۱۹۷۱- ۱۸۹۴ م)، جانشین استالین، در نزدیکی دیوار کرملین به خاک سپرده شد.

بر اساس برخی روایات تاریخی، استالین سه یا چهار روز زودتر از این تاریخ مرده بود، اما مقامات وقت که بر سر جانشینی او اختلاف داشتند، ترجیح دادند خبر مرگ این نماد کیش شخصیت‌پرستی را دیرتر اعلام کنند.

منبع

برگرفته از سایت استالین، دیکتاتور شوروی + زندگینامه و عکس - ایمنا