'''عمديه''' گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانى مرتكب معصيت و گناهى شود، عقوبت بر او واجب نيست، زيرا مومن از روی غفلت و نادانی معصیت می کند و قصدش از معصیت، اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم برداشته است که اگر اینگونه باشد، کافر است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref>
'''عمديه''' گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانى مرتكب معصيت و گناهى شود، عقوبت بر او واجب نيست و بر این باور بودند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref>
==پانویس==
==پانویس==
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۶
عمديه گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانى مرتكب معصيت و گناهى شود، عقوبت بر او واجب نيست و بر این باور بودند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است. [۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات
↑عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81