عبدالله بن محمد خراز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|ابوعمران کبیر ،ابوحفص نیشابوری | |ابوعمران کبیر ،ابوحفص نیشابوری | ||
|- | |- | ||
|درگذشت | |درگذشت | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومحمد عبدالله بن محمد الخراز'''از علمای [[اهل سنت]] و جماعت و از شخصیت های برجسته [[تصوف]]در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص222-224، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. | '''ابومحمد عبدالله بن محمد الخراز''' از علمای [[اهل سنت]] و جماعت و از شخصیت های برجسته [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص222-224، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
=دیدگاه عبدالرحمن سلمی= | =دیدگاه عبدالرحمن سلمی= | ||
ابوعبدالرحمن السلمی درباره او گفته است که او از شیوخ اعظم رازیان است.او از پرهیزگارانی است که متوکل به حق بوده و در پی روزی حلال بود.» | ابوعبدالرحمن السلمی درباره او گفته است که او از شیوخ اعظم رازیان است. او از پرهیزگارانی است که متوکل به حق بوده و در پی روزی حلال بود.» | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
او با ابوعمران | او با ابوعمران کبیر، [[ابوحفص نیشابوری]] و از یاران ابویزید بسطامی شد و همه جایگاه او را گرامی می داشتند. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
گرسنگی طعام زاهدان و ذکر و یاد خدا غذا و اشباع کننده عرفا است | گرسنگی طعام زاهدان و ذکر و یاد خدا غذا و اشباع کننده عرفا است<ref>بقات الأولياء، ابن الملقن، ص348، مكتبة الخانجي، ط1994</ref>. | ||
عبارات را علما فهمیده و اشارات را حکما ولی نکات خاص را فقط خاصان از شیوخ درک می کنند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B2 عبد الله بن محمد الخراز]</ref>. | عبارات را علما فهمیده و اشارات را حکما ولی نکات خاص را فقط خاصان از شیوخ درک می کنند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B2 عبد الله بن محمد الخراز]</ref>. | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷
ابومحمد عبدالله بن محمد الخراز از علمای اهل سنت و جماعت و از شخصیت های برجسته تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].
زندگی
او در شهر ری بزرگ شد و به مکه رفت و پیش از سال 310 هجری قمری درگذشت.
دیدگاه عبدالرحمن سلمی
ابوعبدالرحمن السلمی درباره او گفته است که او از شیوخ اعظم رازیان است. او از پرهیزگارانی است که متوکل به حق بوده و در پی روزی حلال بود.»
اساتید
او با ابوعمران کبیر، ابوحفص نیشابوری و از یاران ابویزید بسطامی شد و همه جایگاه او را گرامی می داشتند.
گفتار
گرسنگی طعام زاهدان و ذکر و یاد خدا غذا و اشباع کننده عرفا است[۲].
عبارات را علما فهمیده و اشارات را حکما ولی نکات خاص را فقط خاصان از شیوخ درک می کنند[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص222-224، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ بقات الأولياء، ابن الملقن، ص348، مكتبة الخانجي، ط1994
- ↑ عبد الله بن محمد الخراز