ثقة الاسلامیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
وى از شاگردان [[سید کاظم | وى از شاگردان [[سید کاظم رشتی]] و هم درس [[حاج محمد کریم خان کرمانى]] بود. او «[[رکن رابع]]» را که | ||
چهارمین اصل از اصول عقاید [[شیخیه کرمان]] و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری،ج 5، ص 178</ref>انکار کرد و او را لعن نمود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> از این رو آنان را به طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة الاسلامیه می گویند. | چهارمین اصل از اصول عقاید [[شیخیه کرمان]] و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری،ج 5، ص 178</ref>انکار کرد و او را لعن نمود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> از این رو آنان را به طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة الاسلامیه می گویند. | ||
پس از حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام، پسرش «میرزا موسى» و پس از او «میرزا على» معروف به «ثقة الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 ه به جرم مشروطه خواهى به دست روسهاى تزارى در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وى برادرش «میرزا محمد» به ریاست این طایفه رسید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات</ref> <ref>دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191</ref> | پس از حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام، پسرش «میرزا موسى» و پس از او «میرزا على» معروف به «ثقة الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 ه به جرم مشروطه خواهى به دست روسهاى تزارى در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وى برادرش «میرزا محمد» به ریاست این طایفه رسید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات</ref> <ref>دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191</ref> | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۳
ثقة الاسلامیه از فرق «شیخیه» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام» تبریزى (در گذشته در سال 1301 ه) هستند.
تاریخچه
وى از شاگردان سید کاظم رشتی و هم درس حاج محمد کریم خان کرمانى بود. او «رکن رابع» را که چهارمین اصل از اصول عقاید شیخیه کرمان و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است [۱]انکار کرد و او را لعن نمود.[۲] از این رو آنان را به طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة الاسلامیه می گویند. پس از حاج میرزا شفیع ثقة الاسلام، پسرش «میرزا موسى» و پس از او «میرزا على» معروف به «ثقة الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 ه به جرم مشروطه خواهى به دست روسهاى تزارى در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وى برادرش «میرزا محمد» به ریاست این طایفه رسید. [۳] [۴]
معنای رکن رابع
رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و امام زمان (عج) است. به باور آنان رکن رابع احکام شرعی را بدون واسطه از امام زمان دریافت می کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد. [۵] [۶]
پانویس
- ↑ تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری،ج 5، ص 178
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
- ↑ تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری،ج 5، ص 178