صاحب الزمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'كلام' به 'کلام') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''صاحب | '''صاحب الزمانیة''' از پیروان سید حسن صاحب الزمانى (1288- 1355 هجری قمری) بودند. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
وى در اصل اهل | وى در اصل اهل یزد بود، ولى در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادى نجم آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]، شیخ [[فضل اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانى]] قرار گرفت.او در علوم متداول زمان خود از قبیل [[حكمت|حکمت]] و [[کلام]] و [[فقه]] و [[حديث|حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] متبحر بود. | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
وجه شهرت سید حسن به صاحب الزمانى | وجه شهرت سید حسن به صاحب الزمانى این بود که وى در آغاز جوانى به تحریک شیخ احمد کرمانى در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظرى خوش و هیئتى مطبوع و شبیه به تصاویر خیالى که نقاشان از بعضى از امامان مىکشیدند، داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنا بر این، از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانى توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولى سید حسن به وساطت یکى از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوى پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دايرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref> | ||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۶
صاحب الزمانیة از پیروان سید حسن صاحب الزمانى (1288- 1355 هجری قمری) بودند.
تاریخچه
وى در اصل اهل یزد بود، ولى در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ هادى نجم آبادی، ابوالحسن جلوه، شیخ فضل اللّه نوری و حاج میرزا حسن آشتیانى قرار گرفت.او در علوم متداول زمان خود از قبیل حکمت و کلام و فقه و حدیث و تفسیر متبحر بود.
وجه تسمیه
وجه شهرت سید حسن به صاحب الزمانى این بود که وى در آغاز جوانى به تحریک شیخ احمد کرمانى در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظرى خوش و هیئتى مطبوع و شبیه به تصاویر خیالى که نقاشان از بعضى از امامان مىکشیدند، داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنا بر این، از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانى توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولى سید حسن به وساطت یکى از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوى پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. [۱] [۲]