'''عمديه''' گروهی بودند با این اعتقاد که اگر [[مسلمان|مسلمانى]] مرتكب [[معصيت]] و [[گناه|گناهى]] شود، عقوبت بر او واجب نيست و بر این باور بودند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، [[کافر]] است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref>
'''عمدیه''' گروهی بودند با این اعتقاد که اگر [[مسلمان|مسلمانى]] مرتكب [[معصیت]] و [[گناه|گناهى]] شود، عقوبت بر او واجب نیست و بر این باور بودند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، [[کافر]] است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref>
==پانویس==
==پانویس==
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۱۶
عمدیه گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانى مرتكب معصیت و گناهى شود، عقوبت بر او واجب نیست و بر این باور بودند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است. [۱][۲]
پانویس
↑مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات
↑عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81