فضیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
جز (جایگزینی متن - 'می گفت' به 'می‌گفت')
خط ۲: خط ۲:


==عقاید عجیب==
==عقاید عجیب==
فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می آید. همچنین می گفتند کسى که سخن حقى بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول [[نصاری]]  که قایل به تثلیث اند تمایل داشته باشد؛ [[کافر]] نمی‌شود و همچنین است که بگوید  [[محمد رسول (ص)]] خداوند است، اما  شخص  دیگرى را رسول خدا بداند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>نشوان الحمیری ابو سعید،  الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر،  سال 1948 میلادی، ص 177.</ref>
فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می آید. همچنین می‌گفتند کسى که سخن حقى بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول [[نصاری]]  که قایل به تثلیث اند تمایل داشته باشد؛ [[کافر]] نمی‌شود و همچنین است که بگوید  [[محمد رسول (ص)]] خداوند است، اما  شخص  دیگرى را رسول خدا بداند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>نشوان الحمیری ابو سعید،  الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر،  سال 1948 میلادی، ص 177.</ref>


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۴

فضیلیه‏ از فرق «خوارج» بودند.

عقاید عجیب

فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می آید. همچنین می‌گفتند کسى که سخن حقى بگوید و اراده باطلی از آن بکند؛ کافر نمی‌شود. یا اگر کسی بگوید خدا واحد است و جز او خدایی نیست، اما در دلش به قول نصاری که قایل به تثلیث اند تمایل داشته باشد؛ کافر نمی‌شود و همچنین است که بگوید محمد رسول (ص) خداوند است، اما شخص دیگرى را رسول خدا بداند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 352 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 177.