مخمّسه (پیروان ابوالخطاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۵: خط ۵:


==حقیقت وجودی حضرت محمد(ص)==
==حقیقت وجودی حضرت محمد(ص)==
مخمسه معتقدند که حضرت محمد (ص) حقیقت وجودی بقیه پنج تن است، زيرا  او نخستين كسى بود كه خداوند در جسمش او ظاهر شد. او ناطق است و به هر صورتی كه بخواهد در مى ‏آيد. همچنین می گفتند که محمد (ص) همان [[آدم]]،  [[نوح]]،  [[ابراهیم]]،  [[موسى]] و [[عیسى]] بود  كه پيوسته در عرب و  حتى در شمایل پادشاهان ايران نيز ظاهر می شد و در هر دور و كورى به صورتى در می آمد.
مخمسه معتقدند که حضرت محمد (ص) حقیقت وجودی بقیه پنج تن است، زيرا  او نخستين كسى بود كه خداوند در جسمش او ظاهر شد. او ناطق است و به هر صورتی كه بخواهد در مى ‏آيد. همچنین می گفتند که محمد (ص) همان [[آدم]]،  [[نوح]]،  [[ابراهیم]]،  [[موسى]] و [[عیسی|عیسى]] بود  كه پيوسته در عرب و  حتى در شمایل پادشاهان ايران نيز ظاهر می شد و در هر دور و كورى به صورتى در می آمد.


==مقام امامان پس از پیامبر(ص)==
==مقام امامان پس از پیامبر(ص)==

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۴

مخمّسه‏ پيروان «ابو الخطاب» بودند.

وجه تسمیه

به این فرقه از آن جهت «مخمّسه» مى ‏گفتند كه گمان می کردند خداى عز و جل همان محمد (ص) است که در پنج صورت: محمد (ص) ، على (ع)، حسن (ع)، حسين (ع) و فاطمه (س) ظاهر می شود و به این افراد پنج تن می گويند.

حقیقت وجودی حضرت محمد(ص)

مخمسه معتقدند که حضرت محمد (ص) حقیقت وجودی بقیه پنج تن است، زيرا او نخستين كسى بود كه خداوند در جسمش او ظاهر شد. او ناطق است و به هر صورتی كه بخواهد در مى ‏آيد. همچنین می گفتند که محمد (ص) همان آدم، نوح، ابراهیم، موسى و عیسى بود كه پيوسته در عرب و حتى در شمایل پادشاهان ايران نيز ظاهر می شد و در هر دور و كورى به صورتى در می آمد.

مقام امامان پس از پیامبر(ص)

امامان پس از محمد (ص) همان مقام محمد (ص) را دارند و حضرت فاطمه (س) همان محمد (ص) است و معناى باب در قرآن، سلمان مى ‏باشد و معناى يتيم، مقداد و يتيم ديگر ابوذر است.

عقاید

مخمسه معتقدبودند که نماز، روزه، حج و ديگر عبادات بندهايى بيش نيستند و معناى زنا، خمر، ربا، سرقت و همه كبائر كه حرام شده‏ اند مردان و زنانى هستند كه خداوند آنان را از دوستى با ايشان منع كرده است. این طایفه همچنین به تناسخ اعتقاد داشتند و از غلاة به شمار می رفتند. [۱][۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 400 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. اشعری قمی سعدبن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، صفحات، 56، 59، 60، 63، 192.