معیارهای متنی مشترک در رد و قبول حدیث از منظر فریقین: تفاوت میان نسخه‌ها

3-اجرای  قواعد و معیارهای عقلی در روایات با  اجرای قواعد و معیارهای شرعی متفاوت است بدین معنا که روایات معارض  با معیارهای عقلی  قطعا مردود خواهد بود  اما  روایات مطابق با موازین عقلی را نمی توان به صحت و صدور ان اطمینان داشت  چون  لازمه مطابقت روایت با موازین  عقلی، صدور قطعی نیست بلکه تنها احتمال صدور ان را تقویت می کند در حالی که  هرگاه روایتی با موازین شرعی منطبق بود حکم به صدور ان نموده ودر صورت  مخالفت با  موازین شرعی حکم به عدم صدور ان می کنیم.  

1- روایات مذکور فقط حکم روایات موافق و مخالف با قرآن را مطرح نموده است بنابراین  حکم روایاتی که مضامین شان خارج از صور ذکر شده می باشد چیست ؟ روایاتی که مدلولشان  نه موافق  و نه مخالف قرآن  می باشد نظیر روایاتی که دلالت بر امری می کند که اثری از ان درقرآن  نیست  چون در این گونه موارد نمی توان ادعا نمود که این روایت موافق یا مخالف قرآن است.

پاسخ: مراد از موافقت  اعم از موافقت  به تساوی یا موافقت به عام و خاص و مطلق و مقید است بدین معنا که احادیث خاص و مقید را نمی توان مخالف عمومات و مطلقات قرآنی دانست بدلیل انکه:  

بدیهی است مفاد روایت مذکور، مخالف با قرآن  - که بیانگر برترین مقامات نسبت به  امام علی ع و اهل بیت علیهم السلام  است  -    می باشد  بعلاوه انکه مفاد این نوع روایات  با معیارهای دیگر نیز– نظیر عدم مخالفت با عقل و  عدم  مخالفت با جایگاه رفیع اولیای الهی و موهن  جلوه ندادن انان –منطبق نمی باشد از اینرو نمی توان تن به صحت چنین روایاتی داد.