محمد بن علیان النسوی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
او از اهالی «نساء» اهل قریه «بسمه» نزدیک [[دمشق]] بوده و از بزرگان اصحاب [[ابوعثمان مغربی]] و [[ابوعثمان الحیری]] محسوب می شود<ref>إكمال الكمال - ابن ماكولا - ج ٦ - الصفحة ٢٦٨</ref>.از نساء به قصد دیدار و پرسش از ابوعثمان بیرون زد و در راه نه می‌خورد و نه می‌نوشید تا اینکه به [[نیشابور]] رسید و از او سؤالاتش را پرسید<ref>[https://ganjoor.net/abdullah/tabaghat/sh146 ابوجعفر محمدبن علی النسوی]</ref>. | او از اهالی «نساء» اهل قریه «بسمه» نزدیک [[دمشق]] بوده و از بزرگان اصحاب [[ابوعثمان مغربی]]<ref>[https://www.cgie.org.ir/ar/article/235549 أبوعثمان المغربي]</ref> و [[ابوعثمان الحیری]] محسوب می شود<ref>إكمال الكمال - ابن ماكولا - ج ٦ - الصفحة ٢٦٨</ref>.از نساء به قصد دیدار و پرسش از ابوعثمان بیرون زد و در راه نه می‌خورد و نه می‌نوشید تا اینکه به [[نیشابور]] رسید و از او سؤالاتش را پرسید<ref>[https://ganjoor.net/abdullah/tabaghat/sh146 ابوجعفر محمدبن علی النسوی]</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۴
| نام | محمد بن علی النسوی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | محمد بن علیان النسوی |
| درگذشت | نامشخص |
| استادان | ابوعثمان مغربی، ابوعثمان الحیری |
| دین و مذهب | اسلام، تسنن |
محمد بن علیان النسوی نامش محمد بن علی النسوی از علمای اهل سنت و از صوفیان برجسته در قرن چهارم هجری بود[۱].
درباره او
ابوعبدالرحمان السلمی او را چنین توصیف کرده است: «او یکی از شیوخ برجسته منطقه نسا و از شیوخی با همت عالی که دارای کرامات ظاهری بوده به شمار می آید».محفوظ بن محمود نیز در مورد او می گفت: محمد بن علیان امام اهل علم بوده است[۲].
زندگی
او از اهالی «نساء» اهل قریه «بسمه» نزدیک دمشق بوده و از بزرگان اصحاب ابوعثمان مغربی[۳] و ابوعثمان الحیری محسوب می شود[۴].از نساء به قصد دیدار و پرسش از ابوعثمان بیرون زد و در راه نه می‌خورد و نه می‌نوشید تا اینکه به نیشابور رسید و از او سؤالاتش را پرسید[۵].
گفتار
چگونه می توانید کسی را دوست نداشته باشید که عدالتش یک چشم به هم زدن متوقف نمی شود؟و چگونه ادعا می کنید که در یک چشم به هم زدن کسی را دوست دارید که با او موافق نیستید؟حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج10، ص376.
هر کس خدای متعال را از شوق ثواب یا ترس از عذاب عبادت کند، پستی و طمع خود را نشان داده است، پس زشت است که بنده برای ثواب به مولای خود خدمت کند.
جوانمردی حفظ دین، جان و پاسداری از مقدسات مؤمنان است و سخاوت از صفات الهی است در حالی که کوتاهی بینش و عدم بصیرت از خود انسان ناشی می شود.
از نشانه ها و کرامات اولیای خدا آنست که به آنچه مورد نارضایتی و ناخشنودی خلق می شود خشنود و راضی هستند.
زهد در دنیا کلید راحتی در آخرت است[۶]
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص282-286، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ محمد بن عليان النسوي
- ↑ أبوعثمان المغربي
- ↑ إكمال الكمال - ابن ماكولا - ج ٦ - الصفحة ٢٦٨
- ↑ ابوجعفر محمدبن علی النسوی
- ↑ محمد بن عليان النسوي