محمد بعقوبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'فرا گرفت' به 'فراگرفت') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
عبدالقادر گیلانی و سمعانی، عمر بن علی قرشی، حافظ عبدالغنی، شیخ موفق الدین بن قدامه و دو پسرش عبدالرزاق و موسی، علی بن ادریس، احمد بن مطیع الباجسرائی، ابوهریره محمد بن لیث الوسطانی و اکمل بن مسعود هاشمی ابوطالب عبداللطیف بن محمد قبیطی، احمد بن سلامه از او کسب اجازه کرد. | عبدالقادر گیلانی و سمعانی، عمر بن علی قرشی، حافظ عبدالغنی، شیخ موفق الدین بن قدامه و دو پسرش عبدالرزاق و موسی، علی بن ادریس، احمد بن مطیع الباجسرائی، ابوهریره محمد بن لیث الوسطانی و اکمل بن مسعود هاشمی ابوطالب عبداللطیف بن محمد قبیطی، احمد بن سلامه از او کسب اجازه کرد. | ||
شیخ سهروردی او را همراهی می‌کرد و السمعانی می‌گوید که کتاب «اخبار مکه» ازرقی و قسمتی از کتاب الجامع الصحیح ابوحفص البیجری را در محضر او | شیخ سهروردی او را همراهی می‌کرد و السمعانی می‌گوید که کتاب «اخبار مکه» ازرقی و قسمتی از کتاب الجامع الصحیح ابوحفص البیجری را در محضر او فراگرفت <ref>السيوطي : تاريخ الخلفاء ، ص 331 ابن دقماق : الجوهر الثمين، ص110. أبو العباس أبن القاضي : درة الحجال في أسماء الرجال، 1/106. الفتوني العاملي : تهذيب حدائق الألباب : ص148. المطهر الجرموزي :النبذة المشيرة، ص181. الرباطي الضعيف : تاريخ الضعيف الرباطي، 1/93</ref>. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۴
| نام | ابی عبدالله محمد بن علی بن عرفه البعقوبی |
|---|---|
| اساتید | ابوغالب باقلانی، جعفرالسراج، ابوبکر بن سوسن. |
| درگذشت | 655ق |
ابی‌عبدالله محمد بن علی بن عرفه البعقوبی معروف به شریف بعقوبی از بزرگان تصوف و از برجستگان شهر بعقوبه در دوران عباسی ثانی و از جمله مشایخ عبدالقادر گیلانی از اقطاب تصوف بوده است. او شافعی واشعری مسلک و مشهور در علم و معرفت بوده است [۱].
اساتید
ابوغالب باقلانی، جعفر السراج، ابوبکر بن سوسن، بن بیان، ابوطالب بن یوسف،ابوسعید المخزامی، ابوالخطاب الکلوذانی، بن عقیل، زکریا تبریزی[۲].
شاگردان
عبدالقادر گیلانی و سمعانی، عمر بن علی قرشی، حافظ عبدالغنی، شیخ موفق الدین بن قدامه و دو پسرش عبدالرزاق و موسی، علی بن ادریس، احمد بن مطیع الباجسرائی، ابوهریره محمد بن لیث الوسطانی و اکمل بن مسعود هاشمی ابوطالب عبداللطیف بن محمد قبیطی، احمد بن سلامه از او کسب اجازه کرد. شیخ سهروردی او را همراهی می‌کرد و السمعانی می‌گوید که کتاب «اخبار مکه» ازرقی و قسمتی از کتاب الجامع الصحیح ابوحفص البیجری را در محضر او فراگرفت [۳].
وفات
به احتمال زیاد وفات او در سال 655 هجری قمری بوده است و برخی منابع از او یاد کرده اند، از جمله بهجة الاسرار و معدن الأنوار فی مناقب الشیخ عبدالقادر الگیلانی و مرقدش همچنان نمایان است و در کنارآن قبرستانی است برای مسلمانان در شهر بعقوبه عراق که مرکز استان دیالی است[۴].
پانویس
- ↑ ابن زيدان العلوي : المنزع اللطيف في مفاخر المولى إسماعيل ، 39-42 الفضيلي : الدرر البهية والجواهر النبوية ، ص79 -80 المشرفي : الحلل البهية، ص206-207
- ↑ محمد البعقوبي
- ↑ السيوطي : تاريخ الخلفاء ، ص 331 ابن دقماق : الجوهر الثمين، ص110. أبو العباس أبن القاضي : درة الحجال في أسماء الرجال، 1/106. الفتوني العاملي : تهذيب حدائق الألباب : ص148. المطهر الجرموزي :النبذة المشيرة، ص181. الرباطي الضعيف : تاريخ الضعيف الرباطي، 1/93
- ↑ مرتضى الزبيدي : الروض الجلي، ص130. الناصري : الاستقصا في أخبار المغرب الأقصى ج3/3 أبي القاسم الزياني : جمهرة التيجان وفهرسة ا لياقوت والمرجان، ص70 ابن زيدان العلوي : المنزع اللطيف في مفاخر المولى إسماعيل ، 39-42 الفضيلي : الدرر البهية والجواهر النبوية ، ص79 -80