معاذیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''معاذیه''' از فرق «[[مرجئه]]» پیروان یحیى بن معاذ رازى بودند. | ||
== شرح حال موسس== | ==شرح حال موسس== | ||
یحیی بن | یحیی بن معاذ از جمله زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. | ||
وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]] مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده | وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به [[بغداد]] مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می گفت: سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.» | ||
او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت. | |||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
معاذیه معتقد بودند که خداى متعال به جهت جود و فضل و رحمتى | معاذیه معتقد بودند که خداى متعال به جهت جود و فضل و رحمتى یه دارد، کسى را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145</ref>. <ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم اصفهانی،احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱</ref>.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.</ref><ref>ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰</ref>. <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۴: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۵
معاذیه از فرق «مرجئه» پیروان یحیى بن معاذ رازى بودند.
شرح حال موسس
یحیی بن معاذ از جمله زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. وی از مردم ری و عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می گفت: سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.»
او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت.
عقاید
معاذیه معتقد بودند که خداى متعال به جهت جود و فضل و رحمتى یه دارد، کسى را نسبت به گناهش عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود. [۱] [۲]. [۳].[۴][۵]. [۶]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.ابونعیم اصفهانی،احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱
- ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.