مصطفی چمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
=تولد و تحصیلات= | =تولد و تحصیلات= | ||
دكتر مصطفی چمران در سال 1311 در تهران، | دكتر مصطفی چمران در سال 1311 در تهران، خیابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولك متولد شد. | ||
وی | وی تحصیلات خود را در مدرسه انتصاریه، نزدیك پامنار، آغاز كرد و در [[دارالفنون]] و البرز دوران متوسطه را گذراند؛ در دانشكده فنی [[دانشگاه تهران]] ادامه تحصیل داد و در سال 1336 در رشته الكترومكانیك فارغ التحصیل شد و یك سال به تدریس در دانشكده فنی پرداخت. وی در همه دوران تحصیل شاگرد اول بود. در سال 1337 پس از یک سال تدریس در دانشگاه تهران با استفاده از بورس تحصیلیشاگردان ممتاز به [[امریكا]] اعزام شد و پس از تحقیقات علمی در جمع معروف ترین دانشمندان جهان در دانشگاه [[كالیفرنیا]] و معتبرترین دانشگاه امریكا –بركلی- با ممتازترین درجه علمی موفق به اخذ دكترای الكترونیك و فیزیك پلاسما گردید. | ||
= | =فعـالیتهای اجتماعی= | ||
از 15سالگی در درس [[ | از 15سالگی در درس [[تفسیر قرآن]] مرحوم [[آیت الله طالقانی]]، در [[مسجد هدایت]]، و درس [[فلسفه]] و منطق استاد شهید [[مرتضی مطهری]] و بعضی از اساتید دیگر شركت میكرد و از اولین اعضاء انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران بود. در مبارزات سیاسی دوران [[دكتر مصدق]] از مجلس چهاردهم تا ملی شدن صنعت نفت شركت داشت و از عناصر پرتلاش در پاسداری از [[نهضت ملی ایران]] در كشمكش های مرگ و حیات این دوره بود. | ||
بعد از كودتای | بعد از كودتای ننگین 28 مرداد و سقوط حكومت دكتر مصدق، به [[نهضت مقاومت ملی ایران]] پیوست و سخت ترین مبارزه ها و مسئولیت های او علیه استبداد و استعمار شروع شد و تا زمان مهاجرت از ایران، بدون خستگی و با همه قدرت خود، علیه نظام طاغوتی شاه جنگید و خطرناك ترین مأموریت ها را در سخت ترین شرایط با پیروزی به انجام رسانید. در امریكا، با همكاری بعضی از دوستانش، برای اولین بار انجمن اسلامی دانشجویان امریكا را پایه ریزی كرد و از مؤسسین انجمن دانشجویان ایران یدر كالیفرنیا و از فعالین انجمن دانشجویان ایرانی در امریكا به شمار میرفت كه به دلیل این فعالیت ها، بورس تحصیلی شاگرد ممتازی وی از سوی رژیم شاه قطع میشود. | ||
پس از | پس از قیام خونین 15 خرداد سال 1342 و سركوب ظاهریم بارزات مردم [[مسلمان]] به رهبری [[امام خمینی]](ره) دست به اقدامی جسورانه و سرنوشت ساز میزند و همه پل ها را پشت سر خود خراب می كند و به همراه بعضی از دوستان مؤمن و هم فكر، رهسپار [[مصر]] می شود و مدت دو سال، در زمان عبدالناصر، سخت ترین دوره های چریكی و جنگ های پارتیزانی را می آموزد و به عنوان بهترین شاگرد این دوره شناخته میشود و فوراً مسئولیت تعلیم چریكی مبارزان ایرانی به عهده او گذارده می شود. به علت برخورداری از بینش عمیق مذهبی، از ملی گرایی ورای اسلام گریزان بود و وقتیدر مصر مشاهده كرد كه جریان ناسیونالیسم عربی باعث تفرقه مسلمین می شود، به [[جمال عبدالناصر]] اعتراض كرد و ناصر ضمن پذیرش این اعتراض گفت كه جریان [[ناسیونالیسم]] عربی آن قدر قوی است كه نمی توان به راحتی با آن مقابله كرد و با تأسف تأكید می كند كه ما هنوز نمیدانیم كه بیشتر این تحریكات از ناحیه دشمن و برای ایجاد تفرقه در بین مسلمانان است. به دنبال آن، به چمران و یارانش اجازه می دهد كه در مصر نظرات خود را بیان كنند. | ||
=در لبنـان= | |||
بعد از وفات عبدالناصر، ایجاد پایگاه چریكی مستقل، برای تعلیم مبارزان ایرانی، ضرورت پیدا می كند و لذا دكتر چمران رهسپار [[لبنان]] می شود تا چنین پایگاهی را تأسیس كند. او به كمك امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان، حركت محرومین و سپس جناح نظامی آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مبانی اسلامی پی ریزی نموده كه در میان توطئه ها و دشمنی های چپ و راست، با تكیه بر [[ایمان]] به [[خدا]] و با اسلحه شهادت، خط راستین اسلام انقلابی را پیاده می كند و علی گونه در معركه های مرگ و حیات به آغوش گرداب خطر فرو می رود و در طوفان های سهم ناك سرنوشت، حسین وار به استقبال شهادت می تازد و پرچم خونین [[تشیع]] را در برابر جبارترین ستمگران روزگار، صهیونیزم اشغال گر و هم دستان خونخوار آنها، راست گرایان (فالانژ)، به اهتزاز در می آورد و از قلب بیروت سوخته و خراب تا قله های بلند كوه های جبل عامل و در مرزهای فلسطین اشغال شده از خود قهرمانی ها به یادگار گذاشته؛ در قلب محرومین و مستضعفین [[شیعه]] جای گرفته و شرح این مبارزات افتخارآمیز با قلمی سرخ و به شهادت خون پاك شهدای لبنان، بر كف خیابان های داغ و بر دامنه كوه های مرزی [[اسرائیل]] برای ابد ثبت گردیده است. | |||
=پس از پيروزی انقلاب اسلامی ايران= | |||
دكتر چمران با پيروزی شكوهمند [[انقلاب اسلامی ايران]]، بعد از 23 سال هجرت، به وطن باز می گردد. همه تجربيات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب می گذارد؛ خاموش و آرام ولی فعالانه و قاطعانه به سازندگی می پردازد و همه تلاش خود را صرف تربيت اولين گروه های پاسداران انقلاب در سعدآباد می كند. سپس در شغل معاونت نخست وزير در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر مي اندازد تا سريع تر و قاطعانه تر مسئله كردستان را فيصله دهد تا اينكه بالاخره در قضيه فراموش ناشدنی «پاوه» قدرت ايمان و اراده آهينن و شجاعت و فداكاری او بر همگان ثابت می گردد. | |||
=منبع= | =منبع= | ||
[[رده:سیاستمداران شیعه اهل ایران]] | [[رده:سیاستمداران شیعه اهل ایران]] | ||
نسخهٔ ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | مصطفی چمران |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | جمال • دکتر |
| زاده | ۱۳۱۱ش • ساوه |
| درگذشت | ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ش، جبهه سوسنگرد • دهلاویه |
| استادان | سید محمود طالقانی • مهدی بازرگان |
| پیشه | وزیر دفاع • نماینده مجلس |
| آثار | خدا بود و دیگر هیچ نبود • علی زیباترین سرودۀ هستی و ... |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | عضو کمیته نهضت مقاومت ملی • تاسیس انجمن دانشجویان مسلمان آمریکای شمالی • تاسیس حرکة المحرومین • راه‌اندازی اولین دوره آموزش سپاه پاسداران |
مصطفی چمران (۱۳۱۱ش-۱۳۶۰ش) وزیر دفاع دولت موقت جمهوری اسلامی ایران و بنیانگذار ستاد جنگ‌های نامنظم در جنگ ایران و عراق. وی پیش از انقلاب اسلامی با دعوت امام موسی صدر به لبنان رفت و هشت سال آنجا ماند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران وزیر دفاع دولت موقت جمهوری اسلامی، نماینده مجلس و فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم در جنگ عراق با ایران بود. مصطفی چمران در دهلاویه در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ش به شهادت رسید. لبنان، کردستان؛ حاوی خاطرات او از لبنان و کردستان، علی زیباترین سرودۀ هستی و ترجمه فارسی دعای کمیل از جمله آثار اوست.
تولد و تحصیلات
دكتر مصطفی چمران در سال 1311 در تهران، خیابان پانزده خرداد، بازار آهنگرها، سرپولك متولد شد.
وی تحصیلات خود را در مدرسه انتصاریه، نزدیك پامنار، آغاز كرد و در دارالفنون و البرز دوران متوسطه را گذراند؛ در دانشكده فنی دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و در سال 1336 در رشته الكترومكانیك فارغ التحصیل شد و یك سال به تدریس در دانشكده فنی پرداخت. وی در همه دوران تحصیل شاگرد اول بود. در سال 1337 پس از یک سال تدریس در دانشگاه تهران با استفاده از بورس تحصیلیشاگردان ممتاز به امریكا اعزام شد و پس از تحقیقات علمی در جمع معروف ترین دانشمندان جهان در دانشگاه كالیفرنیا و معتبرترین دانشگاه امریكا –بركلی- با ممتازترین درجه علمی موفق به اخذ دكترای الكترونیك و فیزیك پلاسما گردید.
فعـالیتهای اجتماعی
از 15سالگی در درس تفسیر قرآن مرحوم آیت الله طالقانی، در مسجد هدایت، و درس فلسفه و منطق استاد شهید مرتضی مطهری و بعضی از اساتید دیگر شركت میكرد و از اولین اعضاء انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران بود. در مبارزات سیاسی دوران دكتر مصدق از مجلس چهاردهم تا ملی شدن صنعت نفت شركت داشت و از عناصر پرتلاش در پاسداری از نهضت ملی ایران در كشمكش های مرگ و حیات این دوره بود. بعد از كودتای ننگین 28 مرداد و سقوط حكومت دكتر مصدق، به نهضت مقاومت ملی ایران پیوست و سخت ترین مبارزه ها و مسئولیت های او علیه استبداد و استعمار شروع شد و تا زمان مهاجرت از ایران، بدون خستگی و با همه قدرت خود، علیه نظام طاغوتی شاه جنگید و خطرناك ترین مأموریت ها را در سخت ترین شرایط با پیروزی به انجام رسانید. در امریكا، با همكاری بعضی از دوستانش، برای اولین بار انجمن اسلامی دانشجویان امریكا را پایه ریزی كرد و از مؤسسین انجمن دانشجویان ایران یدر كالیفرنیا و از فعالین انجمن دانشجویان ایرانی در امریكا به شمار میرفت كه به دلیل این فعالیت ها، بورس تحصیلی شاگرد ممتازی وی از سوی رژیم شاه قطع میشود. پس از قیام خونین 15 خرداد سال 1342 و سركوب ظاهریم بارزات مردم مسلمان به رهبری امام خمینی(ره) دست به اقدامی جسورانه و سرنوشت ساز میزند و همه پل ها را پشت سر خود خراب می كند و به همراه بعضی از دوستان مؤمن و هم فكر، رهسپار مصر می شود و مدت دو سال، در زمان عبدالناصر، سخت ترین دوره های چریكی و جنگ های پارتیزانی را می آموزد و به عنوان بهترین شاگرد این دوره شناخته میشود و فوراً مسئولیت تعلیم چریكی مبارزان ایرانی به عهده او گذارده می شود. به علت برخورداری از بینش عمیق مذهبی، از ملی گرایی ورای اسلام گریزان بود و وقتیدر مصر مشاهده كرد كه جریان ناسیونالیسم عربی باعث تفرقه مسلمین می شود، به جمال عبدالناصر اعتراض كرد و ناصر ضمن پذیرش این اعتراض گفت كه جریان ناسیونالیسم عربی آن قدر قوی است كه نمی توان به راحتی با آن مقابله كرد و با تأسف تأكید می كند كه ما هنوز نمیدانیم كه بیشتر این تحریكات از ناحیه دشمن و برای ایجاد تفرقه در بین مسلمانان است. به دنبال آن، به چمران و یارانش اجازه می دهد كه در مصر نظرات خود را بیان كنند.
در لبنـان
بعد از وفات عبدالناصر، ایجاد پایگاه چریكی مستقل، برای تعلیم مبارزان ایرانی، ضرورت پیدا می كند و لذا دكتر چمران رهسپار لبنان می شود تا چنین پایگاهی را تأسیس كند. او به كمك امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان، حركت محرومین و سپس جناح نظامی آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مبانی اسلامی پی ریزی نموده كه در میان توطئه ها و دشمنی های چپ و راست، با تكیه بر ایمان به خدا و با اسلحه شهادت، خط راستین اسلام انقلابی را پیاده می كند و علی گونه در معركه های مرگ و حیات به آغوش گرداب خطر فرو می رود و در طوفان های سهم ناك سرنوشت، حسین وار به استقبال شهادت می تازد و پرچم خونین تشیع را در برابر جبارترین ستمگران روزگار، صهیونیزم اشغال گر و هم دستان خونخوار آنها، راست گرایان (فالانژ)، به اهتزاز در می آورد و از قلب بیروت سوخته و خراب تا قله های بلند كوه های جبل عامل و در مرزهای فلسطین اشغال شده از خود قهرمانی ها به یادگار گذاشته؛ در قلب محرومین و مستضعفین شیعه جای گرفته و شرح این مبارزات افتخارآمیز با قلمی سرخ و به شهادت خون پاك شهدای لبنان، بر كف خیابان های داغ و بر دامنه كوه های مرزی اسرائیل برای ابد ثبت گردیده است.
پس از پيروزی انقلاب اسلامی ايران
دكتر چمران با پيروزی شكوهمند انقلاب اسلامی ايران، بعد از 23 سال هجرت، به وطن باز می گردد. همه تجربيات انقلابی و علمی خود را در خدمت انقلاب می گذارد؛ خاموش و آرام ولی فعالانه و قاطعانه به سازندگی می پردازد و همه تلاش خود را صرف تربيت اولين گروه های پاسداران انقلاب در سعدآباد می كند. سپس در شغل معاونت نخست وزير در امور انقلاب شب و روز خود را به خطر مي اندازد تا سريع تر و قاطعانه تر مسئله كردستان را فيصله دهد تا اينكه بالاخره در قضيه فراموش ناشدنی «پاوه» قدرت ايمان و اراده آهينن و شجاعت و فداكاری او بر همگان ثابت می گردد.