۸۷٬۷۷۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'میکرد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فطحیه خلّص''' فرقهاى از «[[فطحیه]]» بودند که امامت دو برادر را هم زمان در صورتى که برادر بزرگتر پسرى نداشته باشد، جایز | '''فطحیه خلّص''' فرقهاى از «[[فطحیه]]» بودند که امامت دو برادر را هم زمان در صورتى که برادر بزرگتر پسرى نداشته باشد، جایز مىدانستند و بعد از امام یازدهم جعفر بن على معروف به جعفر کذّاب را امام مىشمردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 353</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعه، بیروت، نشر دارالأضواء، سال 1404 قمری، ج۱، ص۱۱۲</ref> | ||
==موسس گروه== | ==موسس گروه== | ||
خط ۵: | خط ۵: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
فطحیه خلص به روایتى از امام صادق (ع) استناد میکنند که پس از امام حسن و امام حسین علیهم السلام که هر دو هم زمان امام بودند، بعد از آن امامت در دو برادر به طور هم زمان جایز نیست. البته با این شرط | فطحیه خلص به روایتى از امام صادق (ع) استناد میکنند که پس از امام حسن و امام حسین علیهم السلام که هر دو هم زمان امام بودند، بعد از آن امامت در دو برادر به طور هم زمان جایز نیست. البته با این شرط که امامی که از دنیا رفته دارای فرزند باشد که به طور طبیعی سلسله امامت از او به پسرش منتقل میشود. اما اگر آن امام از دنیا رفته دارای پسر نباشد، به ناچار امامت به برادرش خواهد رسید. همچنین درباره این روایت که میفرماید: انّ الامام لا یغسله الّا الامام یعنى امام را جز امام غسل نکند، درست است و جز این روا نیست، چون جعفر بن محمد (ع) در گذشت بدنش او را پسرش موسى بن جعفر به فرمان عبداللّه افطح غسل کرد. چون وى پس از عبداللّه امام بود اگر چه مىتوانست امام را غسل ندهد، چون وى نزد عبداللّه افطح امام صامت و خاموش و عبداللّه امام ناطق و گویا بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 353</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعه، بیروت، نشر دارالأضواء، سال 1404 قمری، ج۱، ص۱۱۲</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 115- 116.</ref> | ||
از فقیهان ایشان عبداللّه بن بکیر بن اعین بود و گمان میکردند که حسن بن على عسکرى (ع) پس از پدرش امام بود و بعد از درگذشت امام، جعفر بن على معروف به کذّاب به امامت نشست. | از فقیهان ایشان عبداللّه بن بکیر بن اعین بود و گمان میکردند که حسن بن على عسکرى (ع) پس از پدرش امام بود و بعد از درگذشت امام، جعفر بن على معروف به کذّاب به امامت نشست. | ||