۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مهم ترین' به 'مهمترین') |
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'میتوان') |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
مبانی اعتقادی ابو یعقوب چون عقاید جبایی بود جز آن که وى صدور مقدور واحد را از دو قادر جایز مىدانست، ولى جبایى و پسرش چنین اعتقادی نداشتند. وی در این قول به عقیده اهل سنت نزدیک شده است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،چاپ اول، ص 253 با ویرایش و اصلاح عبارات </ref> <ref>شهفور اسفراینی، التبصیر فی الدین، ص51</ref> <ref>عبدالقاهر بغدادی الفرق بین الفرق، ص190</ref>برخى گمان کرده اند که گفتار شحام همان قول «[[صفاتیه|صفاتیه]]» است، ولى تفاوت میان این دو سخن آشکار است، زیرا شحام صدور یک مقدور را از دو قادر جایز می داند که هر کدام | مبانی اعتقادی ابو یعقوب چون عقاید جبایی بود جز آن که وى صدور مقدور واحد را از دو قادر جایز مىدانست، ولى جبایى و پسرش چنین اعتقادی نداشتند. وی در این قول به عقیده اهل سنت نزدیک شده است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،چاپ اول، ص 253 با ویرایش و اصلاح عبارات </ref> <ref>شهفور اسفراینی، التبصیر فی الدین، ص51</ref> <ref>عبدالقاهر بغدادی الفرق بین الفرق، ص190</ref>برخى گمان کرده اند که گفتار شحام همان قول «[[صفاتیه|صفاتیه]]» است، ولى تفاوت میان این دو سخن آشکار است، زیرا شحام صدور یک مقدور را از دو قادر جایز می داند که هر کدام میتوانند به جاى دیگری آن مقدور را به وجود آورند. اما [[کعبى]] معتقد است که «صفاتیه» دو آفریدگار را اثبات نمى کنند، ولى صدور یک مقدور را از دو قادر جایز مى دانند، بدین ترتیب که یکى از آنان آفریدگار و دیگرى کسب کننده باشد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،چاپ اول، ص 253 با ویرایش و اصلاح عبارات </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |