۸۵٬۹۶۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شده اند' به 'شدهاند') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
خط ۱۴۶: | خط ۱۴۶: | ||
=تمدن و تجدد: تلاش برای ارائه تعریف مفهوم انحطاط از طریق مفاهیم متضاد= | =تمدن و تجدد: تلاش برای ارائه تعریف مفهوم انحطاط از طریق مفاهیم متضاد= | ||
نه ابنخلدون و نه طباطبایی، به تعریف مفهوم انحطاط نپرداختهاند، بلکه تنها مصداقهای آن را ذکر کردهاند. البته از طریق مصداقهای انحطاط، میتوان به تعریفی از مفهوم انحطاط پی برد، ولی این شیوه، برای دستیابی به مفهوم انحطاط، اگرچه شیوهای مناسب و مفید است اما تردیدهایی را درباره میزان دقت انطباق تعریفی که از این طریق به دست میآید، با واقعیت مفهوم انحطاط پدید میآورد. بنابراین باید راه دیگری جست که در کنار راه و محصول گذشته قرار گیرد و تردیدهای احتمالی باقی مانده را بر طرف نماید و نیز تأکید و تصدیقی بر خروجهای قبلی پژوهش حاضر | نه ابنخلدون و نه طباطبایی، به تعریف مفهوم انحطاط نپرداختهاند، بلکه تنها مصداقهای آن را ذکر کردهاند. البته از طریق مصداقهای انحطاط، میتوان به تعریفی از مفهوم انحطاط پی برد، ولی این شیوه، برای دستیابی به مفهوم انحطاط، اگرچه شیوهای مناسب و مفید است اما تردیدهایی را درباره میزان دقت انطباق تعریفی که از این طریق به دست میآید، با واقعیت مفهوم انحطاط پدید میآورد. بنابراین باید راه دیگری جست که در کنار راه و محصول گذشته قرار گیرد و تردیدهای احتمالی باقی مانده را بر طرف نماید و نیز تأکید و تصدیقی بر خروجهای قبلی پژوهش حاضر درباره تعریف مفهوم انحطاط باشد. بدین منظور، این مقاله، پس از این میکوشد با جستوجو در مفهوم متضادی که ابنخلدون و طباطبایی در برابر انحطاط به کار بردهاند، به چیستی مفهوم انحطاط در آرای سیاسی ـ اجتماعی آن دو نزدیک شود. <br> | ||
==ابنخلدون و تضادهای مفهومی تمدن و انحطاط== | ==ابنخلدون و تضادهای مفهومی تمدن و انحطاط== | ||
خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
===صنایع ریشه دوانیده=== | ===صنایع ریشه دوانیده=== | ||
صنایع از انواع و نشانههای عمران و تمدن به شمار میرود زیرا شهرهای کهن که در آنها تمدن توسعه یافته است، اگر تمدن و جمعیت آن نقصان پذیرفته و دچار عقبماندگی شده باشند، باز هم آثاری از صنایع دوران عمران، در آنها باقی است، به طوری که صنایع مزبور را در شهرهای نوبنیادی که تازه در مرحله تمدن و عمران گام نهادهاند، نمییابیم، هر چند این گونه شهرها از نظر تمدن و جمعیت به پایه شهرهای کهن هم رسیده باشند. علت این امر آن است که در شهرهای کهن به سبب مرور زمان و دست به دست گشتن و تکرار عادات و رسوم، آیینهای زندگی استوار شده و ریشه دوانیده است، در صورتی که شهرهای نوبنیاد هنوز به این پایه از تکامل نرسیدهاند. این توضیح بر اندلس تطبیق میکند، چون مشاهده میشود که در آن کشور، شیوههای صنعتگری و عادات و رسوم آن پایدار، استوار و راسخ است، مانند بنای ساختمانها، هنرهای آشپزی، وسایل سرگرمی، از قبیل ابزار موسیقی، هنر فرش کردن و سلیقه چیدن اثاث کاخها، ساختن ظروف و کلیه لوازم آشپزخانه، تولید مواد فلزی و سفال، روش برپاکردن مهمانیها و جشنها و مانند آن. از این رو مشاهده میشود که مردم اندلس در این صنایع ماهرتر و بصیرترند و صنایع گذشته آنان همچنان در آن کشور استوار بر جای مانده است. از توضیحاتی که ابنخلدون | صنایع از انواع و نشانههای عمران و تمدن به شمار میرود زیرا شهرهای کهن که در آنها تمدن توسعه یافته است، اگر تمدن و جمعیت آن نقصان پذیرفته و دچار عقبماندگی شده باشند، باز هم آثاری از صنایع دوران عمران، در آنها باقی است، به طوری که صنایع مزبور را در شهرهای نوبنیادی که تازه در مرحله تمدن و عمران گام نهادهاند، نمییابیم، هر چند این گونه شهرها از نظر تمدن و جمعیت به پایه شهرهای کهن هم رسیده باشند. علت این امر آن است که در شهرهای کهن به سبب مرور زمان و دست به دست گشتن و تکرار عادات و رسوم، آیینهای زندگی استوار شده و ریشه دوانیده است، در صورتی که شهرهای نوبنیاد هنوز به این پایه از تکامل نرسیدهاند. این توضیح بر اندلس تطبیق میکند، چون مشاهده میشود که در آن کشور، شیوههای صنعتگری و عادات و رسوم آن پایدار، استوار و راسخ است، مانند بنای ساختمانها، هنرهای آشپزی، وسایل سرگرمی، از قبیل ابزار موسیقی، هنر فرش کردن و سلیقه چیدن اثاث کاخها، ساختن ظروف و کلیه لوازم آشپزخانه، تولید مواد فلزی و سفال، روش برپاکردن مهمانیها و جشنها و مانند آن. از این رو مشاهده میشود که مردم اندلس در این صنایع ماهرتر و بصیرترند و صنایع گذشته آنان همچنان در آن کشور استوار بر جای مانده است. از توضیحاتی که ابنخلدون درباره صنایع داده، میتوان دریافت که وجود صنایع پایدار و استوار در هر جامعهای، نشانه تمدن و فقدان آن، نشانه بیتمدنی است، از این رو ملتی که نتواند صنایعی را تولید کند و یا صنایع گذشتهاش را از دست بدهد، عقبمانده است. <ref>(پیشین، ص796)</ref>. <br> | ||
نتیجهای را که از گفتار ابنخلدون در باب نشانهها و مصداقهای انحطاط و تمدن به دست میآید، میتوان به این صورت ارائه کرد: انحطاط یعنی جامعهای که از معاش نازل، عصبیت فروکاسته، خوی انقیادگرایانه، لذت تخریب، تنتجملی، تاراج اندیشه، تغییرپذیری سرشت و... رنج میبرد و از زیادت همکاری، فزونی آسایش، رواج بازارها، حضارت و شهرنشینی، صنایع ریشه دوانیده و... بیبهره است. <br> | نتیجهای را که از گفتار ابنخلدون در باب نشانهها و مصداقهای انحطاط و تمدن به دست میآید، میتوان به این صورت ارائه کرد: انحطاط یعنی جامعهای که از معاش نازل، عصبیت فروکاسته، خوی انقیادگرایانه، لذت تخریب، تنتجملی، تاراج اندیشه، تغییرپذیری سرشت و... رنج میبرد و از زیادت همکاری، فزونی آسایش، رواج بازارها، حضارت و شهرنشینی، صنایع ریشه دوانیده و... بیبهره است. <br> |