confirmed
۳۸٬۰۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
'''على‌بن‌ابراهيم''' نقل كرده است كه [[حضرت رضا(ع)]] فرمود: «سوره انعام، يكجا نازل شد و هفتادهزار فرشته با صداى تسبيح و تهليل و تكبير سوره را همراهى كردند. هر كس اين سوره را بخواند، فرشتگان تا روز قيامت، برايش تسبيح مى كنند». | '''على‌بن‌ابراهيم''' نقل كرده است كه [[حضرت رضا(ع)]] فرمود: «سوره انعام، يكجا نازل شد و هفتادهزار فرشته با صداى تسبيح و تهليل و تكبير سوره را همراهى كردند. هر كس اين سوره را بخواند، فرشتگان تا روز قيامت، برايش تسبيح مى كنند». | ||
'''ايمنی از آتش؛''' | |||
[[ابوصالح]] نقل كرده است كه [[ابن‌عباس]] مى گفت: «هر كس سوره انعام را هر شب بخواند، روز قيامت از مردمى است كه ايمن هستند و آتش را هرگز به چشم خود نمى بيند»<ref>ترجمه تقسير مجمع‌البيان، ج8، ص 3.</ref>. | [[ابوصالح]] نقل كرده است كه [[ابن‌عباس]] مى گفت: «هر كس سوره انعام را هر شب بخواند، روز قيامت از مردمى است كه ايمن هستند و آتش را هرگز به چشم خود نمى بيند»<ref>ترجمه تقسير مجمع‌البيان، ج8، ص 3.</ref>. | ||
=محل نزول و زمان= | |||
[[ابن عباس]] مى گويد: سوره انعام [[مكى]] است، بجز شش آيه: آن از آيه «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ ...» تا پايان سه آيه و از آيه: «قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ...» تا پايان سه آيه، اين شش آيه، در مدينه نازل شده اند. | |||
در روايت ديگر از وى نقل شده است كه فقط سه آيه دوم در [[مدينه]] نازل شده است<ref>همان.</ref>. | |||
تاريخ نزول سوره انعام در ما بين اسراء و [[هجرت پيامبر]] به مدينه است و بعد از [[سوره حجر]] نازل شده است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول، ص 19.</ref>. | |||
است.[13] | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||