انتفاضه شعبانیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:انتفاضه شعبانیه.jpg |جایگزین=انتفاضه شعبانیه]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:انتفاضه شعبانیه.jpg |جایگزین=انتفاضه شعبانیه]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!انتفاضه شعبانیه | !انتفاضه شعبانیه | ||
|- | |- | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''انتفاضه شعبانیه''' [[عراق]] عنوان قیام مردم عراق بر ضد حکومت [[صدام حسین]] در [[شعبان]] سال ۱۴۱۱ قمری مطابق با [[اسفند]] ۱۳۶۹ شمسی و مارس ۱۹۹۱ میلادی. | '''انتفاضه شعبانیه''' [[عراق]] عنوان قیام مردم عراق بر ضد حکومت [[صدام حسین]] در [[شعبان]] سال ۱۴۱۱ قمری مطابق با [[اسفند]] ۱۳۶۹ شمسی و مارس ۱۹۹۱ میلادی بود. | ||
این قیام پس از شکست ارتش عراق در جنگ اول [[خلیج فارس]] رخ داد و چهارده استان از هجده استان عراق به دست معترضین افتاد، ارتش عراق به سرکوب روی آورد و هزاران نفر کشته و حدود دو میلیون آواره شدند. | این قیام پس از شکست ارتش عراق در جنگ اول [[خلیج فارس]] رخ داد و چهارده استان از هجده استان عراق به دست معترضین افتاد، ارتش عراق به سرکوب روی آورد و هزاران نفر کشته و حدود دو میلیون آواره شدند. | ||
[[حرم امام علی(ع)]] و [[حرم امام حسین(ع)]] آسیب دید و برخی از روحانیان از جمله [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی]] دستگیر شدند و بسیاری از مدارس دینی در [[نجف اشرف]] تخریب شدند. | [[حرم امام علی(ع)]] و [[حرم امام حسین(ع)]] آسیب دید و برخی از روحانیان از جمله [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|آیتالله سید ابوالقاسم خویی]] دستگیر شدند و بسیاری از مدارس دینی در [[نجف اشرف]] تخریب شدند. | ||
=شروع انتفاضه= | =شروع انتفاضه= | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=نتایج قیام= | =نتایج قیام= | ||
در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، [[کربلا]]، [[نجف]]، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها | در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، [[کربلا]]، [[نجف]]، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها استانهای مرکزی شامل صلاح الدین، [[بغداد]]، نینوا و الانبار در اختیار حکومت بود<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۳۰.</ref>. مرجعیت [[حوزه علمیه نجف]] کمیتهای نه نفره تشکیل داد تا رهبری قیام را به عهده داشته باشد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: سید محیالدین غریفی، سید محمدرضا موسوی خلخالی، سید جعفر بحرالعلوم، سید عزالدین بحرالعلوم، سید محمدرضا خرسان، سید محمد سبزواری، شیخ محمدرضا شبیب الساعدی، محمدتقی خوئی. | ||
[[آیت الله سید ابوالقاسم خوئی|آیتالله سید ابوالقاسم خوئی]] نیز طی اطلاعیههایی به مردم توصیه میکرد که حقوق شرعی را رعایت کنند<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۵۰.</ref>. آیتالله سید عبدالاعلی سبزواری از علمای بزرگ نجف نیز حمایت خویش را از این انتفاضه با صدور فتوایی در این خصوص اعلام نمود<ref>زندگی آیت الله سیدعبدالاعلی سبزواری.</ref>. | |||
=سرکوب قیام= | =سرکوب قیام= | ||
نیروهای رژیم صدام برای مقابله با این قیام دست به سرکوب گسترده انقلابیون زدند. از آمار کشتهها اطلاعات چندانی در دست نیست اما بنابر آمار غیررسمی بین سیصد الی پانصد هزار نفر کشته و حدود دو میلیون نفر عراقی آواره شدند<ref>سایت خبری فردا نیوز.</ref>. در این سرکوب [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] هم به یاری صدام شتافت. نیروهای این سازمان ۲۵ هزار نفر از مردم عراق را در این سرکوب به قتل رساندند. بنا بر اسناد موجود آنان در سرکوب مردم [[بصره]] نقش داشتند و تعداد زیادی از کشتهها را در گورهای دستجمعی مدفون کردند. هفتم | نیروهای رژیم صدام برای مقابله با این قیام دست به سرکوب گسترده انقلابیون زدند. از آمار کشتهها اطلاعات چندانی در دست نیست. اما بنابر آمار غیررسمی بین سیصد الی پانصد هزار نفر کشته و حدود دو میلیون نفر عراقی آواره شدند<ref>سایت خبری فردا نیوز.</ref>. در این سرکوب [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] هم به یاری صدام شتافت. نیروهای این سازمان ۲۵ هزار نفر از مردم عراق را در این سرکوب به قتل رساندند. بنا بر اسناد موجود آنان در سرکوب مردم [[بصره]] نقش داشتند و تعداد زیادی از کشتهها را در گورهای دستجمعی مدفون کردند. هفتم آبان ۱۳۹۴، گروهی که خود را متشکل از خانوادههای قربانیان انتفاضه شعبانیه عنوان میکرد در عملیات موشکی به لیبرتی ۲۵ عضو گروه مجاهدین خلق را کشته و ۲۰۰ نفر از آنان را زخمی کرد<ref>خبرگزاری فارس.</ref>. | ||
=حمله به حرمهای مقدس | =حمله به حرمهای مقدس شیعه= | ||
نیروهای رژیم صدام با توپ و تانک به [[کربلا]] و [[نجف]] حمله کردند در این حملات، مرقد [[امام علی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] آسیب دید و تا شش ماه درِ حرمهای یاد شده بسته بود. نیروهای بعثی بسیاری از مدارس دینی کربلا و نجف از جمله مدرسه دارالحکمه در نجف را با خاک یکسان کردند<ref>سایت خبری فردا.</ref>. | نیروهای رژیم صدام با توپ و تانک به [[کربلا]] و [[نجف]] حمله کردند در این حملات، مرقد [[امام علی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] آسیب دید و تا شش ماه درِ حرمهای یاد شده بسته بود. نیروهای بعثی بسیاری از مدارس دینی کربلا و نجف از جمله مدرسه دارالحکمه در نجف را با خاک یکسان کردند<ref>سایت خبری فردا.</ref>. | ||
=دستگیری سید ابوالقاسم خویی= | =دستگیری آیتالله سید ابوالقاسم خویی= | ||
[[آیت الله خویی]] به دلیل حمایت مستقیم از انقلاب و تعیین شورای رهبری، توسط حزب بعث بازداشت و به بغداد فرستاده شد. بعد از دو روز بازداشت، ایشان به اجبار نزد [[صدام حسین]] برده شد و صدام در سخنانی به این [[مرجع تقلید]]، بسیار توهین و ایشان را تهدید کرد<ref>خبرگزاری فارس.</ref>. | [[آیت الله خویی|آیتالله خویی]] به دلیل حمایت مستقیم از انقلاب و تعیین شورای رهبری، توسط حزب بعث بازداشت و به بغداد فرستاده شد. بعد از دو روز بازداشت، ایشان به اجبار نزد [[صدام حسین]] برده شد و صدام در سخنانی به این [[مرجع تقلید]]، بسیار توهین و ایشان را تهدید کرد<ref>خبرگزاری فارس.</ref>. | ||
سکوت | == سکوت آمریکا == | ||
سیاست دولت [[آمریکا]] پس از بیرون راندن عراق از [[کویت]] در سال ۱۹۹۱ تغییر رژیم عراق بود و بوش نیز از مردم عراق خواسته بود تا دست به تغییر رژیم بزنند. با آغاز انتفاضه شعبانیه در مارس ۱۹۹۱، بوش پدر از قیام عمومی [[شیعیان]] عراق که دامنه آن تا حومه بغداد نیز کشیده شده بود احساس نگرانی کرد و از بیم رویکار آمدن یک دولت دینی در عراق، دست صدام را باز گذاشت تا انتفاضه را سرکوب نماید<ref>سایت خبری فردا.</ref>. | |||
=دلایل ناکامی= | =دلایل ناکامی= | ||
باوجود آنکه بسیاری از شهرها به دست معترضین افتاده بود اما در مدت کوتاهی سرکوب شد چند عامل باعث شکست انتفاضه شد: | باوجود آنکه بسیاری از شهرها به دست معترضین افتاده بود اما در مدت کوتاهی سرکوب شد. چند عامل باعث شکست انتفاضه شد: | ||
# عدم وجود هماهنگی بین گروههای عراقی. | #عدم وجود هماهنگی بین گروههای عراقی. | ||
# سیطره بدون برنامه انقلابیان بر شهرهای عراق. | #سیطره بدون برنامه انقلابیان بر شهرهای عراق. | ||
# تسلط هوایی رژیم و خصوصا نقش هلیکوپترها در سرکوب مردم. | #تسلط هوایی رژیم و خصوصا نقش هلیکوپترها در سرکوب مردم. | ||
# نداشتن روحیه تعاون و | #نداشتن روحیه تعاون و ملیگرایی در بین گروهها که باعث تضعیف روحیه همبستگی شد<ref>سایت خبرآنلاین.</ref>. | ||
=منبع= | =منبع= | ||
خط ۶۴: | خط ۶۷: | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده: | [[رده: قیام ها]] | ||
[[رده: | [[رده: عراق]] | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۹
نام | انتفاضه شعبانیه |
---|---|
زمان | ماه شعبان سال ۱۴۱۱ق مصادف با ۱۹۹۱م. |
مکان | عراق |
نتیجه | شکست قیام مردمی |
علت قیام | نارضایتی عمومی از حکومت صدام |
تلفات | حدود سیصد هزار نفر کشته و حدود دو میلیون نفر عراقی آواره شدند. |
انتفاضه شعبانیه عراق عنوان قیام مردم عراق بر ضد حکومت صدام حسین در شعبان سال ۱۴۱۱ قمری مطابق با اسفند ۱۳۶۹ شمسی و مارس ۱۹۹۱ میلادی بود. این قیام پس از شکست ارتش عراق در جنگ اول خلیج فارس رخ داد و چهارده استان از هجده استان عراق به دست معترضین افتاد، ارتش عراق به سرکوب روی آورد و هزاران نفر کشته و حدود دو میلیون آواره شدند. حرم امام علی(ع) و حرم امام حسین(ع) آسیب دید و برخی از روحانیان از جمله آیتالله سید ابوالقاسم خویی دستگیر شدند و بسیاری از مدارس دینی در نجف اشرف تخریب شدند.
شروع انتفاضه
پس از شکست ارتش عراق در جنگ سال ۱۹۹۱ در کویت و بر اساس قطعنامه ۶۷۰ شورای امنیت، حرکت کلیه هواپیماها و حتی بالگردهای ارتش عراق تحریم شد. در این هنگام مردم سرتاسر عراق که نارضایتیهای دراز مدتی از رژیم داشتند علیه رژیم صدام قیام کردند. قیام از شهر بصره شروع شد. یکی از نظامیان عراقی خسته از جنگ کویت، لوله تانک را به سمت عکسی از صدام گرفت و به سوی او شلیک کرد. مردم به هیجان آمده و به ساختمان حزب بعث در شهر بصره حمله کردند و همین مسئله نقطه آغاز قیام بود[۱].
نتایج قیام
در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، کربلا، نجف، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها استانهای مرکزی شامل صلاح الدین، بغداد، نینوا و الانبار در اختیار حکومت بود[۲]. مرجعیت حوزه علمیه نجف کمیتهای نه نفره تشکیل داد تا رهبری قیام را به عهده داشته باشد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: سید محیالدین غریفی، سید محمدرضا موسوی خلخالی، سید جعفر بحرالعلوم، سید عزالدین بحرالعلوم، سید محمدرضا خرسان، سید محمد سبزواری، شیخ محمدرضا شبیب الساعدی، محمدتقی خوئی.
آیتالله سید ابوالقاسم خوئی نیز طی اطلاعیههایی به مردم توصیه میکرد که حقوق شرعی را رعایت کنند[۳]. آیتالله سید عبدالاعلی سبزواری از علمای بزرگ نجف نیز حمایت خویش را از این انتفاضه با صدور فتوایی در این خصوص اعلام نمود[۴].
سرکوب قیام
نیروهای رژیم صدام برای مقابله با این قیام دست به سرکوب گسترده انقلابیون زدند. از آمار کشتهها اطلاعات چندانی در دست نیست. اما بنابر آمار غیررسمی بین سیصد الی پانصد هزار نفر کشته و حدود دو میلیون نفر عراقی آواره شدند[۵]. در این سرکوب سازمان مجاهدین خلق ایران هم به یاری صدام شتافت. نیروهای این سازمان ۲۵ هزار نفر از مردم عراق را در این سرکوب به قتل رساندند. بنا بر اسناد موجود آنان در سرکوب مردم بصره نقش داشتند و تعداد زیادی از کشتهها را در گورهای دستجمعی مدفون کردند. هفتم آبان ۱۳۹۴، گروهی که خود را متشکل از خانوادههای قربانیان انتفاضه شعبانیه عنوان میکرد در عملیات موشکی به لیبرتی ۲۵ عضو گروه مجاهدین خلق را کشته و ۲۰۰ نفر از آنان را زخمی کرد[۶].
حمله به حرمهای مقدس شیعه
نیروهای رژیم صدام با توپ و تانک به کربلا و نجف حمله کردند در این حملات، مرقد امام علی(ع) و امام حسین(ع) آسیب دید و تا شش ماه درِ حرمهای یاد شده بسته بود. نیروهای بعثی بسیاری از مدارس دینی کربلا و نجف از جمله مدرسه دارالحکمه در نجف را با خاک یکسان کردند[۷].
دستگیری آیتالله سید ابوالقاسم خویی
آیتالله خویی به دلیل حمایت مستقیم از انقلاب و تعیین شورای رهبری، توسط حزب بعث بازداشت و به بغداد فرستاده شد. بعد از دو روز بازداشت، ایشان به اجبار نزد صدام حسین برده شد و صدام در سخنانی به این مرجع تقلید، بسیار توهین و ایشان را تهدید کرد[۸].
سکوت آمریکا
سیاست دولت آمریکا پس از بیرون راندن عراق از کویت در سال ۱۹۹۱ تغییر رژیم عراق بود و بوش نیز از مردم عراق خواسته بود تا دست به تغییر رژیم بزنند. با آغاز انتفاضه شعبانیه در مارس ۱۹۹۱، بوش پدر از قیام عمومی شیعیان عراق که دامنه آن تا حومه بغداد نیز کشیده شده بود احساس نگرانی کرد و از بیم رویکار آمدن یک دولت دینی در عراق، دست صدام را باز گذاشت تا انتفاضه را سرکوب نماید[۹].
دلایل ناکامی
باوجود آنکه بسیاری از شهرها به دست معترضین افتاده بود اما در مدت کوتاهی سرکوب شد. چند عامل باعث شکست انتفاضه شد:
- عدم وجود هماهنگی بین گروههای عراقی.
- سیطره بدون برنامه انقلابیان بر شهرهای عراق.
- تسلط هوایی رژیم و خصوصا نقش هلیکوپترها در سرکوب مردم.
- نداشتن روحیه تعاون و ملیگرایی در بین گروهها که باعث تضعیف روحیه همبستگی شد[۱۰].
منبع
برگرفته از سایت انتفاضه شعبانیه عراق پایگاه علمی فرهنگی اعتقادی الشیعهhttps://fa.al-shia.org