confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
بخش ديگرى از اين سوره، از پيروزى حق بر باطل، توحيد بر شرك و لشكريان عدل و داد بر جنود [[ابليس]]، سخن گفته شده است؛ | بخش ديگرى از اين سوره، از پيروزى حق بر باطل، توحيد بر شرك و لشكريان عدل و داد بر جنود [[ابليس]]، سخن گفته شده است؛ | ||
جالب اينكه اين سوره با هشدارهاى شديد نسبت به مردم غافل و بي‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پايان آن نيز با هشدارهاى ديگرى در اين زمينه تكميل مى گردد<ref>تفسير نمونه، ج 13، ص 349</ref>. | جالب اينكه اين سوره با هشدارهاى شديد نسبت به مردم غافل و بي‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پايان آن نيز با هشدارهاى ديگرى در اين زمينه تكميل مى گردد<ref>تفسير نمونه، ج 13، ص 349.</ref>. | ||
=فضائل، خواص و ثواب قرائت= | =فضائل، خواص و ثواب قرائت= | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
* سوره انبياء اندكى پيش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گرديد و اين برهه تاريخى زمانى بود كه مكّيان در اوج تكبّر و بى اعتنايى به قرآن به سر مى بردند و سوره همين [[كافران]] را به نزديك شدن عذاب تهديد كرد و همانند ساير سوره هاى مكى به تثبيت امور اعتقادى (توحيد، نبوت، معاد)<ref>اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.</ref> پرداخته است. به گفته [[علامه طباطبايى]] غرض اين سوره تثبيت [[نبوت]] است كه آن را بر پايه توحيد و معاد بنا نهاده است<ref>الميزان، ج 14، ص 245.</ref>. اين سوره با بيان اوصاف پيامبران پيشين، اتهامات [[مشركان]] به [[پيامبر اكرم(ص)]] را رد كرده و تأكيد مى كند كه آن حضرت نيز داراى همان ويژگي‌ها و رسالت او نيز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر مى رسد بيان احوال پيامبران در اين سوره با اين هدف است كه پيامبر اسلام را براى بر دوش كشيدن بار سنگين رسالت آماده سازد<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 4، ص 433.</ref>. | * سوره انبياء اندكى پيش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گرديد و اين برهه تاريخى زمانى بود كه مكّيان در اوج تكبّر و بى اعتنايى به قرآن به سر مى بردند و سوره همين [[كافران]] را به نزديك شدن عذاب تهديد كرد و همانند ساير سوره هاى مكى به تثبيت امور اعتقادى (توحيد، نبوت، معاد)<ref>اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.</ref> پرداخته است. به گفته [[علامه طباطبايى]] غرض اين سوره تثبيت [[نبوت]] است كه آن را بر پايه توحيد و معاد بنا نهاده است<ref>الميزان، ج 14، ص 245.</ref>. اين سوره با بيان اوصاف پيامبران پيشين، اتهامات [[مشركان]] به [[پيامبر اكرم(ص)]] را رد كرده و تأكيد مى كند كه آن حضرت نيز داراى همان ويژگي‌ها و رسالت او نيز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر مى رسد بيان احوال پيامبران در اين سوره با اين هدف است كه پيامبر اسلام را براى بر دوش كشيدن بار سنگين رسالت آماده سازد<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 4، ص 433.</ref>. | ||
* | * | ||
=ويژگي= | |||
سوره انبیاء جزو [[سور مئين]] (صد آيه ای ها) است [[ابن قتيبه]] می گويد سور مئين سوره هايی هستند که بعد از سور طوال آمده اند علت نامگذاری اين سوره ها به مئين نزديک بودن تعداد آيه های اين سوره ها به عدد صد می باشد<ref>زاد المسير فى علم التفسير، ج 4، ص 141.</ref>. گفته شده اين سوره ها عبارتند از «بنی إسرائيل، كهف، مريم، طه، أنبياء ، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکريم، ص ۳۷.</ref>. برخی ديگر نيز سور مئين را سوره های «توبه، نحل، هود، يوسف، کهف، بنی اسرائيل، انبياء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند<ref>التمهيد فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>. | |||
روايتى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و سوره هاى مئين را به جاى [[انجيل]] و سوره هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | |||
[[بخارى]] از [[ابن مسعود]] روايت كرده كه دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائيل، كهف، مريم، طه، و الانبياء گفت: «اين سوره‌ها از سوره‌هاى كهن اول است، و از ديرينه‌ها هستند» سپس به همين ترتيب آنها را ذكر كرد<ref>ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>. | |||
در قرآن نام بيست‌وشش پيامبر آمده است كه در اين سوره از شانزده تن از آنان ياد شده است. و آيات هشتادوهفت و هشتادوهشت اين سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفيله خوانده مى شود<ref>تفسير قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||