سعد لاشين: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۱۵۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶: خط ۳۶:
من [[اخوان المسلمین|اخوان]] را بطور خاص در سال 1945 میلادی می‌شناختم و یک سال قبل در حضور دولت [[وفد]] به شغلی در وزارت کشاورزی منصوب شده بودم که بعداً تصمیم به انحلال آن صادر شد و با وجود آن، وزارت کشاورزی دولت جدید تصمیمی برای انتقال همۀ کسانی که در دوران حکومت [[وفد]] به مشاغل دولتی مشغول بودند را به [[مصر]] علیا گرفته شد، البته من نیز در میان آنها بودم که به استان [[سوهاج]] منتقل شدم.
من [[اخوان المسلمین|اخوان]] را بطور خاص در سال 1945 میلادی می‌شناختم و یک سال قبل در حضور دولت [[وفد]] به شغلی در وزارت کشاورزی منصوب شده بودم که بعداً تصمیم به انحلال آن صادر شد و با وجود آن، وزارت کشاورزی دولت جدید تصمیمی برای انتقال همۀ کسانی که در دوران حکومت [[وفد]] به مشاغل دولتی مشغول بودند را به [[مصر]] علیا گرفته شد، البته من نیز در میان آنها بودم که به استان [[سوهاج]] منتقل شدم.


تعداد همکاران و دوستانی که با من منتقل شدند زیاد بود و ما از نظر سنی نزدیک به هم بودیم. از این رو ما با هم در هر جایی قدم می‌زدیم و با هم به کافه و انجمن جوانان مسلمان می‌رفتیم تا نامه‌ای از یکی از دوستان به دستم که دعوت به [[اخوان المسلمین|اخوان]] بود که بالاخره به آنجا رفتیم. و درآنجا از ما به خوبی پذیرایی کردند و پس از آن و در سپتامبر 1946 م، به فرمانداری شارکیه نقل مکان کردم و من از فعالیت اخوان در آنجا بسیار بهره بردم. من همچنین در سال 1945 م، پس از پایان یک مهمانی اخوان در شهر سوهاج با امام [[حسن البناء]] ملاقات کردم، بنابراین برادران ما را به جلسه آشنایی دعوت کردند که در آن جلسه به امام نزدیک شدیم و او به ما نزدیک شد و جلسه فقط به آشنایی محدود شد، اما نکته قابل توجه در معرفی خود به دیگران به من فرمود: امام البناء:
تعداد همکاران و دوستانی که با من منتقل شدند زیاد بود و ما از نظر سنی نزدیک به هم بودیم. از این رو ما با هم در هر جایی قدم می‌زدیم و با هم به کافه و انجمن جوانان مسلمان می‌رفتیم تا نامه‌ای از یکی از دوستان به دستم که دعوت به [[اخوان المسلمین|اخوان]] بود که بالاخره به آنجا رفتیم. و درآنجا از ما به خوبی پذیرایی کردند و پس از آن و در سپتامبر 1946 م، به فرمانداری شارکیه نقل مکان کردم و من از فعالیت اخوان در آنجا بسیار بهره بردم. من همچنین در سال 1945 م، پس از پایان یک مهمانی اخوان در شهر سوهاج با امام [[حسن البناء]] ملاقات کردم، که منجر به فعالیت و همکاری با جنبش اخوان شد.<br>
 
آقای محمود لاشین چه چیزی را برای شما نمایندگی می کند؟ گفتم: عمویم و عجیب این است که بعداً وقتی این عمو را دیدم و به او گفتم امام البناء تو را آنقدر می شناسد که حتی از من درباره تو سؤال کرد، به من گفت که این چیز شگفت انگیزی است. از آنجا که من فقط یک بار در سال 1929 میلادی با امام البناء ملاقات کردم. 16 سال بین ظاهرم و شکل نابینایی من برای پیوند ما، این موضع نشان می دهد که امام البناء حافظه بسیار قوی و بسیار صریح داشتند. ویژگی های صورتم را با چهره عمویم که فقط یک بار با او آشنا شده بود پیوند زد.


==لاشین ورژیم خاص==
==لاشین ورژیم خاص==
 
ایشان یکی از اعضای رژیم خاص بود که در سرزمین مصر سرباز می‌فرستاد تا بعداً در حمل پرچم جهاد علیه [[یهودیان]] و اشغالگران شرکت کند، اما با کسانی که رفتند به [[فلسطین]] نرفت و همه سربازان رژیم خاص صلاحیت جهاد را داشتند، اما او خوش شانس بود که از رفتن به فلسطین، حاج لشین در این باره می گوید:
حاج لاشین یکی از اعضای رژیم خاص بود که در سرزمین مصر سرباز می‌فرستاد تا بعداً در حمل پرچم جهاد علیه [[یهودیان]] و اشغالگران شرکت کند، اما با کسانی که رفتند به [[فلسطین]] نرفت و همه سربازان رژیم خاص صلاحیت جهاد را داشتند، اما او خوش شانس بود که از رفتن به فلسطین، حاج لشین در این باره می گوید:


من یکی از اعضای نظام ویژه ای بودم که در سرزمین مصر سرباز می آوردم تا بعداً در حمل پرچم جهاد علیه یهودیان و اشغالگران شرکت کنند و این نظام دقیق بود و بر کار همه حکومت می کرد. افراد و هیچ کدام به تنهایی نمی توانستند در هیچ امری اقدام کنند و به فضل الهی ما باید برای دعوت او سرباز شویم، اما متأسفانه نتوانستم با کسانی که از اخوان و همه رفتند به فلسطین بروم. سربازان رژیم خاص صلاحیت نبرد را داشتند، اما خوش شانس آنها کسی بود که توانست به میدان نبرد برود، اما کسانی که نمی روند تلاش بسیار سختی انجام می دهند، حتی آرزو می کنند که ای کاش می رفتند. با اجدادشان از این تلاش سخت استراحت کنند و به یاد دارم که تعداد زیادی از برادران به آنجا رفتند و مسابقات بزرگی را به ثمر رساندند و ما با برخی از آنها مانند برادرمان عبدالرحمن البنا خاطرات فوق العاده ای داریم.
من یکی از اعضای نظام ویژه ای بودم که در سرزمین مصر سرباز می آوردم تا بعداً در حمل پرچم جهاد علیه یهودیان و اشغالگران شرکت کنند و این نظام دقیق بود و بر کار همه حکومت می کرد. افراد و هیچ کدام به تنهایی نمی توانستند در هیچ امری اقدام کنند و به فضل الهی ما باید برای دعوت او سرباز شویم، اما متأسفانه نتوانستم با کسانی که از اخوان و همه رفتند به فلسطین بروم. سربازان رژیم خاص صلاحیت نبرد را داشتند، اما خوش شانس آنها کسی بود که توانست به میدان نبرد برود، اما کسانی که نمی روند تلاش بسیار سختی انجام می دهند، حتی آرزو می کنند که ای کاش می رفتند. با اجدادشان از این تلاش سخت استراحت کنند و به یاد دارم که تعداد زیادی از برادران به آنجا رفتند و مسابقات بزرگی را به ثمر رساندند و ما با برخی از آنها مانند برادرمان عبدالرحمن البنا خاطرات فوق العاده ای داریم.