سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۸: خط ۷۸:
* سوره اعراف چهارده‌هزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
* سوره اعراف چهارده‌هزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
*  
*  
=محتوا و موضوعات=
[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره كوتاه و محكمى به مساله مبدء و معاد كرده. سپس براى احياى شخصيت [[انسان]]، داستان آفرينش [[آدم]] را با اهميت فراوان شرح مى دهد. بعد پيمانهايى را كه خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يك يك برمى شمرد.
سپس براى نشان دادن شكست و ناكامى اقوامى كه از مسير [[توحيد]] و [[عدالت]] و پرهيزگارى منحرف مى شوند، و هم براى نشان دادن پيروزى مومنان راستين، سرگذشت بسيارى از اقوام پيشين و [[انبياى]] گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان كرده و با سرگذشت مشروح [[بنى اسرائيل]] و مبارزه [[موسى]] با [[فرعون]] پايان مى دهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز مى گردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تكميل مى كند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>.
=پانویس=
=پانویس=
{{پانویس رنگی}}
{{پانویس رنگی}}

نسخهٔ ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۵

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۱۵، ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲؛


سوره اعراف
نام سوره اعراف
شماره سوره ۷
ترتیب نزول ۳۹
جزء ۸ و ۹
مکی/مدنی مکی
تعداد آیات ۲۰۶
تعداد کلمات ۳۳۴۶
تعداد حروف ۱۴۴۳۷

سوره اعراف هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای اصحاب اعراف در روز قیامت بدین نام خوانده شده است.

سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و معاد، اثبات توحید، دادگاه رستاخیز، مبارزه با شرک، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی ایمان در مسلمانان دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون نوح، لوط و شعیب می‌پردازد.

در این سوره داستان سجده نکردن شیطان در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به آیه سخره و آیه ۱۷۲ معروف به آیه میثاق از آیات نامدار سوره اعراف است.

اعراف

جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنى يال اسب، كاكل خروس، و قسمتهاى بلند كوه و تپه است[۱].

مفهوم کلی سوره

  • اصول دعوت پيامبران (توحيد، نبوت و معاد
  • سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و ...)؛
  • شناخت نامه ى اعراف، عرش، ميزان و عالم ذرّ؛
  • عدالت گرايى و قرآن دوستى[۲].

اسامی سوره

  1. اعراف،
  2. المص،
  3. ميقات،
  4. ميثاق[۳].

علت نام‌گذاری

  1. «سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهل‌وهشتم اين سوره آمده است[۴].
  2. «سوره المص» بعضى از سوره هايی که با حروف مقطعه شروع شده اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذارى شده اند؛ مثل سورى اعراف كه «المص» هم ناميده شده است[۵].
  3. «سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر ميقات حضرت موسی در آيه يکصدوچهل‌وسوم اين سوره آمده است[۶].
  4. «سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است[۷].

تعداد آيات و کلمات و حروف

  • سوره اعراف دويست‌وشش آيه دارد[۸].
  • سوره اعراف سه‌هزاروسيصدوبيست‌وپنج كلمه دارد[۹]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
  • سوره اعراف چهارده‌هزاروسيصدوده حرف دارد[۱۰]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

محتوا و موضوعات

خداوند متعال در آغاز سوره اعراف اشاره كوتاه و محكمى به مساله مبدء و معاد كرده. سپس براى احياى شخصيت انسان، داستان آفرينش آدم را با اهميت فراوان شرح مى دهد. بعد پيمانهايى را كه خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يك يك برمى شمرد.

سپس براى نشان دادن شكست و ناكامى اقوامى كه از مسير توحيد و عدالت و پرهيزگارى منحرف مى شوند، و هم براى نشان دادن پيروزى مومنان راستين، سرگذشت بسيارى از اقوام پيشين و انبياى گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان كرده و با سرگذشت مشروح بنى اسرائيل و مبارزه موسى با فرعون پايان مى دهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز مى گردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تكميل مى كند[۱۱].

پانویس

  1. قاموس قرآن، ج4، ص 326.
  2. تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.
  3. بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.
  4. همان.
  5. تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.
  6. بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.
  7. همان.
  8. التفسير الكبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.
  9. همان.
  10. همان.
  11. تفسير نمونه، ج6، ص 75.