محمدابراهیم کلباسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمّدابراهیم بن محمّدحسن کلباسی هروی اصفهانی'''، مشهور به حاجی کلباسی، از مشاهیر فقهاء و مجتهدین و اکابر علماء و محقّقین اصفهانی در قرن سیزده هجری قمری بود. | |||
ی در [[اصفهان]]، عتبات عالیات، [[قم]] و [[کاشان]] تحصیل کرده و از بزرگانی چون پدرش [[محمدحسن کلباسی اصفهانی]]، [[بیدآبادی اصفهانی]]، [[کاشف الغطاء]]، [[صاحب ریاض]]، [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]]، سیّد محسن اعرجی کاظمینی، [[محمّدباقر وحید بهبهانی]]، میرزا ابوالقاسم قمی، [[ملاّ احمد نراقی]] و بزرگان دیگر بهره برد و به درجه [[اجتهاد]] رسید. او سپس در اصفهان ساکن شده به مرجعیت و فعالیت‌های علمی، فرهنگی و اجتماعی پرداخت. از ایشان تالیفاتی در فقه و اصول و سایر معارف اسلامی بر جای مانده است. | |||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۳۵، ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | حاج محمدابراهیم کلباسی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | علامه • آیت الله العظمی |
| زاده | ۱۲۴۷ق اصفهان |
| درگذشت | ۱۳۱۵ق اصفهان |
| استادان | سید محمد شَهْشَهانی • سید حسن مدرس اصفهانی |
| شاگردان | آیت‌الله بروجردی • ابوالهدی کلباسی، آقاضیاء عراقی • سید ابوالقاسم دهکردی |
| آثار | الرسائل الرجالیه • رسائل المحقق الکلباسی • الاستشفاء بالتربة الشریفة الحسینیة |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
محمّدابراهیم بن محمّدحسن کلباسی هروی اصفهانی، مشهور به حاجی کلباسی، از مشاهیر فقهاء و مجتهدین و اکابر علماء و محقّقین اصفهانی در قرن سیزده هجری قمری بود. ی در اصفهان، عتبات عالیات، قم و کاشان تحصیل کرده و از بزرگانی چون پدرش محمدحسن کلباسی اصفهانی، بیدآبادی اصفهانی، کاشف الغطاء، صاحب ریاض، سید محمدمهدی بحرالعلوم، سیّد محسن اعرجی کاظمینی، محمّدباقر وحید بهبهانی، میرزا ابوالقاسم قمی، ملاّ احمد نراقی و بزرگان دیگر بهره برد و به درجه اجتهاد رسید. او سپس در اصفهان ساکن شده به مرجعیت و فعالیت‌های علمی، فرهنگی و اجتماعی پرداخت. از ایشان تالیفاتی در فقه و اصول و سایر معارف اسلامی بر جای مانده است.