شکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==اعتقادات==
==اعتقادات==
شکیه معتقدند افرادی  که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]]<nowiki/>‌اند.
شکیه معتقدند افرادی  که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، [[مسلمان]]<nowiki/>‌اند و درباره کشته‌شدگان می‌گویند که ما از [[خداوند]] برای ایشان طلب آمرزش می‌کنیم و آنها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آنها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه مخالفان خود را کافر می‌شمرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 257</ref> <ref>ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع،  تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى،  قاهره سال  1949 میلادی، ص 168</ref>
و درباره کشته‌شدگان می‌گویند که ما از [[خداوند]] برای ایشان طلب آمرزش می‌کنیم و آنها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آنها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه مخالفان خود را کافر می‌شمرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 257</ref> <ref>ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع،  تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى،  قاهره سال  1949 میلادی، ص 168</ref>


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۰

شکیه‏ یکی از شاخه‌های فرقه خوارج بودند.

اعتقادات

شکیه معتقدند افرادی که حدّ بر ایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا زنا و یا مرتکب قذف شده باشند، مسلمان‌اند و درباره کشته‌شدگان می‌گویند که ما از خداوند برای ایشان طلب آمرزش می‌کنیم و آنها را دوست داریم، ولی نمی‌توانیم نسبت به نجات آنها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. شکیه مخالفان خود را کافر می‌شمرند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257
  2. ملطی محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 168