ابوطیب رازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|زیاره الامام الرضاعلیه السلام | |زیاره الامام الرضاعلیه السلام | ||
|- | |- | ||
|[[دین]] و [[مذهب]] | |[[دین]] و [[مذهب]] | ||
|[[اسلام]] • [[تشیع]] | |[[اسلام]] • [[تشیع]] | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوطیب رازی'''، (000 – حدود 350ق) [[متكلم|متکلم]]، [[فقیه]] و [[محدث]] [[شیعی]]. وی به دلیل اینکه مدت زیادی در [[ری]] اقامت داشت و به همین سبب شهرت او '''رازی''' است. وی متکلمی چیره دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از [[مذهب مرجئه]] بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. همچنین کتابی با عنوان [[زیاره الامام الرضاعلیه السلام]] درباره فضیلت و معجزات آن امام نوشته که به دویست ورقه میرسید. | |||
'''ابوطیب رازی'''، (000 – حدود 350ق) [[متكلم]]، [[فقیه]] و [[محدث]] [[شیعی]]. وی به دلیل | |||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
ابوطیب رازی، | ابوطیب رازی، متکلم، فقیه و محدث شیعی. نام او در منابع به چشم نمیخورد و تنها از روی کنیهاش شناسایی میشود. ولادت و زادگاه او روشن نیست. وفات او در اواسط سده چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد زیرا شاگرد او در 358هجری درگذشت، از این‌رو درنظر گرفتن مرگ او در اواسط سده چهارم بعید به نظر نمی‌رسد. وی به دلیل اینکه مدت زیادی در «ری» اقامت داشت و به همین سبب شهرت او «رازی» است، محتمل است محل وفات او نیز در ری بوده باشد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی نداریم. بخشی از حیات علمی او در بغداد سپری شد ولی روشن نیست در آنجا نزد چه کسی درس خوانده است. وی متکلمی چیره دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از مذهب «مرجئه» بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. متکلم از کسانی که با وی هم روزگار بودهاند میتوان [[محمد بن علی عبدكی|محمد بن علی عبدکی]] معروف به [[ابن عبدك جرجانی|ابن عبدک جرجانی]](م.ب360ق) و «ابومنصور صرام»(م.ح350ق) را نام برد که در مباحث کلامی با وی مخالفت کرده و به [[مذهب وعید]](خلود در آتش و عقاب ابدی صاحبان گناهان کبیره) گرایش داشتند. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
از شاگردان معروف او «ابومحمد حسن بن حمزه طبری»(م358ق) است | از شاگردان معروف او «ابومحمد حسن بن حمزه طبری»(م358ق) است که صاحب‌نظران به دلیل حسن سابقه شاگردش، وی را نیز قابل اعتماد معرفی نمودهاند. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
وی | وی کتابهای زیادی در باب [[امامت]]، [[فقه]] و [[حدیث]] تألیف نمود که اکنون نام و نشانی از آنها نیست. همچنین کتابی با عنوان «زیاره الامام الرضا علیه السلام» در باره فضیلت و معجزات آن امام نوشته که به دویست ورقه میرسید. | ||
=منابع= | =منابع= | ||
# اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص370 شماره 2177؛ | #اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص370 شماره 2177؛ | ||
# تنقیح المقال(حجری)، ج3ص22 فصل | #تنقیح المقال(حجری)، ج3ص22 فصل کنیهها؛ | ||
# خلاصه الاقوال، ص301 شماره 16؛ | #خلاصه الاقوال، ص301 شماره 16؛ | ||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص13؛ | #طبقات اعلام الشیعه، ج1ص13؛ | ||
# الفهرست، طوسی، ص277 شماره 877، و ص282 شماره 909؛ | #الفهرست، طوسی، ص277 شماره 877، و ص282 شماره 909؛ | ||
# موسوعه مؤلفی الامامیه، ج2ص215. | #موسوعه مؤلفی الامامیه، ج2ص215. | ||
# | # | ||
[[رده:عالمان | |||
[[رده: | |||
[[رده: عالمان]] | |||
[[رده: عالمان شیعه]] | |||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۳
| نام | ابوطیب رازی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | رازی |
| زاده | حدود 350ق |
| درگذشت | حدود 350ق |
| شاگردان | ابومحمد حسن بن حمزه طبری |
| آثار | زیاره الامام الرضاعلیه السلام |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
ابوطیب رازی، (000 – حدود 350ق) متکلم، فقیه و محدث شیعی. وی به دلیل اینکه مدت زیادی در ری اقامت داشت و به همین سبب شهرت او رازی است. وی متکلمی چیره دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از مذهب مرجئه بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. همچنین کتابی با عنوان زیاره الامام الرضاعلیه السلام درباره فضیلت و معجزات آن امام نوشته که به دویست ورقه میرسید.
معرفی اجمالی
ابوطیب رازی، متکلم، فقیه و محدث شیعی. نام او در منابع به چشم نمیخورد و تنها از روی کنیهاش شناسایی میشود. ولادت و زادگاه او روشن نیست. وفات او در اواسط سده چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد زیرا شاگرد او در 358هجری درگذشت، از این‌رو درنظر گرفتن مرگ او در اواسط سده چهارم بعید به نظر نمی‌رسد. وی به دلیل اینکه مدت زیادی در «ری» اقامت داشت و به همین سبب شهرت او «رازی» است، محتمل است محل وفات او نیز در ری بوده باشد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی نداریم. بخشی از حیات علمی او در بغداد سپری شد ولی روشن نیست در آنجا نزد چه کسی درس خوانده است. وی متکلمی چیره دست بود. اعتقادات کلامی او برخاسته از مذهب «مرجئه» بود که قائل به اصالت عقیده و کافی بودن ایمان قلبی هستند. متکلم از کسانی که با وی هم روزگار بودهاند میتوان محمد بن علی عبدکی معروف به ابن عبدک جرجانی(م.ب360ق) و «ابومنصور صرام»(م.ح350ق) را نام برد که در مباحث کلامی با وی مخالفت کرده و به مذهب وعید(خلود در آتش و عقاب ابدی صاحبان گناهان کبیره) گرایش داشتند.
شاگردان
از شاگردان معروف او «ابومحمد حسن بن حمزه طبری»(م358ق) است که صاحب‌نظران به دلیل حسن سابقه شاگردش، وی را نیز قابل اعتماد معرفی نمودهاند.
آثار
وی کتابهای زیادی در باب امامت، فقه و حدیث تألیف نمود که اکنون نام و نشانی از آنها نیست. همچنین کتابی با عنوان «زیاره الامام الرضا علیه السلام» در باره فضیلت و معجزات آن امام نوشته که به دویست ورقه میرسید.
منابع
- اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص370 شماره 2177؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج3ص22 فصل کنیهها؛
- خلاصه الاقوال، ص301 شماره 16؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص13؛
- الفهرست، طوسی، ص277 شماره 877، و ص282 شماره 909؛
- موسوعه مؤلفی الامامیه، ج2ص215.