نسخهٔ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۷

نام	احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم
زاده	نیمه اول سده چهارم هجری • طبرستان
درگذشت	حدود 330هجری • طبرستان
شاگردان	احمدبن حسن هارونی • یحیی بن حسن هارونی
آثار	ندارد
دین و مذهب	اسلام • تشیع

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است. در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.

معرفی اجمالی

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است. ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده کتاب ریاض الفکر نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه(م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‌‏کند که راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل کرده و در سند حدیث، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح ‏حال است که در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.

شاگردان

خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.

آثار

اثر تألیفی از او گزارش نشده است.

منابع

الاربعون حدیثاً، صص28 و82؛
طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17.

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 |ندارد
 |-
 |[[دین]] و [[مذهب]]
 |[[اسلام]] • [[تشیع]]
 |-
@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 </div>
-'''احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم'''، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند [[شیعی]] در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب [[حسن مثنی]] فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است. در [[طبرستان]] دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند ری، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
+'''احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم'''، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند [[شیعی]] در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب [[حسن مثنی]] فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است. در [[طبرستان]] دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند ری، قم، بغداد و کوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
 =معرفی اجمالی=
-احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است.  ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها [[احمدبن یحیی]] معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده [[كتاب ریاض الفكر]] نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏ هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید كه وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است كه وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند [[ری]]، [[قم]]، [[بغداد]] و [[كوفه]]) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. [[شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه]](م585ق) در كتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‏كند كه راویان آن در ری و [[آمل]] این روایات را نقل كرده و در سند [[حدیث]]، كسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‏رسد فرد مذكور همان صاحب شرح ‏حال است كه در [[مازندران]] و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
+احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام است.  ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها [[احمدبن یحیی]] معروف به امام مهدی(م836ق) نویسنده [[كتاب ریاض الفكر|کتاب ریاض الفکر]] نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید که وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است که وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراکز علمی(مانند [[ری]]، [[قم]]، [[بغداد]] و [[كوفه|کوفه]]) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. [[شیخ منتجب ‏الدین بن بابویه]](م585ق) در کتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‌‏کند که راویان آن در ری و [[آمل]] این روایات را نقل کرده و در سند [[حدیث]]، کسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‌رسد فرد مذکور همان صاحب شرح ‏حال است که در [[مازندران]] و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
 =شاگردان=
-خواهرزاده‏ هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.
+خواهرزاده‏‌هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت که اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.
 =آثار=
@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
 =منابع=
-# الاربعون حدیثاً، صص28 و82؛
+#الاربعون حدیثاً، صص28 و82؛
-# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17.
+#طبقات اعلام الشیعه، ج1ص17.
-[[رده:عالمان مسلمان]]
-[[رده:محدث شیعی]]
+[[رده: عالمان]]
+[[رده: عالمان شیعه]]
+[[رده: محدثان شیعه]]