احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
</div>
</div>


احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، (000 – حدود 355ق)ابوالعباس كوفی. محدث شیعی. وی از سادات علوی است و نسب او به «امام علی‌علیه السلام» متصل می‏‌شود. ظاهراً در كوفه به دنیا آمد اما زمان آن معلوم نیست. چنانكه وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها می‌‏دانیم كه «شیخ تلعكبری»(م385ق) از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از محدثان سده چهارم هجری بوده و احتمالاً در اواسط این سده وفات یافته است.
=معرفی اجمالی=


تحقیقات ما نشان می‌‏دهد كه بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏‌اند. جد اعلای او «محمد بن عبیدالله اعرج» از اصحاب امام صادق علیه السلام بود كه اهل یكی از روستاهای نزدیك مدینه به نام «جوانیه»(به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به كوفه آمد و در سال 181هجری درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در بغداد، شام، خراسان و طبرستان ساكن شدند. جد سوم او «حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج» از كسانی است كه امام جواد علیه السلام در 220هجری برای وصیت به پسرش امام هادی علیه السلام، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید «شیخ كلینی»(م329ق) بود و دارای كتابی با عنوان «اخبار صاحب فخ» است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان حدیث بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران كودكی را در كوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعكبری»(م385ق) احادیث اندكی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به ‏طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او كسی در منابع ذكر نشده است. همچنین كتاب یا رساله‌‏ای از او معرفی نشده است.
[[احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی]]، (000 – حدود 355ق)ابوالعباس كوفی. [[محدث]] [[شیعی]]. وی از [[سادات علوی]] است و نسب او به [[امام علی‌علیه السلام]] متصل می‏‌شود. ظاهراً در [[كوفه]] به دنیا آمد اما زمان آن معلوم نیست. چنانكه وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها می‌‏دانیم كه [[شیخ تلعكبری]](م385ق) از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از [[محدثان]] سده چهارم هجری بوده و احتمالاً در اواسط این سده وفات یافته است.
 
تحقیقات ما نشان می‌‏دهد كه بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏‌اند. جد اعلای او [[محمد بن عبیدالله اعرج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق علیه السلام]] بود كه اهل یكی از روستاهای نزدیك [[مدینه]] به نام «جوانیه»(به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به كوفه آمد و در سال 181 [[هجری]] درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در [[بغداد]]، [[شام]]، [[خراسان]] و [[طبرستان]] ساكن شدند. جد سوم او [[حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج]] از كسانی است كه [[امام جواد علیه السلام]] در 220هجری برای [[وصیت]] به پسرش [[امام هادی علیه السلام]]، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید [[شیخ كلینی]](م329ق) بود و دارای كتابی با عنوان [[اخبار صاحب فخ]] است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان [[حدیث]] بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران كودكی را در كوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعكبری»(م385ق) احادیث اندكی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به ‏طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او كسی در منابع ذكر نشده است. همچنین كتاب یا رساله‌‏ای از او معرفی نشده است.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
confirmed، مدیران
۳۳٬۴۷۴

ویرایش