(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
'''عمديه''' گروهی بودند با این اعتقاد که اگر مسلمانى مرتكب معصيت و گناهى شود، عقوبت بر او واجب نيست و بر این باور بودند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آن که بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961میلادی، ص 81</ref>
'''عمدیه''' معتقد بودند که اگر [[مسلمان|مسلمانی]] مرتکب [[معصیت]] و [[گناه|گناهی]] شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین میگفتند که [[مومن]] اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای [[شهوت]] است که بر او غالب شده نه آنکه بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، [[کافر]] است<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 81.</ref>.
==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: مذاهب کلامی ]]
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۰
عمدیه معتقد بودند که اگر مسلمانی مرتکب معصیت و گناهی شود، عقوبت بر او واجب نیست. همچنین میگفتند که مومن اگر معصیت کند، معصیتش از روی غفلت و نادانی و اطفای شهوت است که بر او غالب شده نه آنکه بر خلاف امر خدا قدم بردارد که اگر اینگونه باشد، کافر است[۱]،[۲].
پانویس
↑مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 337 با ویرایش و اصلاح جملات.
↑عراقی ابو محمد عثمان؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 81.